வியாழன், 30 மே, 2024

சாலையோரப் பூக்கள் -10

 நண்பனுக்கு கையசைத்து டாடா காட்டிவிட்டு.. லாவண்யாவுடன் நடந்தான் நந்தா.


அவளது தலை முடியை உலர்வதற்காக.. முதுகில் பரப்பிவிட்டிருந்தாள்.


''என்ன இது.. இப்படி பத்ரகாளி மாதிரி முடிய விரிச்சு போட்றுக்கீங்க..?'' எனக் கேட்டான் நந்தா.


''தலைக்கு குளிச்சேன்..'' எனச் சிரித்தாள்.


''வேலைக்கு போய்ட்டு வந்தாச்சா..?''


''ம்..ம்ம்..'' 


அவனை வீட்டிற்கு அழைத்துப் போய்.. ஒரு சேரை எடுத்துப் போட்டாள்,

 ''உக்காரு..'' என்று உள்ளே போய்.. அவள் அம்மாவிடம் தக்காளியைக் கொடுத்து, ''காபி வெய்மா.. மலரோட தம்பி வந்துருக்கான்..'' என்றாள்.


''எதுக்குடி..?'' அவனை எட்டிப் பார்த்தாள் அம்மா.


''ரோட்ல போய்ட்டிருந்தான்.. நான்தான் பேசி வெச்சு கூட்டிட்டு வந்தேன்..'' அம்மாவிடம் சொல்லிவிட்டு அவள் முன்னால் போக... அவளைத் தொடர்ந்து வந்த அம்மா நந்தாவிடம் பேசினாள்.


அவனிடம் சாதாரணமாகப் பேசிவிட்டு 'நிம்மி இன்னும் வரவில்லை' என்பதையும் ஒரு பாட்டம் பாடிவிட்டுப் போனாள்.


காபியை லாவண்யா எடுத்து வந்து கொடுத்தாள். நந்தா குடித்தான்.


மணி எட்டாக.. மீண்டும் லாவன்யாவின் அம்மா புலம்பினாள்.

''மணி எட்டாச்சுடி.. இன்னும் இவள காணம்..''


''அதுக்கு என்னை என்னமா பண்ண சொல்ற..?'' லாவண்யா எரிச்சலாகிக் கேட்டாள்.


''பஸ் ஸ்டாப்லயாவது போய் பாரேன்..''


''ஏன் அவளுக்கு வீடு தெரியாதா..? இங்க வராம பஸ் ஸ்டாப்லயே நின்றுவாளா..?'' அம்மாவைக் கேட்டாள் லாவண்யா.


''போடி.. போய் நின்னு பாத்துட்டாவது வாடி..'' அம்மா திட்டினாள்.


''நிம்மி எங்க போனா..?'' எனக் கேட்டான் நந்தா.


''காலேஜ்தான்பா போனா.. அஞ்சு அஞ்சரை மணிக்கெல்லாம் வீட்டுக்கு வந்துருவா.. ஆனா இன்னிக்கு என்னமோ இன்னும் காணம்..! எனக்கு மனசே செரியில்ல..!'' என்றாள் மிகவும் கவலையுடன்.


''பிரெண்டு வீட்டுக்கு ஏதாவது போயிருப்பா..! வந்துருவா.. அழுது பொலம்பாத..!'' என்றாள் லாவண்யா.


''நீ வீட்லயே இரு.. நான் போய் பஸ் ஸ்டாபல நிக்கறேன்..'' எனச் சொல்லிவிட்டு அம்மா கிளம்ப..


''உன்னோட பெரிய ரோதனைமா.. நானே போறேன்.. நீ வீட்லயே இரு..'' என்று எழுந்தாள்.


நந்தாவைப் பார்த்து.. ''நீ கூட போய்ட்டு வாப்பா..'' என்றாள் அம்மா.


''அது வேறயா..?'' எனச் சிரித்தாள் லாவண்யா.


நந்தா எழுந்தான்.


''அப்படியே போய்டாதப்பா.. வந்து சாப்பிட்டு போ..'' என அம்மா சொல்ல..


''சரிங்க.. நீங்க கவலப்படாம இருங்க..'' என்றுவிட்டு வெளியே போனான்..!


லாவண்யா தனது மொபைலை எடுத்துக் கொண்டு அம்மாவிடம் சொன்னாள்.

''அவ வேற போன்ல இருந்து கூப்பிட்டான்னா நான் பஸ் ஸ்டாப்ல நிக்கறேனு சொல்லு..'' 


நந்தாவை அழைத்துக் கொண்டு பேசிக்கொண்டே பஸ் ஸ்டாப் போனாள்.


பஸ் ஸ்டாப்பில் போய் நின்றார்கள். கொஞ்சம் தள்ளி ஆட்டோ ஸ்டேண்டில் இரண்டு ஆட்டோக்கள் நின்றிருந்தன.

டவுன் பஸ் வருவதும் போவதுமாக இருந்தது.

ஆனால் நிம்மியை மட்டும் காணோம்..!!


''நிம்மிகிட்ட போன் இல்லயா..?'' என்று கேட்டான் நந்தா.


''அவளுக்கு போன் இருக்கு.. ஆனா காலேஜ்க்கு கொண்டு போககூடாது..! பயப்படறவுக்கு ஒன்னும் இருக்காது..! எங்கம்மா தேவையில்லாம பயந்து சாகறா.. அவ பிரெண்டு வீடுகளுக்கு அடிக்கடி இந்த மாதிரி போவா..!!'' என்றாள்.


''பிரெண்டுக போன் நெம்பர் இருக்கா..?''


''என்கிட்ட இல்ல.. அவ செட்ல இருக்கும்..''


''அப்பறம் என்ன.. அதுல கூப்பிட்டு பாக்கலாமில்ல..?''


'' அதுல பேலன்ஸ் இல்ல..!''


''ஒரு பத்து ருபா கார்டு வாங்கி போட்டு பேச வேண்டியதுதான..?''


''பேசலாம்...'' என இழுத்தாள் ''நான் அவ்ளோ சீரியஸா எடுத்துக்கல.. வந்துருவா அவ..!''


''ஆனா உங்கம்மா பயந்து சாகறாங்களே...'' என்று அவன் சொல்லிக் கொண்டிருக்கும் போதே… லாவண்யாவின் கையில் இருந்த  போன் அடித்தது.


எடுத்துப் பார்த்தாள் புது எண்..!

''அலோ..?'' என்றாள்.


''ஏய் நாந்தான்டி..'' என்றாள் எதிர் முனையில் நிம்மி.


''எங்கடி இருக்க சனியனே..?'' எரிச்சலுடன் கேட்டாள் லாவண்யா.


''என் பிரெண்டு வீட்டுக்கு வந்தேன்.. லேட்டாகிருச்சுடி.. இப்பதான் அம்மாகிட்ட பேசினேன். நீ பஸ் ஸ்டாப்ல நிக்கறேனு சொன்னா..! நீ வீட்டுக்கு போ.. நான் பைக்ல வந்தர்றேன்..!''


''பைக்லயா.. யாருகூட..?''


''என் பிரெண்டோட தம்பி என்னை ட்ராப் பண்றேனு சொன்னான். இப்ப கெளம்பிட்டேன்..! அரை மணி நேரத்துல வந்துருவேன்.. நீ வீட்டுக்கு போ..'' என்றாள்.


''சீக்கிரம் வந்து தொலை.. உங்கம்மாளோட தொல்லை தாங்கல..'' என்றாள் லாவண்யா.

காலைக் கட் பண்ணிவிட்டு நந்தாவிடம் சொன்னாள்.

''பிரெண்டு வீட்டுலதான் இருக்கா.. அவ பைக்ல வராளாம்.. நாம போலாமா..?'!


''எங்க.. ?''


''எங்க வீட்டுக்கு..?''


''இல்ல.. நான் இப்படியே போறேன்..'' என்றான் நந்தா.


''ஏய் வா நந்தா.. என் வீட்ல போய் சாப்பிட்டு போ..'' அவன் கையைப் பிடித்தாள்.


''எனக்கு சாப்பாடெல்லாம் வேண்டாம்..''


''வேற என்ன வேணும்..?'' என அவள் சிரித்துக்கொண்டு கேட்க...


யோசிக்காமல் சொன்னான் நந்தா.

''நீங்க வேணும்..''


திகைத்தாள். ''ஏய்..? என்ன..? நானா..?''


''ஆமா.. '' என்றான் ''என்னமோ.. இப்ப உங்கள பாத்தப்பறம்.. எனக்கு.. உங்க மேல திடிர்னு ஒரு லவ்வாகிருச்சு..''


''லவ்வா..?'' புன்னகைத்தாள் ''என்ன திடிர்னு..?''


''நேத்து.. நாம ஹோட்டல்ல சாப்பிடறப்ப.. ஒன்னு  நடந்துச்சே.. அதுக்கப்பறம்... எனக்கு உங்க நெனப்பாவே இருக்கு..'' என்றவாறு.. அவள் கை விரல்களைக் கோர்த்துப் பிடிக்க...

அவளும்.. அவன் கைவிரலை இறுக்கினாள்.....!!!!!!



ஞாயிறு, 26 மே, 2024

பட்டு ரோஜா -31

 எதிர்முனைக் குரலுக்காக் காத்திருக்கும்.. ஒவ்வொரு நொடியும்.. நீண்டதொரு பேரவஸ்தையுடன் நகர்வது போலிருந்தது.. நந்தாவுக்கு..!! 


சிறிது நேரம்  எதிர் முனையிலிருந்து எந்த ஒரு சத்தமும் இல்லை..!!


''அலோவ்வ்வ்..?'' என மிகவும் மெதுவாகக் கேட்டான். ''இருக்கீங்களா..?''


''ம்..ம்ம்..!!'' என்றாள் எதிர் முனை தேவி.


''என்னாச்சு..?''


''ஒன்னுல்ல..''


'' அப்றம்.. ஏன்..?''


''இல்ல.. இருமல் சத்தம் கேட்டுச்சு.. ஹஸ்பெண்ட் ஏதாவது முழிச்சிட்டாரானு பாத்தேன்.!"


"முழுச்சிட்டாரா?"


"இல்ல.. முழிக்கல..!''


''சே.. என்னை டென்ஷன் பண்ணிட்டிங்க தெரியுமா..?'' என்றான்.


''ஏய்.. நான் என்ன வேனும்னாடா பண்ணேன்..?''


''ஓகே.. ஓகே.. கூல்..!! ஒன்னும் பிராப்ளம் இல்லல்ல..?''


''ம்கூம்..''


''கிச்சனுக்கு போய்ட்டிங்களா..?''


''ம்..ம்ம்..!!''


''உக்காந்துட்டிங்களா..?''


''இல்ல...''


''ஏன்..?''


''நிக்கறேன்...''


''எனக்கு.. மாதுளை வேணும் டியர்..! ரொம்ப பசியா இருக்கு டியர்..!''


''இத சாப்பிட்டா.. பசி எப்படிடா ஆறும்..?''


''இது.. அந்த பசிதான் டியர்..!! சாப்பிட்டா பசியாறிரும்..!! ப்ளீஸ் டியர்..!!''


''நேத்துதான.. சாப்பிட்ட..?''


''சாப்பாடே.. ஒரு நாளைக்கு மூணு நேரம் சாப்பிடறோம்..!!''


''படவா...''


''ப்ளீஸ் டியர்..! நான் வரட்டுமா..?''


''எங்க...?''


'' உங்க கிச்சனுக்கு..?''


''கடவுளே.. நான் செத்தேன்..!! ஏன்டா இப்படி அலையற..? அப்படி எதுவும் வந்துடாதடா..! உனக்கு கோடி புண்ணியமா போகட்டும்..!!''


''அத.. நீங்களே வெச்சிக்குங்க.. எனக்கு வேண்டாம்..!! எனக்கு மாம்பழமும்.. மாதுளையும்தான் வேணும்..!!''


''மத்யானம் சாப்பிட்டுக்கோ..''


''நோ.. எனக்கு இப்பதான்.. ரொம்ப பசியா இருக்கு..''


''ரொம்ப பசியா இருந்தா.. பச்சை தண்ணிய குடிச்சிட்டு குப்புறப் படுத்து தூங்கு..!'' எனச் சிரித்தாள் தேவி.


''ம்கூம்.. முடியாது..! எனக்கு வேணும்..!''


''வேணும்னா.. அப்ப வெய்ட் பண்ணு..!! இப்ப.. என்கிட்ட பேலன்ஸ் தீரப் போகுது..! நான் வெச்சிர்றேன்..!!''


''அலோ..அலோ.. ஒரு நிமிசம்..''


''என்ன..?''


''நான் வரேன்..! டோர ஓபன் பண்ணுங்க..!''


''டேய்ய்ய்.. என்ன வெளையாடறியா.?''


''யாரு நானா..? தூங்கிட்டிருந்தவன எழுப்பிவிட்டுட்டு.. என்னை வெளையாடறியானு கேக்கறீங்களா..?''


''ப்ளீஸ்டா.. அப்படி கிப்படி வந்துடாதடா.. ப்ளீஸ்.. ப்ளீஸ்..!! என் பேலன்ஸ் வேற தீரப் போகுது..!''


''சரி.. கட் பண்ணிக்கங்க.. நான் கூப்பிடறேன்..''


''வேணான்டா.. மத்யானம் பாத்துக்கலாம்.. ஓகேவா..?''


''நாட்.. ஓகே...? எனக்கு இப்ப வேணும்..!!''


''ஐயோ.. என்னடா.. இப்படி பண்ற..?''


''ப்ளீஸ் டியர்.. ப்ளீஸ்.. ப்ளீஸ்..!!'' அவன் கெஞ்ச... அவளது இணைப்பு டக்கென துண்டிக்கப் பட்டது.


உடனே அவன் கூப்பிட்டான். முதல் ரிங்கிலேயே அட்டன் செய்தாள்.


''ஸாரிடா.. பேலன்ஸ் தீந்துருச்சு..''


''பரவால்ல..!! இல்லேன்னா ஒண்ணு பண்ணுங்க..''


'' என்ன. .?''


''நீங்க வாங்க.. என் ரூம்க்கு..''


''எப்ப..?''


''இப்ப..!!''


''ஐயோ.. என்ன நந்தா..''


''ப்ளீஸ்.. வாங்க டியர்..!! இல்லேன்னா நான் வந்துருவேன்..!!''


''சரி.. நீ வராத..! நானே வரேன்..!!''


''தேங்க்யூ... தேங்க்யூ... மை டியர்..!! ப்யூட்டி குயின்..!!''


''பட்.. ஒரு கன்டிஷன்..''


''வாட்..?''


''எனக்கு கிச்சன்ல நெறைய வேலை இருக்கு..! ஸோ.. உனக்கான டைம்.. பத்தே நிமிசம்தான்..! ஓகேன்னா வரேன்..!!''


''என்ன டியர்.. இப்படி பண்றீங்களே.. டியர்..?? எனக்கு மாதுளை சாப்பிடவே.. பத்து நிமிசம் பத்தாது..''


''அப்ப நான் வரல.. ஸாரி..!! மத்யானம் பாத்துக்கலாம்..!!''


''பாத்திங்களா..? அப்ப நான் வரவேண்டியிருக்கும்..?''


''ப்ளீஸ்டா.. நந்து..! புரிஞ்சுக்கோடா..! எனக்கு கிச்சன்ல நெறைய வேலை இருக்குடா..! நான் மாட்டேன்னு சொல்லல.. இப்ப டைம் இல்லேன்னுதான் சொல்றேன்..! புரிஞ்சிக்கோ.. ப்ளீஸ்ஸ்ஸ்...!!''


''பத்தே நிமிசம்தானா..?''


''ஆமா..''


''ஓகே.. வாங்க..'' என்றான்.


''அஙக வந்தப்பறம்.. பிரச்சினை பண்ணக் கூடாது.. ஓகேவா..?''


''மாட்டேன் வாங்க..''


''சொன்னதுதான்.. பத்தே நிமிசம்தான்..!'' அவளே காலைக் கட் பண்ணிவிட்டாள்.!


நந்தா எழுந்து பாத்ரூம் போனான். பேஸ்ட் எடுத்து பிரஷ்ஷில் பிதுக்கிப் பல் தேய்த்து.. நன்றாக வாய் கொப்பளித்து முகம் கழுவினான்..!


முகத்தையும் உடம்பையும் சுத்தப்படுத்திக் கொண்டு.. அறைக்குள் போய்க் கதவைத் தாழிடாமல்.. திறந்து வைத்துக் காத்திருந்தான்..!!


நிமிடங்கள் கரையத் தொடங்க.. அவனுக்கு கொஞ்சம் கொஞ்சமாக பீ பீ ஏறுவது போலிருந்தது..! 


வருவதாகச் சொன்ன தேவியை இன்னும் காணவில்லை. அவனுக்கு அவள் கொடுக்கப் போவதோ பத்தே நிமிடங்கள்தான். சரி இப்போதைக்கு அது கூட போதுமென்றால் அவளை இன்னும் காணோமே..!


மீண்டும் அவளைக் கூப்பிடலாமா.. என்று யோசித்தவாறு.. மொபைலைக் கையில் எடுத்தான். 


லாக் எடுத்து டயல் நெம்பருக்குப் போய் அவள் எண்ணை அழுத்தலாமா வேண்டாமா என்கிற குழப்பத்தில் நின்றிருந்த போது, கதவைத் தள்ளிக் கொண்டு உள்ளே வந்தாள் தேவி.. !!


விரும்பிப் படித்தவை.. !!