வெள்ளி, 25 அக்டோபர், 2024

ஈரமான தாழம் பூ -13

 காலையில் கிரிஜாதான் என்னை எழுப்பினாள். 

"நிரு.. எந்திரி"

நான் கண்விழித்துப் பார்த்தபோது சூரிய வெளிச்சம் வீட்டுக்குள் விழுந்து கொண்டிருந்தது.

"எந்திரிடா" மீண்டும் சொன்னாள். 

முகம் கழுவி கொண்டை போட்டு உடை அணிந்திருந்தாள்.  

இரவு அவளைச் சுவைத்த சுகம் என் நினைவில் வந்து என்னைச் சிலிர்க்க வைத்தது. 

அவள் கையைப் பிடித்தேன். 

"கிரி.."

"என்னடா.."

"லவ் யூ.."

சிரித்தாள். "மொத குளி போ"

"கிஸ் குடு கிரி" 

அவள் தயங்கவில்லை. என். கன்னத்தில் முத்தமிட்டாள்.

"ஏய்.. ஒதட்ல குடு"

பட்டும் படாமல் கொடுத்தாள்.

"ஊத்தவாய்.. குளி போடா.."

 அவளை இழுத்தேன். அணைத்தேன்.

"என்னடா?"

"படு.."

"இப்பவா?"

"ஆமா கிரி.. உன்னை சீக்கிரம் அம்மாவாக்கணும்"

"டேய்.. நைட் செஞ்சது பத்தலையா? அதுலயே நான் அம்மாவாகிருவேன்”

"ம்கூம்.. அது பத்தாது.  வா.. இப்பவும் செய்யணும். உன்மேல ரொம்ப ஆசையா இருக்கு.. படு.. உன்னை சீக்கிரம் அம்மாவாக்கறேன்"

"படுக்கறேன். ஆனா.. நீ போய் பல்ல வெளக்கிட்டு வா.. அப்பதான்.." என்றாள் மெல்லிய சிரிப்புடன். 

"ம்ம்" முனகிவிட்டு அவள் கழுத்தில் முத்தம் கொடுத்து, முட்டி முகர்ந்தேன். 

அவள் விடுபட, நான் விலகி எழுந்தேன்.

கிரிஜாவின் கணவர் என்னை ஊருக்கு போகச்சொல்லி விட்டதால் நான் கடைக்குப் போக நினைக்கவில்லை. அவளும் கூட ஊருக்குப் போகலாம் என்றுதான் சொல்லியிருக்கிறாள். 

குளித்து சாப்பிட்டுவிட்டுக் கிளம்ப வேண்டியதுதான். ஊருக்குப் போனால் அவ்வளவு சுலபமாக இந்தப் பிரச்சினை ஓயாது. நிறைய பஞ்சாயத்துக்கள் இருக்கின்றன.  

ஆனால் ஒன்று மட்டும் நிஜம். நான் கிரியை விட்டுப் போக மாட்டேன். எப்போதும் அவளுடன் துணையிருப்பேன். அதனால் எந்தப் பிரச்சினை வந்தாலும் சரி.. !!

நான் எழுந்து பாத்ரூம் போய் ஒண்ணுக்கு பெய்தேன். என் சிறுநீர் மஞசளாக.. என்றுமில்லாதவாறு சூடாகவும் இருந்தது. பாதி பெய்தபோதே என் உறுப்பு வலியெடுக்கத் தொடங்கிவிட்டது.

வலியோடு ஒண்ணுக்கு பெய்து, பல் தேய்த்து முகம் கழுவிக்கொண்டு வீட்டுக்குள் போனபோது அறைக்குள் சீனு அண்ணா நின்றிருந்தார்.

மனசு திக்கென்றது எனக்கு. 

நான் லேசாக சிரித்து வைத்தேன். ஆனால் அவர் சிரிக்கவில்லை. சட்டையைக் கழற்றி விட்டு நேராக குளிக்கப் போனார். 

நான் கிரிஜா இருந்த பக்கம்கூட போகவில்லை. ஆனால் மனசெல்லாம் அடித்துக் கொண்டு கிடந்தது.

அவர் குளித்து வந்து உடை மாற்றினார். தலைவாரினார்.

என்னைப் பார்த்து,

"கடைக்கு வந்துரு.." என்று சொல்லிவிட்டுப் போய்விட்டார்.

கிரிஜாவிடம் அவர் ஒரு வார்த்தை கூட பேசவே இல்லை. அவளும் பேசவில்லை.

அவர் வெளியேறி வண்டியை எடுத்துக் கொண்டு போனபின்.. நான் சமையலறை வாசலில் போய் நின்றேன்.

அடுப்பின் முன்னால் நின்றிருந்த கிரிஜா திரும்பி என்னைப் பார்த்து புன்னகைத்தாள்.

"என்னடா..?"

"உன்கூட பேசினாரா கிரி..?"

"என்கூட என்னடா பேசுவான்..?"

"இல்ல.. ஏதாவது..?"

"ம்கூம்..! நீதான் என்னமோ சொன்ன..?"

"என்ன கிரி..?"

"ஊருக்கு போகச் சொன்னாருனு..?"

"ஆமா கிரி.. நேத்து அப்படித்தான் சொனனாரு என்கிட்ட.."

"இப்ப கடைக்கு வந்துருனு சொல்ற மாதிரி இருக்கு?"

"அதான் கிரி.. ஒண்ணும் புரியல.."

"சரி போய் குளிச்சிட்டு கிளம்பு..! கடைக்கு போய் பாரு.. என்னதான் சொல்றாருன்னு..!"

அவளை நெருங்கிப் போனேன். எனக்கு விரைப்பேறியது.

"கிரி.."

"ம்ம்.."

"நான் பல்லு வெளக்கிட்டு வரதுக்குள்ள அவரு வந்துட்டாரு"

சிரித்தாள், "ஆமா.."

"அப்ப விட்டதை இப்ப செய்யலாம்" அவளைக் கட்டிப் பிடித்தேன்.

"நான் சமைக்கறேன்டா"

"கொஞ்ச நேரம் அடுப்பை ஆப் பண்ணிரு.. ப்ளீஸ்"

"உன்னை.." என்றபடி அடுப்பை அணைத்தாள். 

நான் அவளைக் கட்டிக் கொண்டேன். கசக்கினேன். முத்தமிட்டேன். என் இடுப்பை அவள் பின்பக்கத்தில் தேய்த்தேன்.

அவள் சமையல் மேடைமீது கைகளை ஊன்றிக் குனிந்து கொண்டாள்.  பின்னால் இருந்து கை விட்டு அவளின் அடி வயிற்றில் தொட்டேன். 

“அப்டியே செய்டா” என்றாள்.

“நல்லா குனி”

குனிந்து கொண்டாள். கால்களை அகட்டி வைத்துக் கொண்டாள்.


பேச்சே இல்லை. 

இரண்டு நிமிடங்கள் அமைதியாக அதை மட்டுமே வேலையாகச் செய்தேன். 


அவள் மார்புகளைப் பிடித்து பிசைந்துகொண்டே நச் நச்சென்று குத்தினேன். அவள் கூந்தலில் மூக்கை நுழைத்து வாசம் பிடித்தேன். பிடறியில் முதுகில் எல்லாம் முத்தம் கொடுததேன்.

பின்னர் அவளுக்குள் சிதறி வெடித்து ஓய்ந்தேன்.

"போதும் போடா.. நீ குளிச்சிட்டு கடைக்குப் போ" என்று விலகிச் சொன்னாள் கிரிஜா. 

"லவ் யூ" அவளை முத்தமிட்டு நான் குளிக்கப் போனேன். 

உடம்பில் நிறைய சோப்புத் தேய்த்து வாசனை கமகமக்கும் வரை குளித்தேன்.

துண்டு கட்டி வந்து உள்ளாடைகள் அணிந்து பேண்ட் சர்ட் போட்டுக் கொண்டு தலைவாரிக் கொண்டு சாப்பிட உட்கார்ந்தேன்.

 கிரிஜா எனக்கு உணவு பறிமாறினாள். 

நான் சாப்பிடும் போது கேட்டாள்.

"அவ வெறும் வெப்பாட்டிதான்டா..?"

"ஆமா.. கிரி.. ஏன்?"

"பொண்டாட்டி ஆகிரலயே..?"

"ம்கூம்.. இல்ல"

"கல்யாணமே வேணும்னாலும் பண்ணிக்கட்டும்.. எனக்கென்ன..?"

"இல்ல.. கல்யாணமெல்லாம் பண்ணிக்க மாட்டாரு கிரி.." என்று ஆறுதலாகப் பேசினேன்.

“பண்ணா பண்ணிக்கட்டும். நாம பண்ணிக்கலாம், பண்ணிக்கலாம்தானே?”

“நீ சொன்னா இப்பவே நான் உனக்கு தாலி கட்டுவேன்”

“இப்ப வேண்டாம் பொறு. இந்த பிரச்சினை எதுவரை போகுதுனு பாக்கலாம்”

“நீ உங்கம்மாக்கு போன் பண்ணியா?”

“இன்னும் பண்ணலை”

“இரு. அவசப்படாத. அத்தைகிட்ட நம்ம முடிவைப் பத்தி எல்லாம் எதுவும் இப்ப சொல்ல வேண்டாம். நம்மை தப்பா பேசுவாங்க”

“நீ பயப்படாத. அதெல்லாம் நான் பாத்துக்கறேன். ஆனா இந்த ஆளுக்கு ஒரு பாடம் கத்துக் குடுக்காம விடக் கூடாது

நான் சாப்பிட்டு விட்டு கிளம்பும் போது, அருகில் வந்து நின்றவளை இழுத்து அணைத்து உதட்டோடு உதட்டை வைத்து முத்தமிட்டேன். 

"லவ் யூ கிரி"

"லவ் யூ டா.."

"நான் கிளம்பறேன்"

"அந்தாளுகிட்ட பயந்துக்காத. தைரியமா பேசு. என்னதான் செய்வான்னு பாத்துருவோம் ஒரு கை”

அவள் மார்புகளுக்கு முத்தம் கொடுத்துவிட்டுக் கிளம்பினேன். 

உடலில் லேசான சோர்வு இருந்தது. ஆனாலும் மனசு உற்சாகமாகவே இருந்தது. கிரியே எனக்குள் முழுவதுமாக நிறைந்திருந்தாள். 

கடை ஏரியாக்கள் பரபரப்பாக இருந்தன. காலை நேர சுறுசுறுப்பில் வாகனங்களும் ரெக்கை கட்டிப் பறந்து கொண்டிருந்தன. பேக்கரியில் சூடான போண்டா வடை பஜ்ஜி வாசனை வீசியது.

கடையில் இருந்த சீனு சாதாரணமாகத்தான் நடந்து கொண்டார்

"வா.. சாப்பிட்டியா?" எனக் கேட்டார்.

"ம்ம்" தலையை ஆட்டினேன். "நீங்க"

"ம்ம்" அதே தலையாட்டல்.

ஹோட்டலிலா இல்லை அவள் வீட்டிலா என்று கேட்க நினைத்தேன். தைரியம் போதவில்லை.

உள்ளே போய் வேலையை கவனிக்கத் தொடங்கினேன். ஆனாலும் எனக்கு கிரிஜாவை நினைத்து அடிக்கடி உடம்பு சூடாகிக் கொண்டே இருந்தது. 

அவளும், அவள் கணவரும் சேரவே கூடாது என்று மனதார விரும்பினேன்.. !!


என்னுடைய கதைகள்  நான் நிருதி என்கிற என்னுடைய மொபைல் ஆப் மூலம் படிக்கலாம்.. !!

திங்கள், 21 அக்டோபர், 2024

மாறுதல் சில நேரங்களில் -9

 நிருதி மிதமான வேகத்திலேயே பைக்கை ஓட்டினான். 

வங்கியிலிருந்து பஸ் ஸ்டாண்ட் போய் அன்னூர் ரோட்டில் திரும்பி ஸ்ரீசக்தி சினிமா தியேட்டரைக் கடந்து வலது பக்கச் சந்துக்குள் நுழைந்து ஆசிரியர் குடியிருப்புக்கு முன்பாக இருந்த மேற்கு வீதியில் திரும்பினான். 

“என் வீடு தெரியுமில்ல தம்பி? பாரு.. அதான் வீடு. அப்படி நிறுத்துப்பா. மழை தூரிட்டே இருக்கு”

அவள் வீட்டின் முன்பாக நிறுத்த, அவன் தோளை அழுத்தி இறங்கிக் கொண்டாள் திலகம்.

“ரொம்ப தேங்க்ஸ் தம்பி”

“பரவால்லங்க. நான் வரேங்க”

“தம்பி ஒரு நிமிஷம்”

“சொல்லுங்க?”

“வீட்டுக்கு வரியா? உன்கிட்ட ஒரு விசயம் பேசணும்?”

“என்னங்க?”

“மழையா இருக்கு. இப்படி நனைஞ்சுட்டு நின்னு பேசணுமா? வாயேன் வீட்டுக்கு. உள்ள போய் உக்காந்து பேசலாம். சூடா காபி போட்டு தாரேன். குடிச்சுட்டே பேசலாம்”

தலையில் நனைந்திருந்தது. அதை புடவைத் தலைப்பால் துடைத்துக் கொண்டாள். முகத்திலும் நீர்த்துளி. மூக்கில் ஒரு முத்து. அழகு மூக்கு. 

“ஸ்கூலுக்கு போகணும்னீங்க?”

“அது பிரச்சினை இல்லப்பா. பத்து நிமிசம் கழிச்சு போனா ஒண்ணும் தப்பில்ல..”

அவள் முகம் பார்த்து அவன் சிரித்தபோது நட்பாக அவனைக் கண்ணோடு கண் பார்த்தாள்.

 “வாயேன் தம்பி”

“இல்ல.. என்ன பேசணும்னு..”

“ஒண்ணு சொல்லணும் தம்பி”

“என்னங்க?”

“உள்ள வா தம்பி. நல்ல விசயம்தான். தப்பா எதுவும் இல்ல. அதை இப்படி ரோட்ல நின்னு சொல்லணுமான்னு இருக்கு”

வண்டியை ஓரம் கட்டி நிறுத்தி இறங்கியபோது அவள் படியேறி பேகை ஒரு கையில் மாட்டி தொங்கவிட்டுக் கொண்டு வீட்டுக் கதவில் சாவியைப் போட்டுத் திறந்து கொண்டிருந்தாள்.

அவளின் ரவிக்கை முதுகுப் பக்கம் அகலமாக விரிந்து முதுகின் அபார அழகைக் காட்டியது. பின்னிடுப்பும் புட்டங்களும் ஏராள சதைக் கோளங்களோடு மைதானம்போல அபாரமாக இருந்தன.

 கூந்தல் தேவலை, லேசான சுருள் கூந்தல். முதுகில் தவழ்ந்து கொண்டிருந்தது. அதில் இருந்த மல்லிகைப் பூ லேசாக நனைந்து கமகம வாசனையை தூக்கலாக பரப்பிக் கொண்டிருந்தது.

கதவைத் தள்ளி உள்ளே போய் அழைத்தாள்.

“உள்ள வா தம்பி”

தலையில் விழுந்திருந்த மழைத் துளிகளை கையால் தட்டிவிட்டுக் கொண்டு செருப்பைக் கழற்றி விட்டு உள்ளே போனான். 

வீட்டுக்குள் லைட் போட்டாள். பேன் போட்டாள். பேகை சோபாவில் வைத்துவிட்டு சேரை எடுத்துப் போட்டாள்.

 “உக்காரு தம்பி”

“இருக்கட்டுங்க”

“இரு காபி வெக்கறேன்.” 

ஹாலில் டிவி சோபா எல்லாம் இருந்தது. பெரிய டிவி. பெரிய சோபா. சேர்கூட பெரியதுதான்.

டிவியைப் போட்டுவிட்டு கிச்சன் போனாள். 

“தம்பி சுகர் அளவு எப்படி?” கிச்சனிலிருந்து கேட்டாள்.

“நார்மல்ங்க”

உட்கார்ந்தான். டிவியைப் பார்த்தான்.  பேன் காற்று சில்லென்றிருந்தது.

மார்புப் புடவை தளர வந்தாள். ரிமோட்டை எடுத்து டிவி சேனலை மாற்றி விட்டாள். சவுண்டை குறைவாக வைத்தாள். 

ஏதோ ஒரு காகிதம் கீழே கிடந்தது. அதைக் குனிந்து எடுத்தபோது புடவை மாறாப்பு சரிந்தது. முன்பக்கம் முழுசாகத் தெரிந்தது. கனத்துத் திரண்ட பப்பாளி மார்புகளின் பிளவில் ஒரு நொடி அசந்து போனான்.

நன்கு பருத்த, உருண்டு திரண்டு கொழுத்த மார்புகள்தான். 

“அம்மா இப்ப வீட்ல இருப்பாங்களா?” நேராகி முந்தானையை சரிசெய்து சோபாவில் உட்கார்ந்தபடி கேட்டாள்.

“ம்ம் இருப்பாங்க”

“அம்மாவை பாத்து பேசலாம்னுதான் மொதல்ல நெனைச்சேன். இருந்தாலும் இப்ப உன்னையே பாத்துட்டதால சரி இதை உன்கிட்டயே பேசிரலாம்னு”

“சொல்லுங்க?”

“தம்பிக்கு மறு கல்யாணம் பண்ணிக்கறதுல இஷ்டம்தான?”

“இஷ்டம்தாங்க”

“எந்த மாதிரி பொண்ணு பாக்கறீங்க தம்பி?”

ஒரு கணம் அவள் முகத்தை உற்றுப் பார்த்தான். அவள் பெண் பார்க்கும் சமாச்சாரமகத்தான் அவனை அழைத்திருக்கிறாள் என்று புரிந்ததும் கொஞ்சம் கவனமாகபே பேச வேண்டும் என்று தோன்றியது.

“பொண்ணு எப்படி வேணும்னு ஒரு அபிப்ராயம் இருக்குமில்ல தம்பிக்கு?”

லேசாகப் புன்னகைத்தான்.

“ரெண்டாவதா பண்ணப் போறேன். அதுல அப்படி என்னத்தைங்க எதிர்பாத்துர முடியும்.? குடும்பத்துக்கு ஏத்த மாதிரி இருந்தா போதுங்க. நகை நட்டெல்லாம் எதுவும் வேண்டியதில்ல”

“என்ன வயசு எதிர்பாக்கற?”

“வயசு முக்கியமில்லங்க. என்னை புடிச்சிருந்தா போதும்”

“என்ன தம்பி.. எனக்கு கூடத்தான் இப்ப உன்னைப் புடிச்சிருக்கு. அப்ப என்னை கல்யாணம் கட்டிக்குவியா?” சட்டெனக் கேட்டு வாய்விட்டுச் சிரித்தாள்.

அவள் முகம் மட்டுமல்ல, உடம்பு மொத்தமுமாக அந்தச் சிரிப்புக்கு குலுங்கியது. 

சிரிக்கும்போது அவள் முகம் மிக அழகாகவே இருந்தது. இளமையில் செம அழகாக இருந்திருப்பாள் என்று தோன்றியது. 

“என்னங்க தப்பு? உங்களுக்கு என்ன கொறை? உங்கள மாதிரி பொண்ணாருந்தாலும் செரிதான். என்ன உங்களுக்கு என்னைவிட வயசு ஜாஸ்தி அது ஒண்ணுதான் ஒதைக்கும்” புன்னகையில் நெளிந்தபடி சொன்னான்.

“தம்பி என் ஒடம்பை பாக்கறல்ல..? எப்படி இருக்கேன் பாரு. குண்டா இல்ல? இப்ப போய் என்னை கல்யாணம் பண்ணிட்டு நீ என்ன பண்ணுவே?”

“ஏங்க.. நீங்க கல்யாணம் பண்ணிட்டு குடும்பம் நடத்தி ரெண்டு பொண்ணுகளை பெக்கலயா? என்ன மோசம்? அவ்ளோ வயசான மாதிரியும் தெரியல”

“வயசு உடு தம்பி. குண்டா ஓங்குதாங்கான ஆளுப்பா நானு”

“இதெல்லாம் ஒரு விசயமாங்க? இப்பெல்லாம் வயசுப் பொண்ணுகளே குண்டு குண்டாதான் இருக்கறாங்க. அப்படி இல்லேன்னாலும் கல்யாணம் பண்ணிட்டு குழந்தை பெத்து ரெண்டு மூணு வருசத்துல குண்டாகிர்றாங்க”

“உன் மொத மனைவிகூட அப்படித்தான்.. கொஞ்சம் குண்டுனு கேள்விப்பட்டேன்?”

“ஆமாங்க”

“அப்போ உனக்கு குண்டாருந்தாலும் பிரச்சினை இல்லையா? நீ நல்லா ஆளு வாட்டசாட்டமாதான இருக்க?”

“அதுல என்னங்க பிரச்சினை? நான் அழகை பாத்து கல்யாணம் பண்ணித்தாங்க ஏமாந்துட்டேன். எனக்கு அழகு முக்கியமில்லீங்க. குண்டோ கறுப்போ..  பாக்க கொஞ்சம் லட்சணமாவும் குடும்பத்துக்கு ஏத்த மாதிரி பொண்ணாவும் இருந்தா போதுங்க”

“சரி அது வேண்டாம். அப்ப என்னைக்கூட கட்டிக்குவியா தம்பி?”

“என்னங்க நீங்க மறுபடியும் கிண்டல் பண்ணிட்டு..?”

“கிண்டலாவே இருக்கட்டும்ப்பா. என்னை புடிச்சிருக்கா சொல்லு?”

அவள் கேட்டதும் திக்கென்றானது.

‘ஒருவேளை இவளையே திருமணம் செய்து கொள்ளச் சொல்லித்தான் பேசப் போகிறாளோ? சே.. கணவன், கல்லூரியில் படிக்கும் ரெண்டு பெண் குழந்தைகள் இருக்கும்போது இவள் எதற்கு? என்னை கலாய்க்கிறாள். அவ்வளவுதான்’

வாய்விட்டுச் சிரித்தான்.

“என்னங்க நீங்க.. கொஞ்சம் ஒடம்பா இருக்கீங்களே தவிர.. ஆளு கலரு பிகரல்லாம் ஒரு கொறையும் இல்லீங்க. அழகாத்தான் இருக்கீங்க”

“என்னை அழகுன்றியா நீ?”

“அதுல என்னங்க சந்தேகம்.? நிச்சயமா நீங்க அழகுதான். இப்பவே இப்படி இருக்கீங்கன்னா இளவயசுல இன்னும் அழகா ஜொலிச்சிருப்பீங்க”

“அந்த காலமெல்லாம் முடிஞ்சு போச்சுப்பா.. என் வீட்டுக்காரரு இன்னும் என் அழகை கொண்டாடறாருதான். ஆனா வயசாகிருச்சுல்ல? ஒடம்பு ஓஞ்சு போகுதில்ல?”

“அது இருக்கறதுதாங்க. முப்பது வயசு தாண்டிட்டாலே இப்பல்லாம் ஒடம்பு பிரச்சினை வந்துருது”

“நல்லா பேசற தம்பி. இரு வரேன்” சோபாவில் கையூனி எழுந்தபோது மீண்டும் முந்தானைப் பழம் தெரிந்தது.

பெரிய பெரிய பப்பாளிகளாக இருந்தாலும், அவள் கொஞ்சம் உயரமாக இருந்ததால் அவளது உடம்பு ரசிக்கும்படியாகவும் இருந்தது.. !!


மாறுதல் சில நேரங்களில் -9

என்னுடைய கதைகள்  நான் நிருதி என்கிற என்னுடைய மொபைல் ஆப் மூலம் படிக்கலாம்.. !!


செவ்வாய், 15 அக்டோபர், 2024

மென் மோகம் -16

 மீண்டும் அவனுக்கும் கமலிக்குமான நட்பு புதுப்பிக்கப் பட்டது. 

காலை, மாலை வணக்கங்கள், வாழ்த்துக்கள் தொடர்ந்தன. 

ஒரு சில சமயம் நட்பையும் தாண்டி சில அந்தரங்க விசயங்களை பேசவும் செய்தனர். ஆனால் அவள் முன்போல அதிக இடம் கொடுக்காமல் நாசுக்காகப் பேசி அவனைத் தவிர்த்து வந்தாள். அதனால் அவனும் தனது எல்லைதான்டி பேசமலிருந்தான்.

 அதே நேரம் ஒரு பக்கம் மனதளவில் அவளை மீண்டும் விரும்பத் தொடங்கினான். 

அந்த விருப்பம் முறையற்றதே என்றாலும் அதிலிருந்து அவன் மனம் மீள விரும்பவில்லை. அவன் மனம் அவளின் நட்புக்காகவேணும் ஏங்கித் தவித்தது.

 இதெல்லாம் தனக்கென்று நெருக்கமான ஒரு பெண்தோழி இல்லாததால்தான் என்பது அவனது அறிவுக்குப் புரிந்தது. ஆனால் பக்குவமற்ற அறிவைவிட இளமைக்குரிய உணர்ச்சி சார்ந்த மனமே வென்றது.

 அதே சமயம் அவனது விருப்பம் என்னவென்பது அவளுக்கும் புரிந்தது. ஆனால் அதை இருவரும்  உள்ளுக்குள்ளேயே புதைத்துக் கொண்டிருந்தனர்.. !!

இந்த நிலையில் ஒரு காலை நேரம் அவனுக்கு கமலியை நேரில் பார்த்தே ஆக வேண்டும் என்கிற ஆசை தீவிரமானது. 

அன்று, நேரத்திலேயே குளித்து ரெடியாகி கிளம்பிப் போய், அவள் தன் வீட்டில் இருந்து கிளம்பி வந்து, பஸ் விட்டு இறங்கும் பேருந்து நிறுத்தத்தில் அவளுக்காகக் காத்திருந்தான்.

 எட்டரை மணிக்கு வந்த ஒரு பேருந்திலிருந்து இறங்கினாள். 

காலை நேரப் புத்துணர்ச்சியிலும், கலையாத மேக்கப்பிலும் புடவை கட்டி பளிச்சென்று இருந்தாள். 

அவள் அவனைப் பார்க்கவில்லை. அவன் பஸ் ஸ்டாப்புக்கு எதிர் பக்கத்தில்  இருந்தான்.. !!

கமலி மட்டும் தனியாக இறங்கவில்லை. அவளுடன் அவளது சக தோழியான வானதியும் இருந்தாள். 

அவளுக்கு இவர்களின் நட்பு தெரியாது என்று கமலி அவனிடம் சொல்லியிருந்தாள். அதனால் வானதி இருப்பது அவனுக்கு மிகவும்  ஏமாற்றமாக இருந்தது. 

தனியாக இருந்தாலாவது கமலியுடன் பேசலாம். ஆனால்  இப்போது  அவள் தோழி உடனிருப்பதால் போய் பேசினாலும் அவள் சரியாக தன்னுடன் பேச மாட்டாள் என்று தோன்றியது.. !!

அவர்கள்  இருவரும் பேசியபடி நெருக்கமாக இணைந்து அலவலகத்துக்குச் செல்லும் வழியில் நடந்தனர். 

அவர்களைச் சிறிது தொலைவு நடக்க விட்டு அதன்பின் அவன் கிளம்பினான். பைக்கை மெதுவாகவே ஓட்டினான். 

கமலியின் பக்கத்தில் நெருங்க நெருங்க அவனுக்கு  ஒரு மாதிரி படபடப்பானது. பேசலாமா வேண்டாமா என்கிற தடுமாற்றத்தில் திணறினான். 

அலட்டல் இல்லாத மென்மையான நடையில் ஏற்ற இறக்கங்களுடன் அதிர்ந்து உருளும் புட்டங்களையும், மெல்லிய இடைவெளி காட்டி வெட்டிச் செல்லும் பின் இடையையும், முதுகின் மேல் அசைந்து  ஆடும் அவளின் பின்னல் அழகையும் ஆழமாக உள்வாங்கி ரசித்தபடி மெல்லிய படபடப்புடன் அவள் பக்கத்தில் போய் அப்போதுதான் அவளைப் பார்ப்பதைப் போல பார்த்து அவளைக் கடந்து, கொஞ்சம் முன்னால் போய் பைக்கை ஓரம் கட்டி நிறுத்தினான்.. !!

கமலி இப்போதும் சட்டென அவனை அடையாளம் கண்டு கொண்டாள். 

அவன் பைக்கை நிறுத்தி திரும்பி அவர்களைப் பார்த்துச் சிரித்தான். 

"அலோ.. மேடம்"

வானதி குழப்பமாக  அவனைப் பார்த்தாள். ஆனால் கமலி வெகு இயல்பாகப் பேசினாள். 

"ஹலோ ஸார். எப்படி இருக்கீங்க?"

"சூப்பர் மேம். நீங்க ரெண்டு பேரும் எப்படி இருக்கீங்க?"

"ஃபைன்"

கமலியின் கையைப் பிடித்தபடி கேட்டாள் வானதி.

"ஏய்.. யாரு இது?"

"ஏய்.. இவரைத் தெரியல? அன்னிக்கு ஒரு மழை நாள்ள.. என் பையனுக்கு கீழ விழுந்து  அடிபட்டு.. ஆபீஸ்லருந்து லிப்ட் கேட்டு போனமே.."

"ஓஓ மை காட். அவரா.? ஸாரி.. சடனா எனக்கு  அடையாளம் தெரியல. எப்படி இருக்கீங்க?" என்று மலர்ந்த புன்னகை முகத்துடன் அவனைக் கேட்டாள் வானதி. 

"நல்லாருக்கேங்க. அதுக்கப்பறம் பாக்கவே முடியல" என்றான்.. !!

பின் இயல்பான பேச்சுக்கள், நலவிசாரிப்புகள் என்று மேலும் சிறிது நேரம் பேசினர். 

நிருதியும் கமலியும் இப்போது நெருக்கமாக பழகிக் கொண்டிருப்பதை துளி கூட காட்டிக் கொள்ளாமல் இயல்பாகத்தான் பேசினர். 

ஆனாலும் எல்லைகளை உடைக்கக் காத்திருக்கும் அவர்களின் காதல் விழிகள் ரகசியமாக  ஒருவரை ஒருவர் ஆழமாக ஊடுறுவிக் கொண்டன. 

கனிவு மின்னும் அவள் விழிகளின் ஈர்ப்பில் அவன் விழி முலையறிஞ்சி பாலுண்ணும் அன்னையைக் கண்ட குட்டி நாய்போல வால் குழைத்தலைவதை அவனால் தடுக்க முடியவில்லை.. !!

சில நிமிடங்கள் பேசிவிட்டு உள்ளெழும் சிறு தவிப்புடன் பை சொல்லிக் கிளம்பிப் போனான். 

ஆனாலும் அந்த சில நிமிடங்களிலேயே கமலியின் முகத்தின் அழகையும் ஆழமாக உள்வாங்கியிருந்தான்.. !!

கமலியின் அழகான வட்ட முகத்தையும் மின்னிச் சிரிக்கும் கண்களையும் கொழுவுருண்டை வடிவ மூக்கையும் வளைந்து மெல்லிய இதழ்களைக் கொண்ட வாயையும் குவிந்து நீண்ட தாடையையும் பருத்தமைந்த குறுங் கழுத்துக்குக் கீழே ஏற்ற இறக்கங்களுடன் திமிறும் அம்சமான உடலழகையும் காலை நேரத்தில் பார்த்து விட்ட மகிழ்ச்சியில் அவன் மனது உல்லாசமாக பாடிக் கொண்டு அலைந்தது.. !! 

மதிய நேரம் உணவு  இடைவேளையில் அவனுக்கு கால் செய்தாள் கமலி. 

 உடனே எடுத்துப் பேசினான். 

"ஹாய்?"

"எரும" என்றாள். 

"அலோ.. என்னப்பா?"

"என்ன என்னப்பா?" கோபமாய் பேசினாள். 

"என்ன இது இவ்வளவு கோபம்.? வார்த்தைல எள்ளும் கொள்ளும் வெடிக்குது?"

"காலைல ஏன் அப்படி பாத்த என்னை?"

"எப்படி  பாத்தேன்?"

"நீ பாத்தது உனக்கு தெரியாதா?"

"புரியல..? நார்மலாதான பாத்தேன்?"

"நார்மலா எங்க பாத்த.? திங்கற மாதிரி பாத்த. அதுவும் என்னைவேதான் பாத்து பேசின"

"ஐயோ.. இப்ப என்ன ஆச்சு கமலி?"

"என்ன.. என்ன ஆச்சு கமலி? அவ சும்மா.. என்னை எப்படி எல்லாம் நோண்டி நோண்டி கேக்குறா தெரியுமா?"

"யாரு உங்க பிரெண்டா?"

"பின்ன வேற யாரு.."

"அவங்க பேரு என்ன?" பெயர் தெரியும்.  ஆனால் அதை காட்டிக் கொள்ள விரும்பவில்லை. 

"வானதி.."

"ஓஓ.. எஸ் வானதி. ஏன்.. என்ன கேட்டாங்க?"

"ம்ம்.. ஏன் சொரக்காய்க்கு உப்பில்லேனு கேட்டாங்க"

"அப்படியா கேட்டாங்க?"

"ஆமா? "

"சொல்ல வேண்டியதுதானே. உப்பு போட்டாத்தான் எந்த காய்லயுமே  உப்பிருக்கும்னு. அது சொரக்காயா இருந்தா என்ன? வாழக்காயா இருந்தா என்ன?"

கமலி சிரித்து விட்டாள். 

"உன்னை.. ஈவினங் பேசிக்கறேன். இப்ப பேச நேரமில்ல.."

"பக்கத்துல அவங்க இருக்காங்களா?"

"நான் ரெஸ்ட் ரூம் வந்து பேசிட்டிருக்கேன்"

"என்னை திட்டணும்னு கால் பண்ணியிருக்கீங்க?"

"ஆமா"

"என்ன கேட்டாங்க அப்படி?"

"நமக்குள்ள கெமிஸ்ட்ரி ஒர்க் அவுட் ஆகிருச்சாம். அப்படி இப்படினு உன்னை வெச்சு என்னை பயங்கரமா ஓட்றா.. எனக்கு மானம் போகுது"

"ஓஓ.. ஆனா உண்மைதான?"

"என்ன உண்மை?"

"இல்ல.. நான்  உங்களை அப்படி பாத்துப் பேசினது.! நெஜமா நீங்க ரொம்ப  அழகாருந்திங்க. உங்க முகத்தை விட்டு என் பார்வைய நகத்தவே முடியல"

"கொன்றுவேன் பாத்துக்க."

"இன்னுமே காலைல பாத்த உங்க முகம் என் கண்ணுக்குள்ளயே இருக்கு தெரியுமா? "

"என்னை கொலைகாரி ஆக்கிடாத வெய்" சட்டென காலைக் கட் பண்ணி விட்டாள். 

லேசாக திகைத்தாலும் அடுத்த நொடியே அவன் உதட்டில் புன்னகை வந்தது. 

அவன் சொன்னதை நினைத்து அவளும் மனதுக்குள் ரசித்து சிரித்துக் கொண்டுதானிருப்பாள்.

சிரிக்கட்டும்.. சிரிக்கட்டும்.. !!


என்னுடைய கதைகள்  நான் நிருதி என்கிற என்னுடைய மொபைல் ஆப் மூலம் படிக்கலாம்.. !!


ஞாயிறு, 13 அக்டோபர், 2024

ஈரமான தாழம் பூ -12

 ஊர் அடங்கிக் கிடந்த அமைதியான அந்த இரவில், நான் அமைதி இழந்தவன் ஆனேன்..!

கிரிஜா என்னிடம் அப்படி ஒரு கோரிக்கை வைத்தது என்னை அயரச் செய்து விட்டது. 

நான் உடல் பதறித் திணறிக் கொண்டிருக்க, அவள் நெடுமூச்சு விட்டு சில நொடிகள் கழித்து, என்னை அணைத்தபடி என் கன்னத்தில் மூச்சுக் காற்று குறுகுறுக்க, என் காதருகே கிசுகிசுத்தாள்.

"நிரு.."

"கி.. கிரி.."

"நான் விளையாட்டுக்கு சொல்லலடா. இந்த ஜென்மத்துல நான் ஒரு தாயாகாமப் போனா என்னோட இந்த பொறப்பே வேஸ்ட்டா போயிரும். நான் ஒரு பொண்ணா பொறந்து.. சமைஞ்சு.. அதுக்கு அர்த்தமே இல்லாத ஒரு வாழ்க்கையை வாழ்றதை விட நான் இப்பவே என் வாழ்க்கையை முடிச்சுக்கறது எவ்வளவோ மேல்" குர்ல கரகரக்கச் சொன்னாள். 

சட்டென நான் எழுந்து விட்டேன். 

"கிரி.. என்ன பேச்சு இது.. ??"

"நான் சாகக் கூடாதுனு நெனைக்கறே இல்ல?" மெல்லப் புரண்டபடி கேட்டாள்.

"சாக விடமாட்டேன்"

"அப்ப.. வா.. என்னை அம்மாவாக்கு"

"நா.. நான் எ.. எப்படி.. கிரி..?"

" என்ன நான் எப்படி? ஏன் ஒரு பொண்ணை எப்படி அம்மாவாக்கறதுனு உனக்கு தெரியாதா? தெரியாதுனு சொன்னே.. பல்லைத் தட்டிருவேன்"

"தெ.. தெரியாதுனு சொல்லலே.. ஆனா.."

"என்ன ஆனா ஆவன்னா? வா.. எம்மேல வா.. நான் இப்படியே படுத்துக்கறேன். பேசாம படுத்துக்கறேன். நான் ஒண்ணும் செய்யலே.. நீ மேல ஏறி என்மேல படுத்து என்னைச் செய்யி. உன் இஷ்டம் போல செய்யி. என்னை தொடைக்கு நடுவே பாத்தியே அதை எடுத்துக்க. அதுல விட்டு செய்யி. நான் ஒண்ணும் சொல்ல மாட்டேன்" அவள் குரலில் ஒரு வெறியேறியதைப் போலிருந்தது.

அது வெறும் காமத்தின் வெறி மட்டுமல்ல.

கோபம் காரணமாக அவள் நிலையழிந்து போய், அது காமமாக மாறிய நிலையில் இருக்கிறாள். 

இப்போதைய அவளின் ஒரே நோக்கம்  கணவனைப் பழி வாங்க வேண்டும் என்பதுதான்.

"அ.. அவரு.. உன்ன.." எனக்குள் பெரும் தடுமாற்றம்.

"செய்யலையானு கேக்கறியா?"

"ம்ம்.."

"அதெல்லாம் செஞ்சான். செய்யாமயா விட்டு வெப்பான்.? ஒரு பொண்ணுக்கு என்னெல்லாம் இருக்கோ அது எனக்கும் இருக்கே. அப்ப நானும் ஒரு பொண்ணுதானே? அதனாலே என்னை செஞ்சான். நல்லாவே செஞ்சான். எப்படினு நெனைக்கறே..?"

".....??"

"கல்யாணம ஆன புதுசுல எல்லாம் ரொம்ப.. என் மேல ரொம்ப ஆசையா இருப்பான். என்னை ஆசை ஆசையா செய்வான். அப்படி செய்யறப்ப என்னோட ஒடம்புல துணியே இருக்க கூடாதும்பான். பாத்து பாத்து ரசிப்பான். கண்ட கண்ட எடத்துல எல்லாம் முத்தம் குடுப்பான். அங்க கூட குடுப்பான். எங்க? என்.. என்.. அது வேணாம்.. இப்ப என்ன பேச்சு அவனை பத்தி..? அவனாலதான் என்னை அம்மாவாக்க முடியலியே? இனி அவன் பேச்சே எடுக்க வேண்டாம்"

"அவரு செஞ்சும் ஆகலேன்னா.. நா.. நான் செஞ்சா மட்டும் எப்படி நீ அம்மா ஆவே?"

"ஓஓ.. நீ அப்படி கேக்கறியா? அந்தாளு சொல்ற மாதிரி என்கிட்ட ஒண்ணும் அவ்வளவு பெரிய குறை கெடையாது. அந்தாளுகிட்டத்தான் ஏதோ குறை. டெஸ்ட் பண்ண போலாம்னு கூப்பிட்டா வர மாட்டேங்கறான். அது ஒரு வேளை அப்படியே இருந்தாலும்.. உன் மூலமா நான் அதை உறுதி படுத்திக்கறேன். நீ என்னை செய்.. ! எனக்கு குழந்தை ஆச்சுனா குறை அவன்கிட்ட. அப்படி ஆகலேன்னாலும் பரவால.. என்னோட குறைதான்னு ஏத்துக்கறேன். உன்கூட சந்தோசத்தை அனுபவிச்சிதையாவது கொண்டாடிக்கறேன்.."

"கி.. கிரி.." உண்மையில் இப்போது நான் கொஞ்சம் நடுங்கத்தான் செய்தேன்.

கிரிஜாவை எனக்குப் பிடிக்காது என்றோ அவளை அனுபவிக்க ஆசை இல்லை என்றோ சொன்னால் அது மிகப்பெரிய பொய். 

அவள் மீது நிறைய நிறையவே ஆசை இருக்கிறது.  ஆனால் இப்போது அவளாக ஏதேதோ சிக்கல்களை உருவாக்குவதுதான் எனக்கு நடுக்கத்தைக் கொடுத்தது. 

"என் பீலிங்க்ஸை நீயாவது புரிஞ்சுக்கோடா.. நீயும் என்னை அவமானப் படுத்திராதே.." என்று மெல்லிய குரலில் சொன்னாள் கிரிஜா.

"உன் பீலிங்க்ஸ் எனக்கு புரியுது கிரி.. கன்னாபின்னானு ஒளறாதே.."

என் கையைத் தொட்டாள். 

"எனக்கு நம்பிக்கை இருக்கு நிரு.. நீ என்னை அம்மாக்குவ.."

நான் எதுவும் சொல்ல முடியாமல் குழம்பினேன்.

அம்மா ஆவதென்றால் என்ன சும்மாவா..? 

"கி.. கிரி.." குரல் நடுங்க அவளைப் பார்த்தேன்.

என் கையை எடுத்து அதைக் கோத்து, "போதும் வாடா.." என்று என்னைத் தன்மேல் இழுத்தாள்.

நான் பிடிப்பில்லாமல் அவள் மேல் சரிய.. என்னைத் தன் மேல் வாங்கிக் கொண்டு புரண்டாள். மல்லாந்தாள். கால்களை அகட்டிக் கொண்டாள். 

என் முகத்துடன் தன் முகத்தை இணைத்துக் கொண்டு முணுமுணுத்தாள். 

"எனக்கு இப்போ ஃபீலாகுது. உன்னால நான் அம்மா ஆவேன். என் உடம்பு அம்மாவாக தயாரா இருக்கு. நீ இப்பவே என்னைச் செய்"

"கி.. கிரி.."

"நிரு.. நீ சின்ன வயசு பையன். இன்னும் கன்னி கழியாத பையன். எனக்கு தெரியும். உனக்கும் ஆசை இருக்கும்.. சின்னப் பொண்ணா.. கன்னி கழியாத புதுப் பொண்ணா பாத்து கல்யாணம் பண்ணி அப்படி ஒருத்தி கூட குடும்பம் நடத்தணும்னு.. என்ன.. சரிதானே..?"

நான் தடுமாறிக் கொண்டிருந்தேன். அவ்வளவு தூரம் யோசிக்கும் மனநிலையில் நான் இல்லை.

"அப்படி எல்லாம் இல்ல கிரி"

"தெரியும் டா எனக்கு.." என்றவள், சட்டென பேச்சை நிறுத்தி விட்டு என்னைத் தன் கைகளாலும் கால்களும் இறுக்கமாக அணைத்துப் பின்னி நெருக்கத் தொடங்கினாள். 

அவளின் மென்மையான மார்புகள் பஞ்சுப் பொதியாக என் நெஞ்சுக்கடியில் நசுங்க, அவளது மூச்சு சீறித் தடுமாறியது.. !!

 "நான் உனக்கு ஏத்தவ இல்லதான். கல்யாணமானவதான். நாலு வருசமா அந்தாளுகூட படுத்தவதான்.. ஆனா அந்தாளுனால என்னை அம்மாவாக்க முடியல. அந்த பழியையும் என் மேலயே போட்டுட்டான். ஆனா எனக்கு நம்பிக்கை இருக்கு. உன்னால என்னை அம்மாவாக்க முடியும். என்னை அம்மாவாக்கு.. ப்ளீஸ்.."  முணுமுணுத்த அவள் உதடுகள் என் உதடுகளைத் தேடிக் கவ்விக் கொண்டன.

அப்பறம் பேச்சு இல்லை. மூச்சின் சீறல்கள்தான். அவளின் பிடியிலும் தடவலிலும் பயங்கரத் தவிப்பு இருந்தது. 

எனக்குத்தான் மூச்சுத் திணறியது. 

"செய்டா.. செய்டா.." என்று ஒரு மாதிரி உடம்பை அசைத்துக்கொண்டு தவித்தாள்.

என் சார்ட்ஷை கீழே தள்ளினாள். ஜட்டியை இறக்கினாள். 

எனக்கு கடுமையான விரைப்பேறித் தவித்தேன்.

அவளே தொடைகளை அகட்டி விரித்துக் கொண்டு,

"உள்ள விடு.. உள்ள விடு" என்று மந்திரம்போல உச்சரித்தாள். 

அவள் சுடிதார் பேண்ட்டை அவிழ்க்க வேண்டிய அவசியமே இருக்கவில்லை. அது முன்பே கிழிந்து அவளின் அந்தரங்கப் பகுதியை மட்டும் காட்டிக் கொண்டிருந்தது.

கவட்டையை விரித்துக் கொண்டு காட்டியதில், வாயைப் பிளந்து கட்டியது அவளின் பெண்மை. அதைப் பார்த்த எனக்கு வெறி உச்சத்துக்கு ஏறியது.

அவளுக்குள் என் ஆண்மையைச் சொருகியதும் கண்களை மூடிக்கொண்டு,

"ஸ்ஸ்..ஆ..!" என்று ராகமாக முனகினாள். 

மூக்கைத் தேய்த்தாள். மூச்சை இழுத்தாள். உடம்பை இறுக்கினாள்.

எனக்கு உடல் கொதித்து வெறியாகியது. 

"செய்டா..  நல்லா செய்டா.." எனக் கிறங்கியபடி தொடைகளை அகட்டிப் போட்டுக் கொண்டாள். 

நான் மிகவும் வியர்த்திருந்தேன். என் கை கால்கள் மெல்ல நடுங்கிக் கொண்டிருந்தன.

மேகம் போலிருந்தாள் கிரிஜா. சுகம். பெண் சுகம். யப்பா.. எவ்வளவு இன்பம்!

அவள் மீது நான் ஊர்வலம் போனேன்..! அவள் விட்ட உஷ்ண மூச்சு என் முகத்தில் மோதியது..!

என் இதயத் துடிப்பு வேகமாகியது. மூச்சும் பலமாக இறைத்தது.!

முதல் முறையாக ஒரு பெண்ணுடன் உடலுறவு கொள்வதால்.. நான் பதட்டமும்.. படபடப்புமடைந்தேன். 

அவளைப் புணர்வது மிகவும் சுகமாக இருந்தது. ஆனால் அந்த சுகத்தைதான் எனக்கு நீட்டிக்கத் தெரியவில்லை.

பதட்டம், கொஞ்சம் படபடப்பு, பயம், உஷ்ணம் என்று ஒரு மாதிரியான கலவை உணர்ச்சிகள் என்னைத் தாக்கியதில் சீக்கிரத்திலேயே உச்சத்தை எட்டிவிட்டேன். 

நான் களைத்து விலக.. என்னை இறுக்கிப் பிடித்தாள்.

"அப்படியே படுடா.." என்றாள்.

"பயங்கரமா.. மூச்சு வாங்குது கிரி.." என்றேன்.

"சரியாகிரும் படு.." என்று என்னை முத்தமிட்டாள். "நல்லாருந்துச்சா?"

"ம்ம்"

"என்னை செய்ய புடிச்சுதா.?"

"ம்ம்.."

"முத்தம் குடு" 

அவள் முகம் எங்கும் மொச்சு மொச்சென முத்தம் கொடுத்தேன். கழுத்து வியர்வை மணத்தது.  

தளர்ந்து விலகியபோது விட்டுவிட்டாள். 

பக்கத்தில் படுத்தவனைத் தழுவி அணைத்துக் கொண்டாள். நெஞ்சையும் முகத்தையும் வாஞ்சையுடன் தடவினாள். தலையைக் கோதினாள். என் முகத்தை இழுத்து தன் மார்பகங்களுக்குள் புதைத்துக் கொண்டாள்.

"எனக்கு நீ போதுண்டா”

என்னால் தூங்க முடியவில்லை. ஆனால் கண்கள் சொக்கி ஒரு மயக்கம் வந்தது. கனவு மாதிரி ஏதோ வந்தது. கிரிஜாவுடன் எங்கோ பறப்பதைப் போலிருந்தது.

சட்டென கண்விழித்த போது கிரிஜா விழித்திருப்பது தெரிந்தது.

"கிரி.."

"தூங்கறியாடா?"

"நீ தூங்கலயா?"

"எனக்கு ஏதுடா தூக்கம்?"

"தூங்கு.."

“இல்லடா. எனக்கு நீ வேணும்”

“நான் இருக்கேனே”

"வாடா.. இன்னொரு தடவை என்னை செய்டா”

நான் தயாராக இருந்தேன். மல்லாந்தாள். 

 அவள் மேல் ஏறிப் படுத்து படர்ந்தபோது என்னைத் தள்ளி விலக்கினாள். 

"இருடா"

இடுப்பு நாடாவை அவிழ்த்து சுடிதார் பேண்ட்டை கீழே தள்ளினாள். கால்களாலேயே உறுவித் தள்ளி கழற்றி எடுத்து இடுப்புக்கு கீழே உடையற்ற உடலானாள்.

கால்களை நிமிர்த்தி விரித்தாள்.

"வாடா"

மேலே படுத்தேன். தழுவிக் கொண்டாள். மீண்டும் ஒரு ஜிவ். உற்சாகம் பீறிட்டது.

"செய்டா"

இடுப்பைத் தூக்கி இடித்தேன். உடலெங்கும் இன்ப அலை பரவியது. கண்களை உடனடியாக கிறக்கம் ஆட்கொண்டது. 

அவளைச் செய்யச் செய்ய உடல் லேசானது. மிதப்பது போலிருந்தது. உடம்பும் மனசும் சொக்கியது. 

இதுதான் சொர்க்கமா? இதற்குத்தானா எந்த ஆணும் ஒரு பெண்ணிடம் அடிமையாகி அவள் காலடியே கதியெனக் கிடக்கிறான்?

 ஆம். இதுதான் சொர்க்கம். இதற்குத்தான் தன் உலகையே ஓர் ஆண் பெண்ணின் காலடியில் வைத்து விடுகிறான்.

கிரிஜா முத்தமிட்டாள்.  கொஞ்சினாள். கால்களை வளைத்துப் பின்னினாள். தொடைகளால் நெறித்தாள். இருவர் உடம்பும் சூடாகி வியர்த்துக் கொட்டியது.

இந்த முறை இன்னும் சற்று கூடுதல் நேரமெடுத்தது. மூச்சு வாங்கியது. ஆனால் இருவருக்கும் திருப்தியாக இருந்தது.

"நல்லா செய்றடா" என்று என் கன்னத்தைக் கடித்தாள்.

என் பலத்தை எல்லாம் கூட்டி அவளை மாங்கு மாங்கென்று செய்தேன். ஒருவழியாக உச்சத்தை அடைந்து அவளுக்குள் மீண்டும் ஒருமுறை என் ஆற்றலைப் பீய்ச்சியடித்துக் களைத்தேன்.

விலகவில்லை, தழுவிப் பின்னிக் கொண்டோம்.  அப்படியே கட்டிக்கொண்டு தூங்கிப் போனோம். 

மீண்டும் எனக்கு விழிப்பு வந்தபோது கிரிஜா ஆழ்ந்த தூக்கத்தில் இருந்தாள். லேசாக குறட்டை விட்டுக் கொண்டிருந்தாள்.

எழுந்து சார்ட்ஷுடன் பாத்ரூம் சென்று சிறுநீர் கழித்தேன். வாய் கொப்பளித்தேன்.

 கிச்சன் சென்று தண்ணீர் குடித்துவிட்டு பெட்டுக்குப் போனபோது கிரிஜா கால்களை அகட்டிப் போட்டுக் கொண்டிருந்தாள். 

 அவள் மார்புகள் டாப்சுக்குள் இருக்க.. அவளது இடுப்புக்கு கீழே அம்மணமாகத்தான் இருந்தாள். 

அவளின் வாளிப்பான தொடைகள் அழகாய் திரண்டிருக்க.. அதன் நடுவில், உப்பிய பணியாரமாக இருந்த அவளின் பெண்மையைப் பார்த்தவுடன் எனக்கு மீண்டும் ஆசை எழுந்து விட்டது..!

அருகே போய் அவளை வாசம் பிடித்து ஒரு முத்தம் கொடுத்தேன். அவள் அதை உணாரமல், அசையாமல் கிடந்தாள்.

எனக்குள்  ஆண்மை தாபம் அதிகமாகி அவள் மீது ஏறிப்படுத்தபோது, திடுக்கிட்டதுபோல கண் விழித்து சட்டென என்னைப் பிடித்துத் தள்ளிவிட்டாள் கிரிஜா.. !!


என்னுடைய கதைகள்  நான் நிருதி என்கிற என்னுடைய மொபைல் ஆப் மூலம் படிக்கலாம்.. !!

சனி, 12 அக்டோபர், 2024

இலக்கிய அபத்தம்.. !!

 இலக்கிய அபத்தம்.. !!


பகுதி ஒன்று.!


இலக்கியம் என்பது இவ்வளவு விவாதத்துக்குரிய பிரச்சினையா என்ன.. ??

இலக்கியம் அப்படிப்பட்டதல்ல. ஆனால் இலக்கியவாதி எப்போதும் பிரச்சினைக்குரியவனாகவே இருக்கிறான். 

இலக்கியம் என்பது கடவுள் போல,!

இலக்கியவாதி என்பவன் பூசாரி போல!

கடவுள் அருள் கொடுத்தாலும் அதை பூசாரி அனுமதிக்க வேண்டும்.!

எவ்வளவு பெரிய அபத்தம் இது.. ??

ஓர இலக்கியவாதியாக இருக்க, முதலில் ஓர் எழுத்தாளனுக்கு (கதை சொல்லி) என்ன தகுதி வேண்டும்.. ??

1, படிப்பாளி (வாசகன்) எக்காரணத்தைக் கொண்டும் நிம்மதியாக இருந்துவிடக் கூடாது.

2, இலக்கியத்தைப் படித்தபின்பு அவன் உண்ணவோ, உறங்கவோ கூடாது. குறிப்பாக, தெளிவாக மட்டும் இருந்துவிடக் காடாது.

3, ஊர், உலக, சொந்த, பந்தங்களில் நடக்கும் எந்தவிதமான கொண்டாட்டங்களையோ, சந்தோசங்களையோ அவன் கண்கள் காணக் கூடாது.

4, வாயைத் திறந்தால் வேதனையையும், துக்கத்தையும், துயரத்தையும் பற்றி மட்டுமே அவன் பேச வேண்டும். 

தனக்கு,

5, இலக்கியம் என்பது ஓர் அறிய கலை. எக்காரணம் கொண்டும் அதை பணமாக்க முயற்சிக்கக் கூடவே கூடாது. 

6,   தான் மட்டுமல்ல,  தனது பிள்ளை குட்டிகள் எல்லோருமே வறுமையிலும், துயரத்திலும்தான் வாழ வேண்டும்.

7, எந்த இடத்திலும், எந்தச் சூழ்நிலையிலும் இயல்பான பேச்சு வார்த்தையைக் கூட இயல்பாக எடுத்துக்கொள்ளக் கூடாது. அந்த வார்த்தைக்குப் பின்னிருக்கும் துக்க, துயரத்தைக் கண்டுபிடித்து அதை உலகுக்கு உரக்கச் சொல்ல வேண்டும்.

இப்படி, இவை தவிர்த்தும் பல விசயங்கள் உண்டு.  உதாரணத்துக்கு இவைகள் போதுமானது.. !!

இதெல்லாம் இலக்கியவாதி என்று சொல்லிக் கொள்ளும் எழுத்தாளர்களின் வாதம். ஆனால் இலக்கியம் அப்படி எந்த நிபந்தனையும் விதிக்கவே இல்லை என்பதே உண்மை.!

தான் இலக்கியவாதி என்கிற ஒரே ஒரு காரணத்துக்காக, இலக்கியத்தைத் தனக்காக, இழுக்காக்கிக் கொண்டிருப்பது எந்த வகையிலும் ஏற்புடையதே அல்ல.. !!

இலக்கியம் என்பது பல நூற்றாண்டுகள் கடந்தபின்பும் மானிட வாழ்வின் நிகழ்வுகளையோ, பிரச்சினைகளையோ பிறருக்கு எடுத்துச் சொல்ல மட்டுமே உரியதாக இருக்கிறது. அதில் கடந்தகால நூற்றாண்டுகளைப் பின் வரும் மனிதன் தெரிந்து கொள்ள அது வழி காட்டுகிறது.

அப்படிப் பின் வரும் மனிதன், கடந்த கால வாழ்வில் மனிதர்கள், துக்கத்தையும் துயரத்தையும், கருணையையும் ஆசிர்வாதத்தையும், ஒழுக்கத்தையும் நாகரீகத்தையும் மட்டுமே கடைபிடித்தார்கள் என்று தெரிந்துகொள்ள வேண்டும் என்கிற எந்தவித கட்டாயமோ நிபந்தனையோ இல்லை.

மனிதன் மனிதனாக வாழ்ந்தான் என்று சொன்னால் மட்டும் போதுமானது. ஆனால், ஓர் இலக்கியவாதி என்பவன் மனிதன் மனிதனாக வாழ்ந்தான் என்று சொல்லக்கூடாது என்னும் இன்றைய இலக்கியவாதிகளின் கூற்று மிகப்பெரிய அபத்தம்.. !!

இன்றைய நிலையில், இலக்கியத்தை சரியாகப் புரிந்துகொண்டு இலக்கியவாதியாக இருப்பவர்களில், இலக்கிய கர்த்தா ஜெயமோகன் மிகப்பெரிய ஆளுமை.!

இலக்கியம் என்பது என்ன?

இலக்கியவாதி என்பவன் யார்?

 இதெல்லாம் புரிந்துகொள்ள, இலக்கிய அறிதல் தேவைப்படுவோர், இன்றைய காலகட்டத்தில் ஜெயமோகனின் எழுத்தையும், பேச்சையும் நிச்சயம் பரிச்சயப்படுத்தியே ஆக வேண்டும்.

ஜெயமோகன் இலக்கியவாதி மட்டுமல்ல, இலக்கியலாளரும்கூட. 

ஓர் இலக்கியவாதி, இலக்கியலாளனாக இருக்க வேண்டிய அவசியம் இல்லை. 

இந்த வார்த்தைகள் புரிவது சற்று சிரமம்தான். 

உதாரணத்துக்கு இப்படிச் சொல்லலாம்.

எழுதுபவர்கள் எல்லாம் எழுத்தாளர்கள் அல்ல.. !!

ஒரு சிறந்த கதை சொல்லி, ஓர் எழுத்தாளனாகிவிட முடியாது.. !!

எழுத்து என்பது மிகப்பெரிய ஆளுமை. அந்த எழுத்தை எவனொருவனால் வில்லாக வளைத்து அம்பாக எய்த முடியுமோ அவனே எழுத்தாளன்.

இலக்கு எதுவாக வேண்டுமானாலும் இருக்கலாம். ஆனால் எய்யக்கூடிய அம்பை, சரியாக அமைத்து இலக்கின் மீது துல்லியமாக எய்யத் தெரிந்தவனே வில்லாளன். அதுபோலத்தான் எழுத்தும். 

மிகத் திறமையான கதை சொல்லிகூட ஓர் எழுத்தாளனாகிவிட முடியாது. 

கதை சொல்லும் திறன் என்பது வேறு. எழுத்தின் மீதான ஆளுமை என்பது வேறு.  

இந்த வேற்றுமைகளை அந்தத் துறையில் நுண்ணிறவு உள்ளவர்களால் மட்டுமே புரிந்துகொள்ள முடியும்.. !!

அடுத்ததாக,

இலக்கியவாதி என்று சொல்லிக்கொள்பவன் படைப்பதெல்லாம் இலக்கியமாகிவிடுவதில்லை. 

இலக்கியம் படைத்தவனெல்லாம் தான் இலக்கியவாதி என்று சொல்லிக்கொள்வதுமில்லை.. !!

இலக்கியம் என்பது வேறு. இலக்கியவாதி என்பவன் வேறு என்று புரிய வந்த நாள் இன்று.. !!

புதன், 9 அக்டோபர், 2024

ஷேக்ஸ்பியர்.. !!

 ஒருவனுக்கு நல்ல நேரம் கூடி வந்தால் குப்பையில் கிடப்பவனையும் கோபுரத்தில் ஏற்றி வைக்கும். 

அதே நேரம் அதிர்ஷ்டம் என்பது வாய்ப்புகளை ஏற்படுத்தி தரும். உழைப்பு என்பது அதில் வெற்றியைத் தேடித் தரும்.

அதிர்ஷ்டமும் உழைப்பும் கைகூடினால் பேரையும் புகழையும் அள்ளிக் கொடுக்கும்.

அதிர்ஷ்டத்தை மட்டும் நம்பி, சோம்பிக் கிடப்பவனுக்கும், (உழைப்பை மட்டும் நம்பி அறிவீனமாய் உழைப்பவனுக்கும்) வெற்றி நீடிப்பதில்லை, என்பதற்கு உதாரணம் இந்தக் கதை. 

பதிமூன்று வயதில் படிப்பு போச்சு.. வீட்டில் ஏழ்மை.. தொடர்ந்து பல நாட்களாக பசி... வேலை தேடித் தேடி அலுத்துப் போச்சு... ஒருநாள், பசியால் மயக்கமடைந்து ஒரு நாடகக் கொட்டகை வாசலில் சொருகும் கண்களுடன் அமர்ந்திருந்தான் அந்த சிறுவன். 

ஒரு பணக்காரர் குதிரையில் நாடகம் பார்க்க வந்தார்.

பையனிடம், ”டேய் இங்கே கட்டிவிட்டு செல்லும் குதிரைகள் காணாமல் போகின்றன. நீ இதைப் பார்த்துக் கொள். வரும் போது காசு தருகிறேன்,” என்றார்.

ஆஹா… இப்படி ஒரு வேலையா?’ பையன் ஆர்வமாகத் தலையாட்டினான். தெம்புடன் எழுந்தான். 

நாடகம் முடிந்து பணக்காரர் வெளியே வந்தார். 

வெளியே நிற்பது தன் குதிரை தானா என்ற சந்தேகம் வந்து விட்டது. குதிரையைச் சுத்தப்படுத்தி, சேணத்தை பளபளப்பாக துடைத்து வைத்திருந்தான் பையன். 

சற்று அதிகமாக பணத்தை அவனிடம் நீட்டினார் பணக்காரர். சில்லரை கிடைக்குமென நினைத்தவனின் கையில் பணம்… மகிழ்ந்தான்.

மறுநாள், நாடகம் பார்க்க வந்த மற்றவர்களும் குதிரையை அவனிடம் ஒப்படைக்க, அவற்றையும் பாதுகாத்து, சுத்தப்படுத்திக் கொடுத்தான். வருமானம் பெருகவே, குதிரை லாயமே அமைத்து, உதவிக்கு வேலைக்கு ஆள் அமர்த்தி முதலாளியாகி விட்டான்.

அதோடு விட்டானா..? நாடகங்களையும் கவனித்தான். மிகப்பெரிய இலக்கிய மேதையாகி விட்டான். அந்தச் சிறுவன் தான், உலகப்புகழ் பெற்ற இலக்கிய மாமேதை ஷேக்ஸ்பியர்.

அறிவு தாகம் ஏற்படாமல் போயிருந்தால் அவர் உலகப் புகழ் பெற்றிருக்க முடியாது. குதிரை லாய முதலாளியாக மட்டுமே இருந்திருப்பார்... !!


செவ்வாய், 8 அக்டோபர், 2024

மாறுதல் சில நேரங்களில் -8

 வங்கி கூட்டமாக இருந்தது. பொறுமையாகக் காத்திருந்துதான் பணம் கட்ட வேண்டியிருந்தது. 

தன் முறை வரும்வரை உட்கார்ந்து கொண்டு ஒவ்வொருவரையும் வேடிக்கை பார்த்தாள். 

எத்தனையெத்தனை வகை வகையான ஆண் பெண்கள். ஒவ்வொருவருக்கும் ஒவ்வொரு அவசரம். 

இவர்களுக்கெல்லாம் பிரச்சினை இல்லாமலா இருக்கும்? நிச்சயமாக பல பிரச்சினைகள் இருக்கும். ஆனாலும் ஓடி ஒடி சம்பாதித்து சேமித்து வாழ்வதில்லை.?

எனக்கு என்ன பிரச்சினை? இப்படி எதுவும் அவசரமோ அவசியமோ இல்லையே. நல்ல வேலையில் போதும் என்கிற அளவில் வருமானம் வரக் கூடிய அளவுக்கு சம்பாதிக்கும் கணவன். 

ரெண்டு பெண் குழந்தைகள் என்பதை கருத்தில் கொண்டு சேமிப்பு, நகை பணம் என்று சேர்த்து வைத்து நல்ல முறையில் படிக்க வைத்துக் கொண்டும்தானே இருக்கிறார்.

இத்தனைக்கிடையிலும் எனக்கு எந்த குறைபாட்டையும் வைத்துவிடவில்லையே. நன்றாகத்தானே கவனித்துக் கொள்கிறார்.?

ஒரே ஒரு குறை என்றால் அது உடலுறவு கொள்வது மட்டும்தானே. அதுகூட சுகர் வந்து இப்படி ஆனதுதானே? மத்தபடி அவருக்கு என்னைப் பிடிக்கவில்லை என்றோ வேறு தொடர்பு வைத்துக் கொண்டிருக்கிறார் என்றோ ஏதாவது சொல்லிவிட முடியாமா என்ன?”

வங்கியில் அலைமோதும் மக்களைப் பார்க்கப் பார்க்க தன் பிரச்சினைகள் எல்லாம் அற்பம் என்று தோன்றியது திலகத்துக்கு. 

‘செக்ஸ் ஒன்றுதான் வாழ்க்கையா என்ன? அது இல்லாமல் கணவன் மனைவி அன்பாக இருக்க முடியாதா என்ன?’

திலகம் தன் முறை வந்து பணம் கட்டி கையெழுத்திட்டு ரசீது பெற்றுக்கொண்டு வங்கியிலிருந்து வெளியே வந்தபோது வானம் இருண்டு லேசாக மழை தூரிக் கொண்டிருந்தது. 

‘அச்சோ’ என்றாள் மனசுக்குள். 

ஊட்டி சாலையில் வாகனங்கள் சர் சர்ரென விரைந்து கொண்டிருந்தன. 

அவள் வந்தும் ஒரு மணி நேரத்துக்கு மேலாகியிருந்தது.

பேகில் போனை வைத்து ஜிப் போட்டு மழைத் துளிகள் உள்ளே போகாது என்பதை உறுதி செய்துகொண்டாள்.

வங்கியை விட்டு சாலைக்கு வரும்முன் அண்ணாந்து வானத்தைப் பார்த்தாள். மேகங்களின் அடர்த்தியில் இன்னும் மழை பலமாகலாம் என்று தோன்றியது.

இன்று மழை வரும் என்று எந்தவித முன்னறிவுப்பும் இல்லை. குடையும் கொண்டுவரவில்லை.

ஆட்டோ ஸ்டேண்டுக்கும் சிறிது தூரம் நடக்க வேண்டும். அங்கிருந்து பஸ் ஸ்டாண்ட் போய் பஸ் ஏற வேண்டும்.

மெல்ல நடந்தாலே பஸ் ஸ்டாண்ட்டுக்கு பத்து நிமிட நடைதான். அதன்பின் பத்து நிமிட பேருந்து பயணம்.

மொத்தமாகவே அரைமணி நேரம் போதும் வீடு போய்விடலாம். வரும்போது அப்படித்தான் வந்தாள். 

ஆனால் இப்போது அப்படிப் போக முடியாது. மழை.!

அப்போதுதான் அவனைப் பார்த்தாள். நாலு கடைகள் தள்ளி ஒரு பழக்கடையில் நின்றிருந்தான் அவன். 

அவனைப் பார்த்ததும் சட்டென சித்தி பெண் தனுசுயாவின் நினைவுதான் வந்தது அவளுக்கு.

மாலதியும் இவனைப் பற்றி நிறையவே சொல்லியிருக்கிறாள். நல்ல பையன்தான். இவனுக்கு ஏன் அனுசுயாவைக் கட்டி வைக்கக் கூடாது?

அந்த எண்ணம் உதித்ததும் சட்டென ஒரு வேகம் வந்து விட்டது.

மழையைப் பொருட்படுத்தாமல் சாலையில் இறங்கி அவனை நோக்கிப் போனாள். 

அவன் அப்போதுதான் பழக்கவரை வாங்கிக் கொண்டு பணத்தைக் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தான்.

அவன் திரும்ப வந்து அண்ணாந்து மழையைப் பார்த்துவிட்டு வண்டியில் ஏறிக் கிளம்பவிருந்த நேரம் திலகம் அவனை அணுகினாள்.

“தம்பி வீட்டுக்கா போறே?”

அவளைப் பார்த்தான்.

“ஆமாங்க”

“வீடுவரை நானும் கூட வரேனே. என்னை உங்க வீட்டுக்கு முன்னால எறக்கி விட்றேன்”

தயங்கி, “சரி வாங்க” என்றான். 

இவளை அவனுக்கு முன்பே தெரியும். ஆனால் பேசிப் பழக்கமில்லை.

அவன் வீடு இருக்கும் அதே வீதியில்தான் இவள் வீடும் இருக்கிறது. எதிர் வரிசை வீடு.!

எதேச்சையாக சில நேரங்களில் அவளைப் பார்த்திருக்கிறான்.

அவள் குண்டாக இருந்தாலும் அழகாக இருப்பதை ரசித்திரருக்கிறான். இரட்டை நாடி உடம்பு. நல்ல உயரமும் கூட. முகமும் நல்ல அழகு. பார்க்கப் பார்க்க அதை ரசிக்கத்தான் தோன்றும்.

 மழையில் கொஞ்சமாக நனைந்து தலையிலும் முகத்திலும் நீர்த் துளிகளோடு பார்க்க பளிச்சென சிவப்பாகவும் இருந்தாள். 

காவி நிறத்தில் அவள் கட்டியிருந்த புடவை அவளின் சிவப்பு நிறத்தை இன்னும் பளிச்சென எடுத்துக் காட்டியது.

புடவையால் அவளின் பெரிய பெரிய மார்பகங்களை முழுவதுமாக மறைக்க முடியவில்லை என்று தெரிந்தது. 

“என்னை உனக்கு தெரியுமா?”

“தெரியுங்க. பாத்துருக்கேன். பேபி ஸ்கூல் டீச்சர்தானே”

“ஆமா தம்பி. என் பேரு தெரியுமா?”

“தெரியாதுங்க”

“திலகம் என் பேரு”

“உக்காருங்க”

“உன் பேரு குருதானே?”

“இல்லைங்க நிருதி”

“மறந்துட்டேன் நிருதி”

அவனுக்குப் பின்னால் உட்கார்ந்தபோது அவனது தோளை அழுத்திப் பிடித்து உட்கார்ந்தாள்.

“இருப்பா” என்று அசைந்து நகர்ந்து மார்புகள் தாராளமாக அவன் முதுகை அழுத்திக்கொள்ள, “போலாம்பா” என்றாள்.

“நல்லா உக்காந்துக்கங்க”

“உக்காந்துட்டேன். பேங்க்குக்கு வந்தேன். வரப்ப மழைக்கான அறிகுறியே இல்லை. உள்ள போயிட்டு ஒருமணி நேரம் கழிச்சு வரேன்.. அதுக்குள்ள இந்த மழை வேற வந்துருச்சு”  புடவைத் தலைப்பை எடுத்து தலைக்கு மேல் போட்டுக் கொண்டாள்.

“ஆட்டோல போயிருக்கலாங்களே?”

“அப்படித்தான் நெனைச்சேன். ஆனா என்னமோ மழைனால ஆட்டோ ஒண்ணுகூட காணம். ஆட்டோ ஸ்டேண்டுக்கு நடக்கணும். அதுக்குள்ள உன்னை பாத்தேன். எதுக்கும் உன்னை கேட்டுட்டு நடந்துரலாம்னுட்டு.. நடந்தேகூட போயிருவேன் தம்பி..  ஆனா மழையா இருக்கு. எனக்கு இந்த மழைக் காத்து ஒத்துக்காது. கொஞ்சம் வீசிங் பிராப்ளமாட்ட வந்துரும் அதான் உன்கிட்ட உதவி கேட்டேன். உனக்கு ஒண்ணும் சிரமம் இல்லையே?”

“சே.. அதெல்லாம் ஒண்ணுமில்லைங்க. போற வழிதான”

“பாத்து போப்பா. இந்த ஸ்பீடு பிரேக்கர் டபக்குனு தூக்கி போட்றும்”

“இல்லைங்க மெதுவாத்தான் போறேன்”

“ஆமா தம்பி. வண்டியை ஒட்றவங்க சர்ருனு போயிருவாங்க. இப்படி பின்னால உக்காந்துட்டு வரவங்கதான் கொஞ்சம் ஏமாந்தாலும் சறுக்கி விழுந்துருவாங்க. ஒரு தடவை நான் அப்படி வழுக்கி விழுந்துருக்கேன். நல்லவேளையா அப்ப ஒண்ணும் அடிபடல”

“அப்படிங்களா?” முகத்தில் பட்ட மழைத் துளிகளை துடைத்துக் கொண்ட போது அவனுக்குப் பின்னாலிருந்த அவளிடமிருந்து பூ மணம் கமகமவென வீசியது.

“வேலைக்கு போகலியா தம்பி?”

“இன்னிக்கு லீவ்ங்க. ஒரு கல்யாணத்துக்கு போயிட்டு வரேன்”

“உனக்கு கல்யாணமாகிருச்சா தம்பி?”

ஒருமுறை ஆகி விவாகரத்தும் ஆகிவிட்டது. 

“ஆச்சுங்க. ஆனா இப்ப மனைவி கூட இல்லீங்க”

“தெரியும் தம்பி. உன்னைப் பத்தி முழுசா தெரியாது. கொஞ்சம் தெரியும். மறுபடி பொண்ணு ஏதாவது பாக்கறீங்களா?”

“ஆமாங்க. பாத்துட்டிருக்கோம். ஒண்ணும் சரியா அமைய மாட்டேங்குது”

“எனக்கு ரெண்டு பொண்ணுப்பா. ரெண்டு பேருமே சென்னைல தங்கி படிக்கறாங்க. பெரியவ இந்த வருசம் காலேஜ் முடிக்கப் போறா. அப்பறம் வேலைக்கு போயிட்டுதான் கல்யாணம் பண்ணிக்குவேனு சொல்லிட்டிருக்கா. ஆனா அவங்கப்பா அவளுக்கு இப்பவே மாப்பிள்ளை பாத்து வெச்சுட்டாரு. அமெரிக்கா மாப்பிள்ளை. இப்ப.. இங்க வீட்ல நானும் அவரும் மட்டும்தான் இருக்கோம். வீட்டு வேலை செய்றதுல எனக்கு அவரு ரொம்ப ஒத்தாசையா இருப்பாரு. காலைல அவரு கிளம்பி ஆபீஸ் போயிட்டா அப்பறம் நானும் என் வேலைகளை முடிச்சுட்டு ஸ்கூலுக்கு போயிருவேன். எல்லாம் சின்னப் பிள்ளைங்க பாரு.. அதட்டி உருட்டி மெரட்டாம கொஞ்சம் அன்பா சொன்னா கேப்பாங்க. மெரட்னா அழுவாங்க. மூணு மூணரைக்கெல்லாம் வீட்டுக்கு போயிருவேன். அப்பப்ப பக்கத்து வீட்டு மாலதி சுமதி எல்லாம் பேச வருவாங்க. அப்பதான் உன்னை பத்தியும் தெரிஞ்சுக்கிட்டேன்.  அப்படி என்ன தம்பி பிரச்சினை உன் பொண்டாட்டிக்கும் உனக்கும்?”

“அது வேண்டாங்க இப்ப..  அவளை விட்டாச்சு.  டைவோர்ஸும் பண்ணியாச்சு”

“ஆமாமா.. நீ சொல்றதுதான் செரி. முடிஞ்சு போன நாயம் எதுக்கு? கோவிச்சுக்காதப்பா. நேரா வீட்டுக்கு போயிரு. கொடை எடுத்துட்டு ஸ்கூலுக்கு போய்க்கறேன்”

மாறுதல் சில நேரங்களில் -9

என்னுடைய கதைகள்  நான் நிருதி என்கிற என்னுடைய மொபைல் ஆப் மூலம் படிக்கலாம்.. !!


வெள்ளி, 4 அக்டோபர், 2024

மென் மோகம் -15

 


'என்னாச்சு?' உள்ளே ஒலித்த ஏதோ ஒரு மெலிதான இசையைக் கேட்டபடி போனில் கேட்டான் நிருதி.


'உனக்கெதுக்கு அது?' என்றாள் கமலி.


'சரிதான்.' என்றான் மெலிதான நகைப்புடன். 'நான் யாரு உனக்கு? இல்ல அதைத் தெரிஞ்சு எனக்கு  என்னாகப் போகுது?'


'அதானே..' என்றாள். 


'குட்'


'ம்ம்'


'ஓகே பை'


'இரு'


'என்ன?'


'எதுக்கு நீ சாரி சொன்ன?'


'எப்ப?'


'மத்யானம்? மெசேஜ் பண்ணிருந்த இல்ல?'


'அது.. நேத்து தேவையில்லாம உன்ன திட்டிட்டேனு தோணுச்சு'


'ம்ம்'


'எனக்கு வாழ்த்து சொன்ன உனக்கு நான் வாழ்த்து சொல்லவே இல்ல. அதோட திட்டி சண்டையும் போட்டது தப்புனு தோணுச்சு'


'தப்பு உன்மேலதான?'


'நேத்து மட்டும்'


'அதென்ன நேத்து மட்டும்?'


'நேத்து மட்டும்தான் என் தப்பு'


ஒரு சின்ன இடைவெளி. 


'எனக்கு  என்னாச்சுனே தெரியல' மெல்லச் சொன்னாள்.


'ஏன்?'


'மனசே சரியில்ல'


'........'


'ஒரு மாதிரி  ஆகிட்டேன்'


'.........'


'நிரு?'


'ம்ம்?'


'என்கூட பேச புடிக்கலையா?'


'என்கிட்ட ஒரு வார்த்தை பேசிர மாட்டியானு பல நாள் தவம் கெடந்தேன்டி'


'என்னை மன்னிச்சிரு. பேசாதது தப்புதான்'


'எத்தனை நாள் தூக்கம் இல்லாம தவிச்சேன் தெரியுமா?  ப்ப்பா.. கொடுமை'


'என்னை அவ்ளோ விரும்பினியாடா?'


'கேட்ராத. கொலவெறில இருக்கேன்'


'ஸாரிடா.. என் நெலமை அப்படி. சரி பேசாதது என் தப்புதான். விடு. இனி பேசலாம்'


'வேணாம்ப்பா.. மறுபடியும் ஒடையுறதுக்கு என்கிட்ட இன்னொரு  இதயம் இல்ல'


'வாவ்'


'என்ன வாவ்?'


'வெரி நைஸ் லைன். பின்ற'


'என் வலியைச் சொன்னா உனக்கு கிண்டலா இருக்கா?'


'சத்தியமா நான் கிண்டல் பண்ணல. உண்மையத்தான் சொன்னேன்'


'.........'


'என்னை அவ்வளவு புடிக்குமா நிரு?'


'இப்ப எதுக்கு  அது? விடு'


'ஏய் சொல்லு?'


'இப்ப இல்ல'


'மொத புடிச்சுதா?'


'........'


'சந்தோசமா இருக்குடா. நான்தான்  உன்னை புரிஞ்சுக்கல போல'


'.........'


'சரி.. உனக்கு பொண்ணு எதுவும் பாத்தாங்களா?'


'பொண்ணுக சாவகாசமே வேண்டாம்னு ஆகிருச்சு'


'ஏய்.. ஏன்?'


'உன்னாலதான்'


'நான்  என்ன செஞ்சேன்?'


'உன்கிட்ட பட்ட அவமானம், அசிங்கம் அப்படி'


'ச்ச.. நான்  அப்படி என்ன அசிங்கப் படுத்திட்டேன் உன்னை? சொல்லு பாக்கலாம்?'


'நான் எத்தனை கெஞ்சினேன். நேர்ல பாத்துகூட நீ என்கிட்ட பேசல'


'அது.. அவ்ளோ பெருசா? நீ சொல்றதை பாத்து நான் என்னமோ ஏதோனு பயந்தே போயிட்டேன்'


'அடிப்பாவி.. அப்ப உனக்கு அது ஒரு விசயமாவே இல்லையா? '


'இருக்குதான். ஆனா நீ பில்டப் குடுத்ததை பாத்து நானே பயந்துட்டேன்'


சிறிது சிறிதாக பேச்சு நீண்டது. இறுக்கம் தளர்ந்து சற்று எளிதானதைப் போலிருந்தது. 


உள்ளுறையும் வெஞ்சினம் தணிந்து இயல்பாக பேச்சு வந்தது. 


 திடுமெனக் கேட்டான். 


'அவரு இல்லையா?'


'ம்ம்.. இருக்கார்'


'நீ என்கூட சாட் பண்ணிட்டிருக்க?'


'நல்லா தூங்கிட்டிருக்கார்'


'நீயும் தூங்க வேண்டியதுதான?'


'தூக்கம் வரல'


'அவர கட்டிப் புடிச்சு படுத்தேன்னா தூக்கம் வருது'


'அப்படியும் படுத்து பாத்தேன். அப்பயும் தூக்கம் வரல'


'ஏன்.. தூக்கம் வரல?'


'தெரியலப்பா'


'சண்டையா? '


'சே.. சே.. அதெல்லாம் இல்ல'


'ம்ம்..'


'அப்றம்?'


'கேளு? '


'இல்ல நீ கேளு'


'என்ன கேக்கறது?'


'ஏதாவது? '


'நான் கேப்பேன். நீ சொல்லணுமே?'


'தப்பா கேக்காத'


'சரி.. இன்னிக்கு மேட்டர் எதுவும் பண்ணலயா?'


'ஏய்.. பாத்தியா?'


'இதுவும் தப்பா?'


'ம்ம்..'


'அப்ப தூங்கு போ'


'கோபமா?'


'பின்ன என்ன...'


'இல்ல..'


'என்ன இல்ல?'


'நீ கேட்டல்ல அது?'


'எது?'


'நீ என்ன கேட்ட?'


'மேட்டரா?'


'ம்ம்..'


'ஓஓ.. இன்னிக்கு நடக்கல?'


'இல்ல'


'ம்ம்..  எத்தனை நாள் ஆச்சு அது நடந்து?'


'த்ரீ டேஸ்'


'மறுபடியும் எப்ப?'


'தெரியல'


'ம்ம்..'


'ம்ம்..'


'அப்பறம்?'


'சொல்லு?'


'நீ சொல்லு?'


'எனக்கு  எதுவுமே தோணல'


'இன்னும் கேக்கவா?'


'இல்ல.. வேண்டாம்'


'அப்ப தூங்கலாமா?'


'இப்ப என்மேல கோபம் இல்லல்ல நிரு?'


'முழுசா இல்லேனு சொல்ல முடியாது'


'பாவி..'


'சரி விடு. நீயும்  உன் கணவரை இறுக்கமா கட்டிப் புடிச்சிட்டு தூங்கு'


'ஹா ஹா ஹா.. சரி நீ என்ன செய்வ?'


'முரட்டு சிங்கிள். என்ன செய்ய முடியும்? தலையணைதான்'


'ச்சீ...'


'ச்சீதான்'


'நீயும் கல்யாணம் பண்ணிக்கோ.. பிரச்சினை சால்வ்'


'போதும். என் மூடை மாத்தாத. அது உனக்கு நல்லதில்ல. தூங்கலாம்'


'எனக்கு என்ன நல்லதில்ல?'


'ஏடாகூடமா பேசுவேன்'


'ஆமா. நீ பேசாதவன்தான் பாரு'


'அப்ப பேசலாங்கறியா?'


'அய்யய்யோ நான்  அதுக்கு  ஆளில்லப்பா. என்னை விட்று. நீ தூங்கலாம் பை'


'ஓகே பை' உள்ளே எழுந்த கடுப்புடன் போனைத் தூக்கிப் போட்டு விட்டு கண்களை மூடினான்.. !!


என்னுடைய கதைகள்  நான் நிருதி என்கிற என்னுடைய மொபைல் ஆப் மூலம் படிக்கலாம்.. !!


புதன், 2 அக்டோபர், 2024

ஈரமான தாழம் பூ -11

 கிரிஜா பாத்ரூமிலிருந்து வந்தபோது கொஞ்சம் தெளிந்திருப்பதைப் போலிருந்தாள்.

“லைட்ட ஆப் பண்ணிட்டு வா” சொல்லிவிட்டு படுக்கையறைக்குள் போனாள். 

ஹால் விளக்கை அணைத்துவிட்டு அவளின் படுக்கை அறையில் நுழைந்தேன்.

கிரிஜா கட்டிலில் கால்களைக் கட்டியபடி உட்கார்ந்திருந்தாள். அவள் ஒரு மாதிரி முதலிரவுக்குக் காத்திருக்கும் புதுப்பெண் போலத் தெரிந்தாள். 

உண்மையாக இருக்குமோ என்றுகூடத் தோன்றியது. அவள் திட்டமிட்டுத்தான் என்னை தன்னுடன் ஒன்றாக படுக்க அழைத்திருக்கிறாளோ?

இருக்கலாம். இல்லையென்று சொல்வதற்கில்லை. காரணம் இன்று இரவு நடந்த அந்தச் சம்பவம். ஆம். நான் அவளின் அந்தரங்கத்தைப் பார்த்து விட்டிருக்கிறேன்.!

"லைட்டு எரியட்டுமா கிரி?" மெல்லக் கேட்டேன்.

நிமிர்ந்து சொன்னாள். 

"ஆப் பண்ணிட்டு ஜீரோ வாட்ஸை போட்று"

விளக்கை அணைத்து விடிவெள்ளியைப் போட்டேன். அறை மங்கலான நீலவண்ண ஒளியைப் பிரதிபலித்தது. அவள் இன்னும் அழகாகிப் போனாள்.

கட்டிலை நெருங்கிப் போனேன். அவள் எனக்கு இடம் விட்டு உள்ளே தள்ளிப் போனாள். 

"படுத்துக்கோ"

நான் கொஞ்சம் தயங்கி உட்கார்ந்தேன். அவளிடமிருந்து பூ மணம் கமகமத்தது.

எனக்கு இடம் விட்டுப் படுத்தாள். நானும் கட்டில் ஓரமாகப் படுத்துக் கொண்டேன். 

சில நிமிடங்கள் அமைதியாகக் கழிந்தது. ஆனால் அந்த அமைதி எனக்குள் இருக்கவில்லை. 

மெல்ல அசைத்தாள் கிரிஜா. என்மேல் பட்டுக் கொண்டாள். 

"நிரு.."

"என்ன கிரி?"

"எனக்கு வாழவே வெறுப்பா இருக்குடா.. "

"ச்ச.. என்ன கிரி.. இப்படி பேசிட்டே.."

"நெனைக்க நெனைக்க மண்டையே வெடிக்கற மாதிரி இருக்குடா"

"எதையும் நெனைக்காத. அமைதியா கண்ணை மூடி தூங்கு"

"கண்ணை மூடினா அந்தாளு பண்ற துரோகம்தான்டா வருது. தூக்கம் வரதில்ல.."

மெல்லப் புரண்டு அவளைப் பார்த்தேன். அவளும் என் முகத்தைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.

"அமைதியா தூங்கு கிரி.."

"என்னால முடியலடா.."

"அதைவே நெனைக்காத.."

என் முகத்தை உற்றுப் பார்த்தாள். கை நீட்டி என் கன்னத்தைத் தொட்டாள். 

"என்னை உனக்கு புடிக்கும்தான?"

"புடிக்கும்"

"எவ்வளவு புடிக்கும்?"

"ரொம்ப.."

"அப்பறம் ஏன் தள்ளிப் போய் படுத்துட்டிருக்க?"

"இ.. இல்லயே.."

"வா.. கிட்ட வா"

"இல்ல.. பரவால.."

"ஒட்டிப் படுத்துக்கோ.."

"எடம் இருக்கு.."

"என்னை கட்டிக்கோ.."

"கி.. கிரி.."

"அந்தாளுக்கு ஒரு பாடம் புகட்டுனும்டா.."

"எ.. என்ன பாடம்.. கிரி..?"

அவளே என்னை நெருங்கி வந்து அணைத்துக் கொண்டாள். அவள் கை என் கன்னத்தையும் காதுப் பகுதியையும் தடவியது. 

எனக்குள் ஏற்பட்ட ரசாயண மாற்றத்தில் என் உடல் சூடாகி இளமை முறுக்கேறத் தொடங்கியது.

"அதுக்கு நீதான் எனக்கு சப்போர்ட் பண்ணனும்.." என்றாள்.

"ம்ம்." என் தொண்டை உலர்ந்து, குரல் நடுங்கியது.

"என்ன நடந்தாலும் சரி.. நீ என்னை விட்டு போகவே கூடாது..!" அவள் மூச்சுக் காற்று என் முகத்தில் மோதியது. 

"போக மாட்டேன்"

"என்னடா.. இது..? உன் உடம்பு இப்படி சுடுது..?"

"இ.. இல்லையே…"

என் நெற்றியை, கழுத்தை எல்லாம் தொட்டுப் பார்த்தாள். 

"கழுத்துல வேத்துருக்கு..?"

"அ.. அது கொஞ்சம்.. புழுக்கமாருக்கு கிரி.."

"பேன் ஓடுதேடா.." என்று மீண்டும் என் கன்னம், கழுத்து, நெஞ்சு எல்லாம் தொட்டுப் பார்த்தாள். தடவிக் கொடுத்தாள். 

"காச்சல் இல்லையே..?"

"இ.. இல்ல.. அதெல்லாம் இல்ல.."

என்னுடன் அணைந்து கொண்டாள். அவள் மார்புகள் என் உடலோடு உறவாடிப் புதைய, அவள் கால்களும் என் கால்களும் தொட்டுக் கொண்டன. 

"நிரு.."

"கிரி?"

"உன்னை தொல்லை பண்றேனா..?"

"இ.. இல்ல கிரி.."

"உனக்கு தூக்கம் வருதா..?"

"வந்துச்சு.. ஆனா இப்ப இல்ல.."

"எனக்கு தூக்கமே வரலைடா.."

"அதைவே நெனைக்காத"

"நெஜமா சொல்லு.. என்னை உனக்கு புடிக்கும்தான.. ?"

"நெஜமா புடிக்கும் கிரி.."

"சரி. அப்பன்னா.. எனக்காக ஒண்ணு செய்வியா?"

"என்ன கிரி.."

"நான் ஒரு புள்ள பெக்கணும்.."

"அ.. அதுக்கு.?" திணறினேன்.

"என்னை அம்மாவாக்கு.." 

"கி.. கிரி.." திடுக்கிட்டேன்.

"என்னை ஒரு அம்மாவாக்குடா.. ப்ளீஸ்.. இல்லேன்னா நான் வாழ்றதே வேஸ்ட்.." கலங்கிய குரலில் சொன்னாள் கிரிஜா.. !!


என்னுடைய கதைகள்  நான் நிருதி என்கிற என்னுடைய மொபைல் ஆப் மூலம் படிக்கலாம்.. !!