பிழையான வரம் -4

 அவன் கண்கள் அவள் பெண்மைச் செழிப்பின் பூரண அழகை அள்ளிப் பருகிக் கொண்டிருந்தன. நீரள்ளி வாயிலிட்டு உமிழிந்தபின் அவனைச் சீண்டினாள் குந்தி.

  "நீரைக் கண்டு அஞ்சுகிறீர்போல?"

"இல்லை. உன் அழகைக் கண்டு அஞ்சுகிறேன்" என்றபடி அவனும் அவளைப் போலவே ஆடைகளைக் களைந்து இடையாடையுடன் வந்து நீரில் இறங்கினான். 

ஒரு கணம் நீர் கொந்தளித்தடங்கியது. 

அவன் உடலில் இருந்த வெம்மை முற்றாய் அணைந்து நீரின் தண்மையை ஏற்றது. 

மெதுவாக நீரை அளைந்தபடி நடந்து குந்தியை நெருங்கி வந்து அவள் இடையைப் பற்றி இழுத்தான். 

"அச்சமின்றி தொடுகிறீர்கள்" சிலிர்த்த குந்தி மெல்லிய குரலில் சொன்னாள்.

"உன் அழகு என் அச்சத்தை போக்கி விட்டது" அவளின் மெல்லிய இடையை இரு கைகளிலும் பற்றித் தூக்கி நீருக்கு மேலே இடை தெரிய சுழற்றினான். 

சிறு பய அலறலை எழுப்பியபடி அவனின் பரந்த தோள்களைப் பற்றினாள் குந்தி. அவள் தனங்கள் அவன் முகத்தைத் தொட்டணைந்தன. அவன் மூக்கு அவள் மார்க்குவையை அழுத்திப் புதைந்தது. 

அவள் மார்பு வாசனையில் சூரியனின் காமம் கட்டற்றதாய் கிளர்ந்தது.. !!

கைகளை உந்தி அவன் பிடியிலிருந்து விலகிச் சென்றாள் குந்தி. கைகளை நீரில் கொடிபோல வீசி நீந்தினாள். நீரில் மூழ்கி எழுந்து மார்புகள் எழு மூச்சு விட்டுச் சிரித்தாள். நீரில் துள்ளி விளையாடும் அவள் விண்ணகத்து அப்சரஸ் பெண்ணாய் தோன்றினாள்.. !!

அவள் அச்சமற்ற சிறுமியாய், ஆயர் குலத்தில் கன்று மேய்த்த பிருதையாய் மாறி நீரில் மூழ்கி நீந்தி விளையாடினாள். சிறு பெண்ணாய் அவன் மீது நீரள்ளித் தெளித்துச் சிரித்தாள். அவள் பெண்மை காமத்தில் கனிந்து வந்ததை ஒவ்வொரு நொடி தோறும் உணர்ந்து கொண்டிருந்தன அவன் கண்கள்.. !!

குந்தி சற்று மூச்சிரைத்து நின்றபோது அவளை நெருங்கி அவளின் மெலிந்து வழுக்கும் இடையைப் பற்றி தன்னுடன் சேர்த்து அணைத்துக் கொண்டான். உடல் சிலிர்க்கும் காமத்துடன் அவனைக் கட்டிக் கொண்டாள் குந்தி. 

அவளை அள்ளித் தூக்கி இதழோடு இதழ் பதித்து முத்தமிட்டான். நனைந்த அவள் கூந்தல் பறந்து வந்து அவன் முகத்தை மூடியது. முத்தச் சுவையில் கண் மயங்கி நீள் மூச்சுடன் பின்னால் விழுந்து நீரில் அமிழ்ந்தாள். 'என்னைப் பிடி' என்று மனதுள் கூவியபடி விலகி நீந்தினாள்.. !!

நீரலைகள் சுழல்போல ஓசையெழப் பரவ அவளைத் துரத்திப் பிடித்தான். அவன் கரங்கள் அவள் உடலின் ரகசிய இடங்களைத் தொட்டுத் தீண்டின. நீரில் ஊறிய அவளின் உள்ளாடைகள் அவனின் தீண்டலில் இளகி மெல்லத் தளர்ந்தன. அவன் விரல்கள் அவைகளின் முடிச்சுக்களை தேடிப் பற்றின. 

அவள் அதை உணர்ந்தாள். ஆனால் தடுக்கவில்லை. தடுக்கும் எண்ணம் அவளில் எழவேயில்லை.

 சில கணங்களில் அவள் தடையற்ற உடலாய் மாறினாள். அவள் முழுதுடலை அள்ளி அணைத்து முத்தமிட்டான். அங்கங்கே தீண்டும் அவன் உதடுகளின் கவ்வலில் அவள் பெண்மை முற்றாய் கிறங்கிக் கனிந்தது. நீரில் மூழ்கிய அவன் உதடுகள் அவளின் தொடையிணைவில் பதிந்து பெண்ணங்கத்தை முத்தமிட்டபோது துள்ளி விழுந்து விலகி ஓடினாள் குந்தி.. !!

அவன் எழுந்து நீரை உமிழ்ந்தபடி பாய்ந்து அவளை அள்ளினான். துள்ளி பின் அவன் தோள்களைக் கட்டிக் கொண்டாள். அவளின் மார்புக் கண்களை நாகம் தீண்டியதுபோல உணர்ந்து சிறு முனகலுடன் அவனை இறுக்கினாள். அவன் நாக்கு நாகமென நீண்டு அவளின் மார்புக் கண்களை உறிஞ்சின.. !!

சில கணங்கள் நீரில் பின்னிப் பிணைந்தபின் அவளை கைகளில் அள்ளியபடி கரையேறினான். அவள் உடல் மேலும் ஒளிகொண்டு நீரழைகளாய் மின்னியது. 

அவளை பசும் புற்கள் மீது கிடத்தினான். அவள் பெண்மை முழுவதுமாக மலர்ந்து அவனை ஏற்கும் நிலையிலிருந்தது. அவன் தன் மீது படர்ந்தபோது கண்களை மூடினாள். 

அவன் தன் ஆண்மையின் வீரியத்தால் அவளின் கன்னித்திரையை உடைத்து அவளுள் பிரவேசித்தான். அவள் தொண்டையிலிருந்து சிறு முனகல் எழுந்தடங்கியது. கை கால்கள் விரைத்துப் பின்ன அவன் உடலை தன் பலம் கொண்ட மட்டும் வளைத்து இறுக்கிக் கொண்டாள் குந்தி.. !!

கன்னியென மலர்ந்திருந்த தன் பெண்மைக்கு கிடைத்த ஆண்மையின் திடமான முதல் அழுத்தத்தில் அவள் மூச்சு சில கணங்கள் நின்று பின் அதிர்வுடன் வெளியேறியது. இதயம் நின்று துடிப்பதின் வேகத்தை அடைந்தது. அவள் கன்னியுடல், தன்னை ஆளும் ஆண்மையின் ஆளுமையில் மயங்கி கருவறை வாயில் திறந்தது.. !!

வானில் மின்னிச் சிரிக்கும் விண் மீன்களை, அவைகளை திரையிட்டு மறைத்துச் செல்லும் முகில் கூட்டங்களை எல்லாம் அரைக் கண் செருக கிறக்கத்துடன் பார்த்தபடியிருந்தாள்.. !!

தன் உள்ளம் விரும்பியதுபோல ஆசைக் கனவுகள் நிறைவேறப் போவதாய் நினைத்து மகிழ்ந்த அவளின் பேதை உள்ளத்துக்கு அப்போது தெரியாது. தன் கருவில் துளிர்த்து சூரியனின் சகல அம்சங்களுடனும் பிறக்கவிருக்கும் வெய்யோன் மகனை, கர்ணன் என கருவில் கொஞ்சிக் குலவும் அவனை,  அரசியலின் பொருட்டு தன்னை அடைய நினைக்கும் கம்சனின் சிறையெடுப்பிலிருந்து தப்பிக்க முயலும்போது தவிர்க்க முடியாமல் ஆற்றில் தொலைக்கப் போகிறோம் என்பது.. !!

-  முற்றும்.. !!

பிழையான வரம் -3

 குந்தியின் முன் தோன்றியது அழகிய இளைஞன். பரந்தகன்ற பொன்னிற மேனி. அவனை இந்த கணம் காணும் எவரும் அவன் அழகில் விழிகளை இழந்துதான் ஆகவேண்டும்.. !!

"யா.. யார்?" திகைப்புடன் கேட்டாள் குந்தி.

"என்னை உன் வரத்தால் அழைத்தாய் குந்தி"

"நான் அழைத்தது.. சூரியனை.." 'என் குழந்தையை' என்று அவளுள் ஒரு வரியோடியது.

"ஆம். நானே அந்த சூரியன்"

சில கணங்கள் விழி விரியப் பார்த்திருந்தாள். அவன் முகம், அந்த உடலின் பொன்னொளி அவளை விழி மயங்க வைத்தது. அவனை விழிகள் விரித்து முழுவதுமாக உள்வாங்கிய பின்னரே அவள் முகத்தை நாணம் வந்தடைந்தது. 'ஆண் மகன். ஆம். அழகிய ஆண் மகன்'

"என்னை மந்திரம் சொல்லி அழைத்தாய் குந்தி" என்றான். "நீ விரும்பும் வண்ணம் குழந்தையைப் பெற வேண்டும் என்பதற்காக துர்வாச முனிவர் உனக்களித்த வரம். அந்த அறிய தவத்தை வைத்து நீ என்னை ஏவல் செய்ய அழைத்திருக்கிறாய். அதை ஏற்று நான் உனக்கு ஒரு குழந்தையை அளிக்கவே வந்திருக்கிறேன்"

அவள் மகிழ்ந்திருந்தாள். அவள் உள்ளம் உவகையில் விம்மிக் கொண்டிருந்தது. 

"ஆம் கர்ணா.." என்றாள்.

"கர்ணா?"

"என்னில் பிறந்து விட்ட சூரியக் குழந்தைக்கு நான் இட்ட பெயர் கர்ணன்" எனச் சொல்லிச் சிரித்தாள்.

சூரியன் குளிர்ந்து விட்டான். அவனின் பொன் வதனத்தில் புன்னகை விரிந்தது. "அக்குழந்தையை நீ உன் கரு நிறைத்து பெற்றாயா குந்தி?"

விளையாட்டான அவன் கேள்வியில் அவள் திகைத்து விட்டாள் "இல்லை.. இல்லை.. அதை நான்.... சூரிய தேவா.. தங்களையே நான் என் மகனாய்.. கர்ணன் என்று.." திணறினாள்.

"நான் உன் மகன் அல்ல குந்தி. ஆனால் நீ கேட்கும் வரத்தை நான் அளிப்பேன்"

சற்று தடுமாறி மீண்டாள் குந்தி. "ஆம். அறிவேன். தாங்கள் என் மகனாக வேண்டும். கர்ணனாக.. அதுதான் நான் கேட்கும் வரம்"

"நானே உன் மகனாக முடியாது குந்தி. ஆனால் என் அத்தனை குணங்களுடனும் ஆற்றலுடனும் என்னைப் போலவே உனக்கு நான் ஒரு மகனை அளிக்க முடியும்"

"ஆம். நான் கொஞ்சி விளையாடிய குழந்தையே எனக்கு கர்ணானாய் வேண்டும்"

"அதை நான் உனக்கு இப்போதே அளிக்கிறேன் குந்தி. ஆனால் நீ மானிடப் பெண். அதை உன் வயிற்றில் ஒரு கருவாகவே அளிக்க முடியும்"

"ஆம்.. என் கர்ணனை நான் என் வயிற்றிலிருதே பிறப்பிக்க வேண்டும். அவனை என் கருவறை நிறைத்தே இம்மண்ணில் ஈன்றெடுக்க வேண்டும். அவனை பத்துத் திங்கள் என் வயிற்றில் சுமந்து ஒரு அன்னையென நான் ஈன்றெடுத்து முலயூட்டி அவன் வயிற்றை நிறைக்க வேண்டும்"

"எனில் நான் உன்னைக் கூடி உன் கர்பப் பையில் அவனை கருவாய் விதைக்க வேண்டும்"

"அவ்வாறே ஆகுக" என்று மனமுவந்து சொன்னாள் குந்தி.. !!

 அவன் காமத்தில் கனிந்து, அழகின் மொத்த உருவமாய் நின்றிருந்த குந்தியின் கரம் பற்றினான். அவள் அவனின் உடல் வெம்மையை உணர்ந்தாள். ஆனால் அவள் உடலும் அதே வெம்மையில் தகித்திருப்பதையும் உணர்ந்தாள்.. !!

அவளின் அழகிய முகத்தையும் நிமிர்ந்து கூர்ந்த முலைகளையும் விட்டு அவனால் தன் விழிகளை மாற்ற முடியவில்லை என்பதை அவன் முகத்தைப் பார்த்து உணர்ந்தாள். அவள் உடலில் காமம் மிகுந்து பெண்மையின் அழகை பேரழகாக்கியிருந்தது. அவள் அப்பார்வையை உணர்ந்த போது  அவளில் எழுந்த நாணம் காமத்துக்கு அழகு சேர்த்தது.. !!

"பார்வை துளைக்கிறது" என்று தாழ்ந்த குரலில் சொன்னாள் குந்தி.

"காமம் கொண்ட பெண்ணின் அழகை பருகுவதல்லவா ஆண்களின் இயல்பு?" என்றான்.

நாணத்துடன் தன் செவ்விதழ்களை மடித்து வாய்க்குள் குவித்து கன்னங்களில் செம்மை படரச் சிரித்தாள். நதியின் குளிர் காற்றில் அவள் தலைமுடியும் ஆடையும் எழுந்து பரந்தது. அவள் அதை அள்ளிச் சுருட்டிக் கொண்டாள். அவன் பார்வையை தன்மீது அழுத்தமாக உணர்ந்து அவன் கண்களைச் சந்திக்க அஞ்சி நதிநீரைப் பார்த்தாள். அந்த இடம் இரவாகவே இல்லை. பகல்போல பளபளத்தது.. !!

"நதியில் நீராட எனக்கு மிகவும் பிடிக்கும்" என்றாள். 

அவள் மீதிருந்த பார்வையை மாற்றி நதியின் தெளிந்த நீரலைகளைப் பார்த்தான். "தெளிந்த நீரில் மீன்கள் துள்ளி விளையாடுகின்றன"

 இரவில் குளிர்ந்திருக்கும் நதியில் இந்த அழகிய ஆடவனுடன் இணைந்து நீராடினால் எப்படி இருக்கும் என்று அவளில் ஓர் எண்ணம் தோன்றியது. "நீராடலாமா?" தன் மனதில் எழுந்த உவகையில் அந்த கேள்வியை அவள் உதடுகள் உச்சரித்தன. அதன்பின்தான் சட்டென உணர்ந்து திடுக்கிட்டு "தங்களுக்கு நீரை பிடிக்குமா?" எனக் கேட்டாள்.

"ஏன்?"

"தாங்கள் சூரியன். நெருப்பின் வடிவம். இது நீர்... பகை...."

"நான் இப்போது எடுத்திருப்பது மானுட வடிவம். இப்போது எனக்கு நீர் பகையில்லை. உன்னைப் போலவே என்னாலும் நீந்தி விளையாட முடியும்" அவன் அப்படிச் சொன்ன பிறகு அவனை சோதிக்கத் தோன்றியது அவளுக்கு.

"அதை நான் கண்டு மகிழ வேண்டும். தாங்கள் என்னுடன் நீராட வேண்டும்" என்றாள். 

"ஆணை" என்றான். 

"ஆனால் மாற்றுடை இல்லையே?"

"நீராடுவதற்கு மாற்றுடை தேவையில்லை. ஆடைகளை களைந்து விடலாம். நிர்வாணமே நீராடத் தகுந்த உடை" என்றான்.

வெட்கிச் சிரித்தாள். பின் அவள் அவன் முகத்தைப் பார்க்கக் கூசியதுபோல சற்று தயங்கி, திரும்பி நின்று தன் மேலாடையைக் களைந்தாள். 

அவள் மார்பின், மெல்லிய பொன்னிறத் தோல்பரப்பின் மேல் நீரின் ஒளி மின்னியது. 

அவனைப் பார்க்காது மெல்ல மெல்ல தன் ஆடைகளைக் களைந்தாள். மேலாடைகளைக் களைந்து பளபளக்கும் பெண்மையின் எழில் மின்ன கரையைத் தொடும் நதியலையில் பாதங்களை வைத்து உள்ளாடைகளுடன் நீரில் இறங்கினாள். 

உடலின் மெல்லிய மயிர்கள் கூசிச் சிலிர்த்தன. 

அவனை திரும்பியே பாராது நதியில் மெல்ல மெல்ல நகர்ந்து இடுப்பாளத்தில் நின்றாள். 

மார்க் கச்சை நனைந்து உள்ளே நீர் புகுந்தபோது அவள் மார்க் கண்களை ஊசி முனை தீண்டுவதைப் போலிருந்தது. மீண்டும் மீண்டும் சிலிர்த்து தோள்களைக் குறுக்கிக் குலுக்கியபடி திரும்பி கரையில் நின்றிருப்பவனைப் பார்த்தாள் குந்தி.. !!

பிழையான வரம் -2

 அந்த கணத்திலிருந்தே குந்தியின் மனதை ஏக்கம் வந்து தொடத் தொடங்கியது. அந்த ஏக்கம் ஒவ்வொரு கணமும் அதிகரித்து அவளின் நெஞ்சில் இரும்புக் குண்டாய் கனமேற்றியது. அதன்பின் வந்த ஒவ்வொரு நாழிகையும் அவளை வருத்தமுறச் செய்தன. வருத்தம் அதிகரிக்க அதிகரிக்க அவளின் ஏக்கம் அவளின் மனதை மிகவும் வாட்டத் தொடங்கியது.. !!

மஞ்சத்திலிருந்து எழுந்து சென்று மேற்குச் சாளரத்தருகே நின்றாள். மெல்லிய காற்று வீசியதை உணரும் முன் அவள் கண்கள் மேற்கு நோக்கி ஏங்கின. அவள் நெஞ்சகம் வெடிப்பதை போல பெருமூச்செறிந்தது. தீச்சுடராய் மூச்சுக் காற்று அவள் மூக்கின் மெல்லிய மடலைச் சுட்டது. நொடிக்கு நொடி அவள் உடல் தீத்தனலாய் மாறியதை அவள் உணரத் தவறினாள்.

 அவள் எண்ணமெல்லாம் கதிரவனை கண்டடைந்து அள்ளி அணைப்பதிலேயே இருந்தது. ஆனால் கதிரவன் தன்னருகில் இல்லை என்கிற ஏக்கமும் அவளில் நிலைத்தே இருந்தது. அவள் நெஞ்சு நெடு மூச்சுக்களால் விம்மிக் கொண்டிருக்க அவள் உடலோ தனலாய் மாறிக் கொண்டிருந்தது. 

அவள் கதிரவனையே தன் மகவாக எண்ணிப் பித்தேறிய நிலையில் எதையும் எண்ணாதவளாக தன் குடிலை விட்டு வெளியேறினாள். மலர்வனத்தை அடைந்த அவள் கால்கள் அங்கும் நிலைகொள்ளவில்லை. ஏக்கமும் தவிப்பும் அவள் நெஞ்சில் உறைந்திருக்க அங்கிருந்தும் வெளியேறினாள். சேடிகளோ காவலர்களோ எவரும் அவள் அந்த கௌந்தவனத்தை விட்டு வெளியேறியதை கவனிக்கவே இல்லை.. !!

அவளைச் சுற்றிலும் படர்ந்திருக்கும் அந்தி இருளை அவள் உணரவே இல்லை. ஒளி வடிவப் பாதை ஒன்று அவளுக்கெனவே தோன்றியபோல அவள் முன் நீண்டு அவளை வரவேற்றது. அவள் நேராக பர்ணஸா நதிக்கரைக்கே சென்றாள். 

இரவின் குளிர் காற்று படர்ந்த நதி எவ்வித ஆர்ப்பாட்டமும் இன்றி அவள் வருகைக்காகவே காத்திருந்ததைப் போல மெல்லிய அலையோசை எழுப்பியபடியிருந்தது. வானில் நிறைந்திருக்கும் விண்மீன்களின் ஒளியில் நதி நீரலைகள் மின்னிக் கொண்டிருந்தது. கரையில் அங்கங்கே சில மின்மினிப் பூச்சிகள் மின்னி மின்னி மறைந்து கொண்டிருந்தன.. !!

மாலையில் நின்று கதிரவனின் அழகில் மயங்கிய அதே இடத்தில் சென்று நின்று மேற்கில் மறைந்த கதிரவனைத் தேடினாள். கதிரவன் ஒளிந்து விளையாடிய முகில் திரள்கூட இப்போது கலைந்து போயிருந்தது. அவள் தியானம் செய்வது போல மேற்கு நோக்கியே ஏங்கி நின்றாள். அவள் கண்கள் அவளின் சூரியக் குழந்தையைக் காண ஏங்கித் தவித்துக் கொண்டிருந்தன.. !!

பர்ணஸா நதிக்கரையில் நெடுநேரம் நின்று கால்கள் தளர்வதை உணர்ந்த பின்னரே அங்கு தான் மட்டும் தனித்து நின்றிருப்பதை அறிந்தாள் குந்தி. ஆயினும் அந்த இடத்தை விட்டு நீங்க அவள் மனம் ஒப்பவில்லை. தன் மனதில் தேங்கிவிட்ட இனிய மைந்தனை எப்படியாவது அடைய வேண்டும் என்கிற தவிப்பில் அவள் நிலைத்திருந்த போதுதான் அவள் நெஞ்சின் தவிப்பை நிறைவு செய்வதுபோல அந்த எண்ணம் உதித்தது.. !!

துர்வாச முனிவர் அவளுக்கு அளித்த வரம் அவளிடம் இருக்கிறது. அவள் அந்த மந்திரத்தை உச்சரித்தால் அவள் வேண்டும் சக்தியுடன் ஒரு குழந்தையைப் பெறலாம் என்பது அந்த வரம். அப்படியெனில் அவள் ஏன் சூரியனையே தன் குழந்தையாய் பெறக் கூடாது.? 

சூரியனே தன் முதல் குழந்தையாய் வர வேண்டும் என்பதையே அவள் உள்ளம் விரும்பியது. இன்னும் பெறாத அந்த சூரியக் குழைந்தையைக் கொஞ்சிக் குலாவி முத்தமிட்டு முலையூட்டிய உணர்வு அவளை ஒரு தாயாகவே மாற்றியிருந்தது. அந்த தாய்மையை அடையும் பாக்கியம் வரமாக தன் கையிலேயே இருக்கும்போது ஏன் நெஞ்சம் தவித்து ஏங்கிக் கொண்டிருக்க வேண்டும்.. ??

****

தசபதம் என்றழைக்கப்பட்ட அடிக்காட்டுப் பகுதியின் யாதவர்குலத் தலைவர் சூரசேனருக்கும், லவண குலத்தைச் சேர்ந்த மரீஷைக்கும் பதினான்காவது குழந்தையாகப் பிறந்தவள்தான் குந்தி. 

பத்து தமையர்களுக்கும், மூன்று தமக்கைகளுக்கும் இளையவளாய், மூத்தவனுடன் இணைந்தே தாயின் கருவில் வளர்ந்து, கோகுல கிருஷ்ணனின் தந்தையான வசுதேவனுக்குப் பின்னால் சிறிது நேரம் தாமதித்து பொருமையாகப் பிறந்த கடைசிக் குழந்தை அவள். 

இரட்டையர்களில் மூத்தவனான வசுதேவனுடன் ஒன்றாக இணைந்தே பிருதையாய் வளர்ந்து, மார்த்திகாவதியை ஆண்ட குந்திபோஜருக்கு தத்துப் பிள்ளையாய் வந்து குந்தி என்றானவள். கருமை நிற எருமைத்தோல் கொண்ட வேட்டுவக்குடி தாய்க்குப் பிறந்த வெள்ளைத் தோல் பேரழகி.. !!

மார்த்திகாவதியின் அரசர் குந்திபோஜனுக்கு உரிய கௌந்தவனம் என்ற பெயர்கொண்ட மலையடிவாரக் குறுங்காடு பர்ணஸா நதியின் கரையில் இருந்தது. சுற்றிலும் வெட்டப்பட்ட பெரிய அகழியால் உள்ளே வனமிருகங்கள் வரமுடியாதபடி செய்யப்பட்டு தவநிலையாக மாற்றப்பட்டிருந்தது. அந்த தவக் குடிலில் வந்து தங்கிய துர்வாச முனிவருக்கு பணிவிடை செய்து, அவரின் அன்புக்கு பாத்திரமானாள் குந்தி. அவளின் பணிவிடைகளில் மகிழ்ந்து அவள் மேல் கொண்ட அன்பால் தன் தவ வலிமையால் அவளின் வருங்காலம் உணர்ந்து, தந்தையெனக் கனிந்த அவரிடமிருந்து அவள் பெற்ற வரம் அவள் விரும்பும் குழந்தையை அளிக்கக் கூடியது.. !!

அவள் முடிவு செய்தாள். சூரியனையே தன் குழந்தையாகப் பெற வேண்டுமென. அங்கேயே கண்களை மூடி அமர்ந்தாள் குந்தி. துர்வாச முனிவரை தியானித்து மந்திரத்தை உச்சரிக்கத் தொடங்கினாள். அவள் உதடுகள் மந்திர உச்சாடனையை முடித்த சில கணங்களில் மூடிய கண்களுக்குள் ஒளி ஊடுருவிப் பாய்வதை உணர்ந்தாள். கண் திறந்தபோது அவள் மந்திரத்தின் சக்தியை கண் முன் கண்டு திடுக்கிட்டாள்.

அந்த நதிக்கரையில் பொன்னிற மேனியுடன் அழகும் ஆண்மையும் நிரம்பிய ஓர் ஆண் மகன் அவள் முன் தோன்றியிருந்தான். அவனைக் கண்டு அவள் விழிகள் கூசின. உடல் அனலால் வாட்டப் படுவதைப் போல சுட்டது. அவனின் பொன்னொளிக் கதிர்களை மறைக்க முகில் திரைகள் ஒருங்கியிருக்கவில்லை. அவள் உடல் விதிர்த்து கை கால்கள் நடுங்கின.. !!

பிழையான வரம் -1

 அந்த நதிக்கரை ஓரம், தன் இள மேனியை வந்து தழுவிச் செல்லும் மென் குளிர் காற்றை உணர்ந்தபடி, பட்டு மேலாடை பறக்க மேற்கை நோக்கி நின்றிருந்தாள் குந்தி. பொன்னொளி படரும் பட்டுத் திரைகளைப்போல மெல்லிய அலையெழும்பிய பர்ணஸா நதியில் வெள்ளி மீன்கள் துள்ளி விளையாடிக் கொண்டிருந்தன.. !!

அவள் உள்ளம் ஒருவித மோன நிலையில் லயித்திருந்தது. முற்றாத, இளம் கன்னிப் பருவப் பெண்ணின் உடல் சிலிர்ப்பில் எழும் மோனலயிப்பு அது. 

அவள் எதிரே நதிநீரலைக்கு அப்பால் சூரியன், முகில் திரள்களுக்குள் மறைந்தும் ஒளிந்தும் விளையாடிக் கொண்டிருந்தான். ஒளியத் தெரியாத குழந்தை ஒன்று தன் தாயிடமிருந்து ஒழிந்து பின் மீண்டும் திரையை விலக்கி வெளியே எட்டிப் பார்ப்பதைப் போலிருந்தது மாலை நேரத்துப் பகலவனின் மறைவு. சாயுங்கால பொன்நிற கதிரொளி பட்டு அவள் கண்கள் கூசினாலும் இமைகளை சிமிட்டிக் கொள்ளும் அவள் உள்ளம் அந்தச் சூரியனையே லயிப்புடன் பார்த்து நெகிழ்ந்து கொண்டிருந்தது.. !!

வெள்ளி மீன்கள் துள்ளி விளையாடும் நதிநீர் அலைகளில் குளித்து வரும் மாலை நேர இளந்தென்றல் நதியின் குளுமையை அள்ளி வந்து அவளின் பொன்நிற மேனியை வருடிச் சிலிர்க்க வைத்துக் கொண்டிருந்தது.. !!

அவள் எவ்வளவு நேரம், உள்ளம் மயங்கிய அந்த மோன நிலையில் லயித்து தன்னை மறந்து நின்றிருந்தாள் என்பது அவளுக்கே தெரியவில்லை. கதிரவன் முற்றாக மறைந்து இருள் கவியத் தொடங்கியபோதுதான் பின்னால் "இளவரசி" எனக் குரல் கேட்டுக் கலைந்தாள்.. !!

தன்னுணர்வு மீண்டதுபோல கலைந்து மேற்கு நோக்கிய விழிகளை மீட்டு கனிந்த முகத்தைத் திருப்பினாள் குந்தி. அவள் மார்பை அணைத்திருந்த கைகள் நழுவிச் சரிந்தன. அவளுக்குப் பின்னால் அனகை வந்து நின்றிருந்தாள்.

"அந்தி இருள் வந்து விட்டது தேவி"

"ஆம்" மோன லயிப்பில் இருந்து உள்ளம் மீளாத அழகிய சிரிப்புடன் தலையசைத்தாள். மீண்டும் திரும்பி முகம் உயர்த்தி பகலவனைப் பார்த்தாள். மேற்கு வானில் முகில்திரள் மட்டுமே தெரிந்தது. இவ்வளவு நேரம் அவளுடன் கண்ணாமூச்சி ஆடிய கதிரவனைக் காணவில்லை. ஒருநொடி முன்னர்தான் அவன் மறைந்திருக்கிறான் என்கிற உணர்வே அவளில் நிலைத்திருந்தது. அவள் உள்ளம் களிப்பிலிருந்து மீளவில்லை. அவள் கண்கள் மீண்டும் மீண்டும் முகில் திரைக்குப் பின் தேடின. குழந்தையென கண்ணாமூச்சி ஆடிய கதிரவனைக் காணவே இல்லை. 

மீண்டும் அனகையின் பக்கம் திரும்பியபோது அவளறியாது ஒரு ஏக்கப் பெருமூச்சு அவளில் எழுந்து நெஞ்சை முட்டியது.. !!

"அழகனடி" என்றாள் மெல்லிய குரலில். 

"யார் தேவி?" லேசான வியப்புடன் கேட்டாள் அனகை. நிழல்போல எப்போதும் உடனிருக்கும் தான் அறியாத ஒரு அழகனை இவள் எப்போது பார்த்தாள் என்கிற திகைப்பை அடைந்திருந்தது அனகையின் முகம்.

"கதிரவன்"

"கதிரவன்.." மேற்கில் நோக்கியபின் மெல்லப் புன்னகைத்த அனகை "மறைந்து விட்டான் தேவி" என்றாள்.

"ஆம்.. ஆனால் இவ்வளவு நேரமும் என்னுடன் ஒளிந்து விளையாடிக் கொண்டிருந்தான். நடந்து பழகிய ஒரு குழந்தை அப்போதுதான் தன் தாயிடமிருந்து மறைந்து விளையாடக் கற்றுக் கொள்வதைப் போல.." எனச் சொன்ன அவள் குரல் மிக மிக நெகிழ்ந்திருந்தது. அந்த நெகிழ்வு அவளின் உடல் முழுவதும் படர்ந்திருந்ததை உணர்ந்தாள். அவள் உணர்வுகள் என்றுமில்லாத நெகிழ்வை அடைந்திருந்தன.. !!

நதிக் கரையில் துளிர்த்துத் தழைத்திருக்கும் பசும் புற்களின் மீது கால் வைத்து நடந்தபோது அவள் கால்கள் தரையில் ஊன்றுவது போலவே இல்லை. தரையிலிருந்து சில அடிகள் மேலெழுந்து பறப்பதைப் போலவே இருந்தது.

அனகையுடன் பேசிச் செல்வதுகூட அவ்வளவு மகிழ்வையும் நெகிழ்வையும் தன் உள்ளத்துக்கு அளிக்கும் என்பதை அன்றுதான் அவள் உணர்ந்தாள். அவள் நெஞ்சமெல்லாம் மதுரமாய் இனிப்பது போலிருந்தது. அந்த இனிமையின் தித்திப்பில் லயித்தவளாகவே தன் குடில் இல்லத்துக்குத் திரும்பினாள் குந்தி.. !!

அந்த இனிமையின் தித்திப்பு அவளை விட்டு சிறிதும் அகலவே இல்லை. அவள் நெஞ்சிலேயே பல ஆண்டுகளாக உறைந்தது போல அவளில் நிறைந்திருந்தது. எங்கு நோக்கினும் எதைச் செய்திடினும் அந்த இனிமை ஒன்றே அவளை ஆட்கொண்டது. அவள் உணவுண்டு மஞ்சத்தறைக்குச் சென்றபோதும் அந்த இனிமையிலிருந்து அவளால் மீள முடியவேயில்லை. தித்திக்கும் மோன லயிப்பின் கனவுகளே அவளில் நிறைந்திருந்தன.. !!

மஞ்சம் அவளை அதே இனிமையுடன் அரவணைத்துக் கொண்டது. அவளின் மோன லயிப்புக் கனவுகளையோ நெஞ்சில் தேங்கியிருக்கும் இனிமை உணர்வையோ துளியும் கலைக்கவில்லை. மஞ்சத்தில் புரண்ட அவள் விழிகள் முற்றாகத் திறந்திருக்கவும் இல்லை. முழுதாக மூடியிருக்கவும் இல்லை. அரைக் கண் செருகிய விழிகள் மோனத்திலேயே லயித்திருந்தன. அந்த விழிகளில் கற்பனைகள் விரிந்தபடியே இருந்தன.. !!

நேரம் நெடும்பொழுதைத் தொட்டிருந்த போதுதான் அவள் விழிகள் மூடாமல் மஞ்சத்தில் புரண்டு கொண்டிருப்பதையே உணர்ந்தாள். அவள் விழிகள் சற்று களைத்து கனவுகள் கலைந்து தன்னுணர்வு மீண்டது போலிருந்தது. அப்பொழுதுதான் தன் உள்ளம், சூரியனை ஒரு கைக்குழந்தையென கொஞ்சி மகிழ்ந்து கொண்டிருந்ததை உணர்ந்தாள் குந்தி.. !!

இவ்வளவு நேரமும் அவள் ஒரு தாயாகவே தன்னை எண்ணியிருந்தாள். சூரியனே அவளின் கைக் குழந்தையென்றாகியிருந்தான். சூரியனை அள்ளி எடுத்து, மார்போடணைத்து முத்தமிட்டாள். உயரத் தூக்கிச் சுழற்றி விளையாடிக் கொஞ்சினாள். சூரியனை நிதியில் குளிக்க வைத்து தலை துவட்டினாள். பட்டாடை உடுத்தி ஓடிப் பிடித்து விளையாடினாள். அவன் அழும் முன்பே அவனின் பசியை உணர்ந்து தன் முலையூட்டினாள். இன்னும் இன்னும்... எவ்வளவோ கற்பனைக் காட்சிகள் அவளில் எழுந்திருந்தன. அதெல்லாம் நீர்க்குமிழியென்றாகி சட்டென உடைந்து போனதை அப்போதே உணர்ந்தாள்.. !!

பூ ரத மேடை -1

 மார்கழி மாத துவக்கம், காலை ஏழரை மணி, 

கிழக்கு வானில் பகலவன் இன்னும் எழவில்லை. முகில்கள் மறைக்காத வானில் இருந்து சிதறும் வெண் பனி பூமியின் மீது நேரடியாகவே பொழிந்து கொண்டிருந்தது.. !!

அந்த  தனியார் ஆஸ்பத்திரியின் முன் இருந்த டீ கடைகளும் டிபன் ஸ்டால்களும் ஆவிகளை பறக்க விட்டபடி சுருசுருப்பாக இயங்கிக் கெண்டிருந்தன.

 உணவுப் பையுடன் அறைக்குள் நுழைந்த சாருமதி பெட்டில் படுத்திருக்கும் தன் தாயைப் பார்த்து விட்டு பக்கத்து பெட்டில் உட்கார்ந்திருக்கும் அண்ணன் மனைவி கமலியைப் பார்த்துப் புன்னகைத்தாள். 

அந்த புன்னகை முகக் கவசத்துக்குள் மறைந்தாலும் கண்கள் அதைக் காட்டின.

"அம்மா தூங்கறாங்க" என்றாள் கமலி.

"ம்ம் தூங்கட்டும். நைட் தூங்கினங்களா?" மெதுவாகப் பேசினாள் சாரு.

"அப்பப்போ முழிச்சிட்டேதான் இருந்தாங்க. ஆனாலும் பரவால"

"நைட் நீங்க தூங்கினீங்களா?" அவள் முகத்தைப் பார்த்துக் கேட்டாள். 

"கொஞ்ச நேரம் தூங்கினேன். அப்றம் தூக்கமே வரல"

"இன்னிக்கு நைட் நான் இருந்துக்கறேன். நீங்க நல்லா தூங்கி ரெஸ்ட் எடுங்க"

"சரி. நான் கிளம்பட்டுமா?" என்று எழுந்தாள்.

"காபி குடிச்சிட்டு போங்க. சூடா இருக்கு"

மீண்டும் பெட்டில் உட்கார்ந்தாள் கமலி. 

சாருமதி காபியை ஊற்றி அவள் கையில் கொடுத்தாள். 

ஆவி எழுந்த காபியை கையில் வாங்கி உதட்டருகே கொண்டு போய் உதடுகளைக் குவித்து மெதுவாக ஊதிக் குடித்தாள். 

ப்ரூ காபியின் மணமும் இளஞ் சூடும் இதமாய் இருந்தது. சுவைத்துக் குடித்தாள். சோர்ந்து போயிருக்கும் மனதில் புது தெம்பு வந்த மாதிரி இருந்தது. 

காபி குடித்த பின் எழுந்து சொல்லிக் கொண்டு கிளம்பினாள் கமலி.

 உள்ளே இருக்கும்வரை அவ்வளவு குளிர் தெரியவில்லை. வெளியே நன்றாக குளிர் இருந்தது. ஸ்கூட்டியை வேகமாக ஓட்ட முடியவில்லை. ல்வெட்டர் அணிந்திருந்தும் வீசிய காற்றில் குளிரின் நடுக்கம் இருந்தது. 

அந்த நடுக்கத்தை வெல்ல பற்களை கிட்டித்து இறுக்கிக் கொண்டாள். அவள் கை விரல்கள் மெல்ல நடுங்கிக் கொண்டிருந்தன. 

வீட்டை அடைய அரை மணி நேரம் ஆனது. அதற்குள் முகக் கவசத்தையும் மீறி அவள் முகம் குளிரில் விறைத்திருந்தது.

 காம்போண்ட் கேட் திறந்திருந்தது. நேராக வண்டியை உள்ளே விட்டாள்.

 உள்ளே சுவர் ஓரமாக நின்றிருந்த பைக்கின் பக்கத்தில் நிறுத்தி இறங்கி ஸ்டேண்ட் போட்டபோது நிருதி அவளைப் பார்த்தபடியே மாடியிலிருந்து படிகளில் இறங்கி கீழே வந்தான்.. !!

அவனைப் பார்த்ததும் குளிரின் நடுக்கத்துடன் லேசாக வெட்கிச் சிரித்தாள். 

அவனும் மெல்லச் சிரித்தான்.

"செம குளுரு" அவள் வார்த்தைகள் நடுங்கின.

"ஆமா.. நல்ல பனி"

"ஆஸ்பத்திரில இருக்குறவர தெரியல. வெளிய வந்தாதான் எவ்வளவு குளுர்னு தெரியுது. ஸ்வெட்டர் போட்டும் நடுங்குது" கைகளை இணைத்து தேய்த்து காற்றை ஊதினாள்.

"இப்பதான் வரியா?" பனியன் லுங்கியுடன் இருந்தான். 

"ஆமா. வண்டி ஓட்டவே முடியல. கை கால் எல்லாம் நடுங்குது" சொல்லியபடி முகக் கவசத்தைக் கழற்றினாள். 

அவள் முகத்தைப் பார்த்துச் சிரித்தான். அவளும் சிரித்தாள். இருவரின் கண்களும் ஆழத் தொட்டு மீண்டன. 

இன்று காலை அவள் கண்ட கனவுக்காக திடுக்கிட்டு விழித்தது நினைவில் வந்தது. 

அதன் எதிரொலியாக இப்போது அவளுள் சட்டென ஒரு தவிப்பெழுந்து அடங்கியது. 

'ச்சீ..' உள்ளே சிணுங்கியது. 

"எப்படி இருக்கு மாமியாக்கு?" குரல் தணிந்து கேட்டான்.

"ம்ம்.. பரவால" மெல்லத் தலையசைத்தாள். 

"கூட யாரு இருக்கா?"

"கொழுந்தியா வந்தா. அவளை விட்டுட்டு நான் வந்துட்டேன்" தயங்கி அண்ணாந்து மேலே பார்த்தாள்.

 அவன் வீட்டுக் கதவு சாத்தியிருப்பது தெரிந்தது. மீண்டும் அவன் பக்கம் திரும்பினாள்.

 "வீட்ல அவங்க இல்ல போல?"

"வேலைக்கு போயாச்சு"

"நீங்க போகலையா?"

"போகணும்"

"ம்ம்" கண்கள் அலை பாய்ந்தன.

 அவன் கண்களைச் சந்தித்த அவள் நெஞ்சுக்குள் அந்த நடுக்கம் வந்தது.

 கனவு.. அது ஏன்?  

சட்டென அடைத்துக் கொண்ட மாதிரி பேச்சு தடை பட்டது. வார்த்தைகள் எழவில்லை. இமைகளைச் சரித்து பார்வையைத் தழைத்தாள். 

"மறுபடி போகணுமா?" அவனே கேட்டான். 

"எங்க?" நிமிர்ந்து கண் பார்த்துக் கேட்டாள்.

 அவள் உதடுகளில் மெல்லிய நடுக்கம். அது குளிரினால்தான் என்று நினைத்தாள். 

"ஆஸ்பத்திரிக்கு?"

"ம்ம்.. நைட் டிபன் குடுக்க போகணும். ஆனா அங்க தங்க மாட்டேன். பாத்துட்டு வந்துருவேன். ரெண்டு நாளா தூக்கமே இல்ல. ஒடம்பெல்லாம் அடிச்சு போட்ட மாதிரி இருக்கு. நல்லா தூங்கி எந்திரிச்சாத்தான் கொஞ்சமாவது நிம்மதி வரும். தூங்காம ஒவ்வொண்ணையும் நெனச்சு நெனச்சு பைத்தியம் புடிக்குது" முண்டி எழுந்த வார்த்தைகள் கோர்வையின்றி நடுங்கி வந்து புலம்பலாகின.

"தூக்கம் இல்லேன்னா நல்ல காலத்துலயே மன அழுத்தம் கூடும். இப்ப சுத்தி சுத்தி பிரச்சனை வேற, சொல்ல வேண்டியதே இல்ல" என்று சிரித்தபடி சொன்னான்.

"ஆமா" அழுத்தமாக அவன் விழி பார்த்து "உண்மைய சொன்னா.. சாவு ஒண்ணு வராதானு இருக்கு. டக்குனு செத்துட்டா ஒரு பிரச்சனையும் இல்ல" என்றாள்.

"ஏய்.." அவன் திகைத்தான். "என்ன சொல்ற?"

"ப்ச்.." நாசூக்காக சிரித்தாள்.

 குப்பென அவள் நெஞ்சில் ஒரு தாக்கம். சீற்றத்துடன் மூச்சு வெளியேறியது.

"போங்க" சட்டென அவள் முகம் கோணி நெஞ்சு விம்மியது. 

அவள் கண்கள் பனித்து துளிர்த்தன. நெஞ்சு கலங்கி மூச்சு சீறி ஒரு விம்மல் எழுந்து அடங்கியது.

"ச்ச.. என்ன கமலி இதுக்கு போயி.." அவனிடம் மெலிதான திகைப்பு.

கையில் இருந்த முகக் கவசத்தைச் சுருட்டி நீரில் தளும்பிய கண்களைத் துடைத்தாள். சர்ரென மூக்கை உறிஞ்சி மூக்கையும் அழுத்தி துடைத்தாள். 

அவள் மூக்கு நுனி சிவந்து விட்டது. மார்புகள் குபுக்கென பொங்கி எழ நீள் மூச்செறிந்து அவனைக் கேட்டாள்

"நீங்க கிளம்பலையா?"

"கிளம்பணும். ரிலாக்ஸா இரு. ரொம்ப ஸ்ட்ரெய்ன் பண்ணிக்காத"

"எப்ப்ப்படித்தான்.." வார்த்தை தடுமாறி "என்னமோ போங்க" என்று விலகிப் போய் சாவியை எடுத்து பூட்டைத் திறந்தாள்.

நிருதி எதுவும் பேசாமல் கேட்டை நோக்கி நடந்தான். 

பூட்டைத் திறந்தபடி அவன் முதுகைப் பார்த்துக் கேட்டாள். 

"எங்க போறீங்க?"

நின்று திரும்பி "கடைக்கு" என்றான். 

"எனக்கு ஒரு பால் வாங்கிட்டு வரீங்களா ப்ளீஸ்" முகம் குழைந்தாள்.

"ஓகே. ஒரு லிட்டரா?"

"அரை லிட்டர் போதும்"

"சரி.."

"இந்தாங்க காசு"

"ஹா.. பரவால வெய். வாங்கிட்டு வரேன்"

"இல்ல.. எனக்கு பிஸ்கட் ஒண்ணும் வேணும். எதுவும் சாப்பிடற மூடு இல்ல.  டீ வெச்சு குடிச்சிட்டு படுத்துருவேன்"

"என்ன பிஸ்கட் வேணும்?"

"மேரி கோல்டு. வாங்கிட்டு வாங்க.. காசு தரேன்" என்று சிரித்தாள்.

அவன் சிரித்தபடி வெளியே சென்றான்.  

கமலி உள்ளே சென்று முகத்தை துடைத்து விட்டு ஸ்வெட்டரைக் கழற்றினாள். 

சுடிதார் கழுத்து விரிந்து  பிரா பட்டி வெளியே தெரிந்தது. அதை உள்ளே தள்ளி மேலே இழுத்து விட்டாள். சரிந்திருந்த மார்புகள் நிமிர்ந்து எழுந்து நின்றன. தாலியை எடுத்து அதன் மேல் விட்டாள். 

பின் முகத்தை தடவி மூக்கை வருடி கலைந்த தலை முடியை ஒதுக்கி சரி செய்தாள்.

அவள் மனசு நிலையழிந்திருந்தது. தன் கட்டுப் பாட்டை இழந்து அலை பாய்ந்தது. 

உடம்பில் ஓர் அவஸ்தை, பெண்மையில் தவிப்பு, அவளை ஒரு பெரும் சோகம் சூழ்ந்திருப்பதைப்போல உடல் மனம் எல்லாம் துவண்டது.

பாத்ரூம் சென்று சுடிதார் போண்ட் நாடா முடிச்சை உறுவி அவிழ்த்தாள். இறக்கிக் கொண்டு கீழே உட்கார்ந்தபோது தொடைகள் சில்லிட்டதைப் போலிருந்தன.

 தண்ணீரைத் தொட்டபோது உடம்பு சிலிர்த்து மயிர்க்கால்கள் குத்திட்டு நின்றன.

முடித்துக் கொண்டு இடுப்பில் நாடாவைக் கட்டியபடி வெளியே வந்தாள். 

கண்ணாடி முன் போய் நின்று முகத்தைப் பார்த்தாள். கலைந்த தலைமுடியை ஒதுக்கி கன்னங்களை துடைத்துக் கொண்டாள்.

 அவள் குறைவில்லாத அழகு தான்.

 வட்ட முகமும் குண்டு மூக்கும் தடித்த இதழ்களும் நன்கு திரண்ட மார்புகளும் அமைந்த சராசரி குடும்பத்துப் பெண். 

காதலித்து வீட்டுக்குத் தெரியாமல் ஓடிப்போய் திருமணம் செய்து கொண்டவள். 

பள்ளியில் படிக்கும் போது ஒரு பையனை காதலித்தது தவிர வேறு எந்த தவறும் செய்திராத நல்ல பெண். 

பதினொரு வருட குடும்ப வாழ்க்கையில் ஒரு மகனுக்கு தாயாகியிருக்கிறாள். மகனைப் பெற்ற தளர்வை இப்போதுதான் உடலில் உணரத் தொடங்கியிருக்கிறாள்.  

முகத்தின் அழகு குறைந்து வருவதாக, மார்புகளின் நிமிர்வு சரிந்து வருவதாக உணர்கிறாள்.

அதனாலோ என்னவோ இவ்வளவு காலமாக மனதில் எழாத ஓர் எண்ணம் இப்போழுது எழுந்து அடிக்கடி அவளை வதைத்துக் கொண்டிருக்கிறது. 

அது ஏன் வந்தது எப்படி வந்தது என்றுதான் அவளுக்கும் புரியவில்லை. ஆனால் அந்த எண்ணம் நாளுக்கு நாள் அதிகமாகிக் கொண்டேதான் வருகிறது. 

காலையில் ஆஸ்பத்திரியில் தூங்கி விழித்தபோது கூட அந்த எண்ணத்தால் வந்த கனவைக் கண்டுதான் திடுக்கிட்டு விழித்தாள்.

 அதன் பின் அவள் தூங்கவில்லை. அதே நினைவாகவும் சிந்தனையாகவும்தான் இருந்தது.

 இப்போதும் அந்த கனவும் சிந்தனைகளும்தான் அவளுள் ஓடியது.. !!

அவள் முகம் இப்போது களையிழந்து சுண்டிப் போயிருந்தது.

 தூக்கமின்மையும் மனச் சோர்வுமே அதற்கு காரணம்.

 உதடுகள்? ம்ம்.. ஓகே.! 

மார்புகளைப் பார்த்தாள். அதுவும் ஓகேதான். 

ஆனால்........ 

படுக்கையில் குப்புற விழுந்தாள். தலையணையை இழுத்து அடியில் போட்டு மார்புகளை அதன் மேல் வைத்து அழுத்திக் கொண்டாள். சுகமாய் இருந்தது. தொடைகளை இணைத்து கால்களை ஒன்றன் மேல் ஒன்றாகப் போட்டுப் பின்னினாள். 

அவள் குண்டி மேடுகள் ஒரு முறை மேலே எழுந்து அடங்கின. இடுப்பையும் மார்புகளையும் பெட்டுடன் அழுத்தி கண் மூடிப் படுத்தாள். உள்ளே கற்பனைக் காட்சிகள் எழுந்தது. அது அவள் உடலையும் மனதையும் ஒரு நொடியிலேயே சொக்க வைத்தது.. !!

நிருதி வந்தான்.

 "கமலி" கதவின் முன் நின்று அழைத்தான். 

சட்டென கலைந்து எழுந்தாள். முன்னால் சென்று அவனைப் பார்த்துச் சிரித்தாள்.

"வாங்க.." அவள் அழைப்பில் மூச்சொலி கலந்திருந்தது.

"ம்ம்?" நீட்டினான். 

அவன் உதடுகள் புன்னகையில் விரிந்திருந்தன.

"உள்ள வாங்க" அவனை உள்ளே அழைத்தாள். 

"பரவால. டீ வெச்சு குடிச்சிட்டு நல்லா ரெஸ்ட் எடு. நீ செம்ம டயர்டுல இருக்கேனு உன்ன பாத்தாலே தெரியுது. கண்ணெல்லாம் பாரு.."

"அப்படித்தான் நெனைக்கறேன். ஆனா கண்ணை மூடினா என்னென்னமோ நெனப்பு. ஒடனே மனசு ஒடஞ்சிரும். துக்கம் வந்து தூக்கம் போயிரும்" என்றபடி நெருங்கிச் சென்று கதவை ஒட்டி நின்றாள். 

அவன் பார்வை அவளின் நிமிர்ந்த தனங்களையும் அதன் மேல் தவழும் தாலியையும் தொட்டு மீண்டது.

"என்ன பண்றது கஷ்டத்தை கடந்து வர வேண்டியதுதான்" என்றான். 

"எங்க..." பெருமூச்சு விட்டாள், "நெனச்சாலே சாகற மாதிரி இருக்கு. அவ்வளவு கஷ்டம்.. சரி உள்ள வாங்க.  டீ வெச்சு தரேன். குடிச்சிட்டு போவிங்களாம்"

"நான் குடிச்சிட்டேன். நீ வெச்சு குடி"

"நானும் காபி குடிச்சேன். சாரு கொண்டு வந்து குடுத்தா. இப்ப தூங்க போறேனா.. அதான் வெறு வயித்தோட படுக்க வேண்டாம்னு.." முன்னால் போய் வாங்கினாள். 

"ஆமா. ஏதாவது லைட்டா சாப்பிட்டு படு. அப்பதான் நல்லா தூங்க முடியும்"

"வாங்க.." மெல்ல அழைத்தாள். "டீ வெக்கறேன். கொஞ்சம் குடிச்சிட்டு போங்க.."

"பரவால.. நீ..."

"மறுபடி குடிச்சா ஒண்ணும் கொறைஞ்சுர மாட்டிங்க.. வாங்க"

"அட.. அதில்ல.."

"ஏன்.. என் கூட டீ குடிக்க புடிக்கலியா?" அவள் அப்படிக் கேட்ட நொடி, கண்களும் குரலும் அவளின் பெண்மைத் தவிப்பை அவனுக்கு உணர்த்த முயன்றன.. !!

அலையும் அவள் விழிகளையும் முத்தத்துக்காக ஏங்கும் அவள் உதடுகளையும் பார்த்தான். அவனுள் அது ஆண் எனும் உணர்வலைகளை எழுப்பியது.

"உன் கூட டீ..." சிரித்தபடி பாதியில் நிறுத்தினான்.

"ம்ம்?" முகம் தூக்கி விழி கூர்ந்து பார்த்தாள். "என் கூடத்தான். கம்பெனி குடுக்கலாமில்ல?"

"கம்பெனி குடுக்கணுமா?"

"ஆமா. ஏன் கஷ்டமா?"

"அப்படி எல்லாம் ஒரு கஷ்டமும் இல்ல"

"அப்பறம் என்ன.. வாங்க"

"விடமாட்ட போலருக்கே"

புன்னகைத்தாள், "ரொம்பத்தான்.."

"சரி.. வெய்"

"உள்ள வாங்க.."

"டயர்டுல இருக்குற உன்னை தொல்லை பண்ண வேண்டாமேனு நெனைச்சேன்"

"ஒரு தொல்லையும் இல்ல.. உங்ககூட பேசினா.. எனக்கு கொஞ்சம் ரிலாக்ஸா இருக்கும்"

"சரி.. டீ மட்டும்தானா?" புரிந்து கொண்டான்.

 "தொட்டுக்க பிஸ்கெட் இருக்கு" அவன் விழி நோக்கைத் தவிர்த்துச் சிரித்தாள். 

"தொட்டுக்க பிஸ்கெட் ஓகே. கடிச்சிக்க?"

"கடிச்சிக்க என்ன?"

"ஏதாவது?" தன் கன்னத்தை தடவிக் காட்டினான்.

"என்ன வேணும்?"

"என்ன தருவ?"

குரல் தழைந்தது,

"கேளுங்க"

"தருவியா?"

"ம்ம்.." தலையசைத்தாள் "என்னால முடிஞ்சது"

"உன்னால முடியம்"

"ம்ம்.. அப்படின்னா தரேன். வாங்க" 

 இருபொருள்பட பேசினாலும் அதன் அர்த்தம் என்ன என்பதை இருவருமே உணர்ந்திருந்தனர்.

தயங்கி பின் உள்ளே வந்தான் நிருதி. 

அவளுக்கு நெஞ்சம் படபடத்தது. இதுவரை அவள் இவ்வளவ தூரம் துணிந்ததில்லை. 

அவளின் ஆசைகள் எல்லாம் எல்லை மீறிய கனவுகளாக வெளிப்படுமே தவிர அதை நிதர்சன செயலுக்குத் தூண்டியதில்லை. 

ஆனால் இன்று..

ஒரு ஆணை உறவு கொள்ள அழைக்கும் அளவுக்கு தனக்கு தைரியம் எப்படி வந்தது என்று அவளே வியந்து கொண்டாள். 

உள்ளெழும் பெண்மையின் பெருங் காமத் தவிப்பில் தைரியம் வந்து விட்டது. மறை முகமாகச் சொல்லி அழைத்துமாகி விட்டது. 

இனி படுக்கைதான்.. !! பந்திதான்.. !!

"உக்காருங்க"

நிருதியை சோபாவில் உட்காரச் சொல்லி விட்டு கிச்சனுக்குப் போய் டீ வைத்தாள் கமலி. 

மனதில் போராட்டமும் குதூகலமும் மாறி மாறி தாக்கின. பதட்டமும் படபடப்புமாய் ஒரு நடுக்கம் ஓடிக் கொண்டே இருந்தது. 

பாத்திரம் எடுப்பது போல நகர்ந்து அடிக்கடி கிச்சனில் இருந்து அவனை எட்டிப் பார்த்தாள். 

அவன் பார்வை டிவியில் இருந்தது. அவள் பார்த்த ஒரு முறை கூட அவள் பக்கம் திரும்பவில்லை. 

'ஆண் எனும் கர்வத்தில் நடிக்கிறான்' என்று நினைத்தாள். ஆனால் அந்த ஆண்மையில் திமிரும் வேண்டுமென உணர்ந்தாள்.

 இவ்வளவு நாளில் அவன் பார்வை இயல்பை மீறி தன் உடலில் பதிந்ததே இல்லை என்பது புரிந்தது. அந்த கர்வமே தன்னை அவன் மேல் மோகம் கொள்ள வைத்து விட்டதோ என நினைத்தாள்.

 ஹூம், எதுவானால் என்ன? எல்லாம் நல்ல விதமாக நடந்தால் சரி. ! முலைகள் விம்மியெழ பெருமூச்சு விட்டாள்.. !!

பத்து நிமிடங்கள் ஆயின. 

டீ வைத்து ஆற்றி எடுத்துப் போய் அவன் முன் நீட்டினாள் கமலி. 

"எடுத்துக்கோங்க"

அவள் முகத்தைப் பார்த்து விட்டு புன்னகையுடன்  எடுத்தான். 

"நீ குடி"

"ம்ம்.. பிஸ்கெட் தொட்டுக்கோங்க" என பிஸ்கெட்டை எடுத்து அவன் கையில் கொடுத்து விட்டு அவன் பக்கத்திலேயே உட்கார்ந்தாள். 

அவன் பிஸ்கெட் கவரை உடைத்து ஒன்றை மட்டும் எடுத்துக் கொண்டு மீதியை அவளிடம் கொடுத்தான். 

"இன்னும் எடுத்துக்கோங்க" நீட்டினாள்.

"போதும் கமலி. நீ சாப்பிடு. நீதான் பசியோட இருக்க"

புன்னகை காட்டி விட்டு பிஸ்கெட் எடுத்து முக்கித் தின்றபடி டீ குடித்தாள். 

"சரிதான?" என்றான்.

"என்ன?"

"பசியோட இருக்கதான?"

"கொலப் பசி" என்று சிரித்தாள்.. !!

டீ குடித்து அவள் பக்கம் திரும்பினான். 

"அப்றம்" என்றான்.

"அப்றம்?" அவன் கண் பார்த்தாள்.

 அவள் முகம் கொஞ்சம் தெளிந்திருந்தது.

"நீதான் சொல்லணும்?"

"என்ன சொல்றது?"

தலையசைத்துச் சிரித்தான் நிருதி. 

"பசி ஆறிடுச்சா?"

"இந்த பசி ஆறிடுச்சு.."

"அந்த பசி..?"

"கொல்லுது.."

"எத்தனை நாளா?"

"உங்களுக்கே தெரியும்.."

"இப்போ.. ஆறு இல்ல ஏழு மாசமா இருக்குமா பசியாறி?"

"எட்டு மாசம் ஆகுது.."

"கஷ்டம்தான்"

"ம்ம்.. ரொம்ப.."

"சரி டீ கம்பெனி முடிஞ்சுது. அடுத்தது என்ன.. படுக்கையா?"

"ம்ம்" லேசான வெட்கத்துடன் தலையசைத்தாள். "வேறென்ன?"

"கம்பெனி வேணுமா?"

" தரீங்களா?"

"இப்பயேவா?"

"வேற எப்ப?"

"இல்ல..  இப்ப நீ டயர்டுல.."

"பரவால.. உங்க விருப்பம்தான்"

"எனக்கு இப்பகூட ஓகேதான். நான் ரெடி"

"நானும் ரெடிதான்" என்றாள் கன்னம் சிவக்கச் சிரித்தபடி.. !!

பனி முகில் கோட்டை -2

 உடலில் ஊடுறுவிப் பரவி பற்களையும் விரல் நுனிகளையும் இறுகச் செய்யும் இளங் குளிர் காற்றில் பேசியபடியே மிதமான வேகத்தில் அவர்களின் பயணம் தொடர்ந்தது. 

கமலி குளிரைத் தவிர்க்க நிருதியுடன் அணைந்தது போல அவன் முதுகின் பின்னால் நன்றாக மறைந்திருந்தாள். 

மிதமான வேகம் என்றாலும் அவ்வப் போது அவளின் இறுக்கமான மென் பந்துகள் முன்னால் போய் அவன் முதுகில் மெல்ல தன் நுனி முனையால் முத்தமிட்டு திரும்பிக் கொண்டிருந்தன.  

அது அவள் அறியாமல் ஒன்றும் நிகழவில்லை என்றாலும் அதை பெரிது படுத்தும் நிலையில் இல்லாமலிருந்தாள். 

ஆடை நுனியின் படபடப்பை மீறி அவனின் முதுகில் உரசும் முலையின் முனைப் புள்ளியில் ஒரு சிறு பூச்சி ஊர்வது போல உணர்ச்சி உருவாகி அவளறியாத ஒரு கிளர்ச்சி அவளுக்கு கிடைத்துக் கொண்டிருந்தது.. !!

ஒரு கிலோ மீட்டர் தொலைவு தாண்டி ரோட்டின் ஓரமாக கொஞ்சம் உள்ளே தள்ளி டாஸ்மாக் இருந்தது. அதை நெருங்கியதும் தலையைப் பின்னால் திருப்பிக் கேட்டான் நிருதி.

"பீருக்கு காசு குடுக்கறியா கமலி"

"இங்கயேவா?" அவனை உரசியபடி சைடில் எட்டிப் பார்த்துக் கேட்டாள்.

"அப்றம் எங்க தருவ?"

"அயோ அத கேக்கல. இங்கியே குடிக்கறீங்களானு கேட்டேன்"

"அப்படி தெளிவா கேளு. இங்க குடிக்கல. போற வழி தான? வாங்கிட்டே போயிடலாம். மறுபடியும் திரும்பி எவன் வரது"

"சரி ஓரமா நிறுத்துங்க. நான் எங்க நிக்கறது"

"இரு.." என்று சிறிது தூரம் முன்னால் போய் அருகிலிருந்த ஒரு பஸ் ஸ்டாப்பில் நிறுத்தினான். 

அவன் முதுகில் மெல்ல முலையுரசி தோள் தொட்டு இறங்கினாள். காற்றில் கலைந்த தன் தலைமுடியை ஒதுக்கி துப்பட்டாவை சீர் செய்தாள். உள்ளே அவள் பெண்மை கிளர்ந்து விட்டிருப்பதை அவளால் உணர முடிந்தது. உடல் கிளர்வின் கிறக்கத்தில் அவளின் உள்ளமும் கிளர்ந்திருந்தது. 

மென் காமம் அவள் குளிருடலைத் தழுவி இதமளித்துக் கொண்டிருந்து. இறங்கி நின்று ஆழமாக மூச்சை இழுத்து விட்டபோது அதில் கூட ஒரு  சுகம் இருப்பதாய் தோன்றியது. அந்த பெண்மைக் கிளர்ச்சி அவளுக்கு இன்னும் தேவையாயிருந்தது.. !!

 பஸ் ஸ்டாப்பை ஒட்டி மளிகை கடை பெட்டிக் கடை எல்லாம் இருந்தது. கமலி சுற்றிலும் ஒரு முறை பார்வையை ஓட்டி விட்டு மெல்ல நகர்ந்து விளக்கு வெளிச்சத்தில் திரும்பி பர்ஸிலிருந்து பணம் எடுத்து அவனிடம் நீட்டினாள்.

"ம்ம்"

"ரெண்டு வாங்கி தரேன்ன?" என்று சிரித்தபடி கேட்டான் நிருதி.

"நெஜமாவே ரெண்டு வேணுமா?" லேசான சிணுங்கலுடன் அவனைப் பார்த்தாள்.

"காசிருந்தா குடு"

"என்ன மாமா நீங்க.. நெஜமாவே வேணுமா?"

"என்கிட்டயே காசிருக்கு. ஆனா நீதான ரெண்டே வாங்கி தரேன்ன. சம்பளம் வந்தாச்சில்ல? காசிருக்கப்பவே குடுத்துரு"

"நான் சாப்பிட கடைல ஏதாவது வாங்கலாம்னு நெனைச்சேன்" குரல் நெகிழச் சிணுங்கினாள். அந்தச் சிணுங்கல் அவளுக்கே பிடித்தது. காமம் கொள்ளும்போது மட்டுமே வெளிப் படும் மெல்லிய குரலில் இருக்கும் இனிய சிணுங்கல் அது. 

"என்ன வேணும்?" எனக் கேட்டான். 

"நைட் டிபன்?"

"அது நான் வாங்கி தரேன்"

"அப்படியா? அப்ப பிரியாணி" என்று சிரித்தாள். 

"சரி. சில்லியோட வாங்கி தரேன்"

"ஓகே. மாமானா மாமாதான்" என்று சிரித்தபடி ஐநூறு ரூபாய் நோட்டை எடுத்து அவனிடம் கொடுத்தாள் கமலி. 

வாங்கியபின் "டீ ஏதாவது குடிக்கறியா?" என்று திரும்பி கடைகளின் வரிசையைப் பார்த்தான்.

"ஏன்?" அவளும் பார்த்தாள். 

"நான் வாங்கிட்டு வரவரை நீ இங்க நிக்கணுமில்ல?"

"எவ்ளோ நேரம் ஆகும்?"

"ரெண்டு நிமிஷத்துல வந்துருவேன்"

"அவ்ளோதானே? பரவால.. நிக்கறேன் வாங்க"

"ஓகே. வெய்ட் பண்ணு வந்தர்றேன்" என்று விட்டு சர்ரென பைக்கைத் திருப்பிப் போனான் நிருதி.. !!

கமலி அவன் முதுகில் கண் பதித்து தன்னை மறந்து அவன் போவதையே பார்த்தபடி நின்றாள். அவன் வளைவில் திரும்பி பார்வையிலிருந்து மறைந்ததும் தனது நெஞ்சில் கனமேற்றியிருக்கும் மார்பகம் விம்மியெழ ஒரு ஆழப் பெருமூச்சு விட்டுத் திரும்பிப் போய் பஸ் ஸ்டாப் படியின் ஓரமாக நின்றாள். 

காற்றில் பரவியிருக்கும் பனியின் குளிரை உணர்ந்து பேகை மார்பில் அணைத்து கைகளைக் கட்டிக் கொண்டாள். பேகின் அணைவு மார்புகளுக்கு இதமளித்தது. அவளின் மனம் ஏனோ நிலையழிந்து தவிப்பதை உணர்ந்தாள். கூண்டுக்குள் அடைபட்ட சிறு குருவி போல அவள் மனசு முட்டி முட்டி மோதியது. 

சில நொடிகளில் அவள் மனதில் எழுந்த அந்த தவிப்பின் உள்ளாழத்தை உணர்ந்த போது அவளுக்குள்ளேயே ஒரு திடுக்கிடல் எழுந்தது. உடல் விதிர்த்து கை கால்கள் மெல்ல நடுங்கியதைப் போலிருந்தது. 

கைகளை இறுக்கி கால்களை அழுத்தி பலமாக்கி நின்றாள். உதடுகளை வாய்க்குள் இழுத்து அழுத்திப் புதைத்து மீண்டும் மூச்சை ஆழமாக உள்ளிழுத்து மார்புகள் விம்மியெழ சீற்றத்துடன் பெருமூச்சு விட்டாள். 

அந்த பெருமூச்சின் உளத் தவிப்பை அவளே உணர்ந்தாள். உணரப் பட்டதும் அவளின் தவிப்பு மெல்லத் தளர்வது போலிருந்தது. உடலின் இறுக்கத்தை தளர்த்தி தன்னைச் சுற்றிலும் அர்த்தமின்றி ஒரு பார்வை பார்த்தாள்.

 கடைகளிலும் பஸ் ஸ்டாப்பிலும் உட்கார்ந்து அரட்டையடித்துக் கொண்டிருந்தவர்களைப் பார்த்து விட்டு தன் நிலையுணர்ந்து மெல்ல நடந்து பெட்டிக் கடையை அணுகினாள். 

பேகின் முன் பக்க ஜிப்பை ஓபன் பண்ணி இரண்டு பெரிய சாக்லெட்களை வாங்கி பேகில் போட்டுத் திரும்ப, நிருதி அவள் பக்கத்தில் வந்து பைக்கை நிறுத்தினான்.

"போலாமா?" அவளைக் கேட்டான்.

"வாங்கிட்டிங்களா?" அவன் முகம் பார்த்துக் கேட்டாள். 

"ம்ம்" நேராக அவள் முகம் பார்த்துச் சிரித்தான். அந்த சிரிப்பு கவர்ச்சியாய் தோன்றியது. அவன் சிரிப்பில் வெளிப் படும் ஆண்மையின் எளிமையை உணர்ந்து அவள் மனம் அவனிடம் சரணடைந்தது. 

அவனிடம் 'கர்வம், ஆணவம், தலைக் கனம்' என்ற ஒன்று இருப்பதாய் அவள் உணர்ந்ததே இல்லை. எதை சொன்னாலும் எப்படி சொன்னாலும் சிரிப்பான். எப்போதுமே சிரித்து பேசும் ஒரு ஆணை எந்த பெண்ணுக்குத்தான் பிடிக்காது?

சட்டென அவள் பெண்மை கிளர்ந்து அவனை முத்தமிட வேண்டும் என்கிற ஆசையை அவள் உள்ளத்தில் எழுப்பியது. உளக் கற்பனையில் உடனே அவனை முத்தமிட்டுக் கேட்டாள்.

"ரெண்டா?" எனக் கேட்டாள். 

"ஆமா "

"பெரிய ஆளுதான் மாமா நீங்க" சிரித்தபடி துப்பட்டாவை மேலே இழுத்து விட்டாள். விளக்கு வெளிச்சத்தில் ஒரு மார்பு மட்டும் வெதும்பித் தெரிந்தது. 

அவன் பார்வை அதைத் தொட்டு விலகியதை கவனித்து இயல்பாக சிரித்தபடி அவன் தோளில் கை வைத்து அவன் பின்னால் ஏறி உட்கார்ந்தாள். இந்த முறை சற்று நெருக்கமாகனாள். வலத்தொடை அவன் பின் பக்கத்தில் உரச மெல்லத் தன் முலையை அவன் மேல் வைத்து தேய்த்தபடி அசைந்து நேரானாள்.

"போங்க"

வண்டியை நகர்த்தினான் நிருதி.

"நீ என்ன வாங்கின?"

"சாக்லெட்"

"புள்ளைக்கா?"

"ம்ம்"

"இப்ப மாமியா வீட்டுக்கு போவியா?"

"போவேன். இன்னிக்கு ரொம்ப டைமாகிருச்சு. நான் வீட்டுக்கு போறதுக்குள்ளயே அவ தூங்கிருவானு நெனைக்கறேன். போய் போன் பண்ணி கேக்கணும். தூங்கிட்டான்னா அங்கயே விட்றுவேன்"

"அப்ப நீ தனியாவா படுப்ப?"

"ஆமா. மாமியா வீட்ல போய் படுத்தா படுக்கலாம். ஆனா காலைல எனக்கு ரிஸ்க்காகிரும். அதுக்கு என் வீட்லயே படுத்துக்கலாம்"

"இங்கனா தனியாதான படுக்கணும்?"

"ஆமா.. தனிதான்.."

"தனியாருக்க பயமில்லையா?"

"என் வீட்ல படுக்க என்ன பயம் மாமா? பக்கத்துல ஆளுகளும் இருக்காங்கள்ள"

"ம்ம்.. தைரியசாலிதான்"

"அதெல்லாம் பிரச்சனை இல்ல"

சிறிது முன்னால் போனதும் கேட்டான். 

"பிரியாணி வேணுமா?"

"ஆமா மாமா.. நான்  உங்களுக்கு ட்ரீட் வெச்சேன்ல. எனக்கு நீங்க ட்ரீட் வெய்ங்க"

"வெச்சிட்டா போச்சு"

பிரியாணி கடை முன் வண்டியை நிறுத்தினான் நிருதி. கமலி இறங்கி நின்றாள். பிரியாணி, சில்லியின் மணமே அவள் நாக்கில் எச்சில் ஊற வைத்தது.  

அவளுக்கு என்னென்ன வேண்டும் என கேட்டுப் போய் சில நிமிடங்கள் காத்திருந்தான். கடையில் ஓரளவு கூட்டம் இருந்தது. அவன் ஆர்டர் கொடுத்து விட்டு அவளைப் பார்த்து புன்னகை காட்டியபடி மார்பில் கை கட்டி நின்றான்.

 கமலியும் மெல்லிய புன்னகையுடன் அவனைப் பார்த்து நின்றாள். அவள் மனம் அவளை மீறிப் போய் அவனுடன் காதலாடியது. அவனை மார்புறத் தழுவி முத்தமிட்டு கொஞ்சியது. அவனின் மென் மீசையை நீவி உதட்டை முத்தமிட்டு உமிழ் நீர் உறிஞ்சி சுவைத்தது. அவன் முகம் பற்றி இழுத்து தன் மென் மார்புகளுக்குள் புதைத்துக் கொண்டது. அவன் மூச்சுக் காற்றில் சினந்து மெல்ல தன் முலைகளை அவன் முகத்தில் வைத்து தேய்த்தது. வெதும்பித் தவிக்கும் மார்புகள் உள்ளாடையை விட்டு வெளியே வந்து அவன் வாயில் புதைந்தது. 

நிருதி பிரியாணி வாங்கி வந்து "கூட்டம்" என்ற போதுதான் திடுக்கிட்டது போல அவள் மனம் நிலை மீண்டது. சட்டென கனவு கலைந்து புறம் உணர்ந்தாள். சிலிர்த்து அசைந்து அவனைப் பார்த்து பொருளற்ற சிரிப்பு சிரித்தாள். அந்த சிரிப்பின் ஒலிச் சிணுங்கலில் அவளின் காமம் முழுதாய் வெளிப்பட்டது.

"தேங்க்ஸ் மாமா"

"வேற ஏதாவது வேணுமா" எனக் கேட்டான். 

"போதும் மாமா" அவளின் பெண்ணுறுப்பு சூடாகிக் கசிந்திருப்பதை அதன் பின்னரே உணர்ந்தாள். 

மீண்டும் கிளம்பினர். கமலி இம்முறை தாராளமாக அவன் முதுகில் தன் மார்ப் பந்துகளை பதித்தெடுத்தாள். அதன் மென்மையை அவனால் உணராமல் இருக்க முடியாது என்பது அவளுக்கு உள்ளூர கிளர்ச்சியூட்டியது.

 அவன் வீட்டுக்கும் அரை கிலோ மீட்டர் தொலைவு முன்னதாகவே அவள் வீடு இருந்தது. வீதி வளைவில் திரும்பினால் சின்ன சந்துக்குள் நிறைய வீடுகள் இருந்தன. அதன் நடுப் பகுதியில் அவள் வீடும் இருந்தது. சிறிய மாடி வீடு. தனி வீடுதான். அதனால் தொல்லை இல்லை.  அவளின் மாமியார் வீடு அவள் வீட்டிலிருந்து சிறிது தூரம் தள்ளியிருந்தது. மாமியார் இருப்பது சொந்த வீடு. கமலி இருப்பது வாடகை வீடு. கமலியின் பெண்ணுக்கு நான்கு வயதாகிறது. அவள் மாமியார்தான் குழந்தையைப் பார்த்துக் கொள்கிறாள்.. !!

அவள் வீட்டின் முன் சில அடிகள் தள்ளி தெரு மின் விளக்கு கம்பம் இருந்தது. அந்த விளக்கு வெளிச்சத்தில் பைக்கை நிறுத்தினான் நிருதி. 

கமலி மற்ற வீடுகளை இயல்பாக ஒரு பார்வை பார்த்தாள். எவரும் வெளியே இல்லை. வீடுகள் அனைத்தும் அமைதிக்குள் மூழ்கியிருந்தன. 

அவன் தோளில் கை வைத்து முதுகில் அழுந்தி இறங்கினாள். அவள் இறங்கியதும் முன்னால் கவரில் இருந்த பிரியாணி பொட்டலத்தை எடுத்து நீட்டினான் நிருதி. 

அவள் துப்பட்டா இடது பக்கமாக ஒதுங்கியிருந்தது. வலது பக்க மார்பு கிச்சென தெரிந்தது. பிரா கப்பின் முனை கூட கூர்மையாக நீட்டியிருந்தது. அதன் வடிவழகு நிருதியின் ஆணுள்ளத்தில் மெலிதான காமக் கிளர்ச்சியை உண்டாக்கியது.

"இந்தா நல்லா சாப்பிட்டு படு"

"தேங்க்ஸ் மாமா" சிரித்தபடி வாங்கினாள். அவன் முகம் பார்த்து "வாங்க மாமா. கொஞ்சம் சாப்பிட்டு போங்க" என்று குழைவான குரலில் அழைத்தாள். 

அவள் குரல் இயல்பாக இல்லை என்பதையும் அதில் காமச் சிணுங்கல் கலந்திருப்பதையும் அவளே உணர்ந்தாள்.

"எனக்கு அங்க உங்கக்கா செஞ்சு வெச்சிருக்கா" என்றான்.

"சரி. சில்லியாவது சாப்பிடலாமில்ல? சரக்கு இருக்கு. சைடிஸ்ட்டு வேண்டாமா?"

"அப்றம் உனக்கு?"

"எனக்கு ரெண்டு பீசு போதும் மாமா. எனக்குதான் பிரியாணி இருக்கே. அதுலயும் பீஸ் இருக்குமில்ல? வாங்க தரேன்" சட்டென கை நீட்டி அவன் கையைப் பற்றினாள். தணிந்த குரலில் "ஒரு பீர வேணா எடுத்துட்டு வாங்க. இங்கயே அடிச்சிட்டு போவிங்களாம்" என்றாள்.

"இது நல்லாருக்கே"

"வாங்க போவிங்களாம். என்ன அவசரம்?"

"சரி. கதவ தெற" என்றான். 

கமலி உள்ளே குளிர்ந்தாள். ஆர்வமாக முன்னால் போய் சாவியை எடுத்து பூட்டைத் திறந்தாள். செருப்பைக் கழற்றி விட்டு உள்ளே போய் லைட் போட்டு திரும்பி அவனைப் பார்த்து அழைத்தாள்.

"வாங்க மாமா" 

அவன் வண்டியில் இருந்து ஒரு பியர் பாட்டிலை எடுத்து இடுப்பில் சொருகி மறைத்தபடி வந்தான். படியில் செருப்பை விட்டு உள்ளே நுழைந்தான்.

 கமலி அனைத்து விளக்குகளையும் போட்டு சோபாவைக் காட்டினாள்.

"உக்காருங்க"

இடுப்பில் இருந்த பியர் பாட்டிலை எடுத்து சோபா மறைவில் வைத்து விட்டு உட்கார்ந்தான். "ஒண்ணும் பிரச்சனை இல்லையே?"

"என்ன பிரச்சனை மாமா?"

"பிரேம் வேற வீட்ல இல்லாதப்ப உன் வீட்ல வந்து உக்காந்து பீரு குடிக்கறேன்"

"யாருக்கும் தெரியாது மாமா. குடிங்க" சிரிப்புடன் சொல்லி விட்டு நேராக கிச்சன் போய் வாங்கி வந்த பொட்டலங்களைப் பிரித்தாள். சில்லியை ஒரு தட்டில் வைத்து எடுத்து வந்து அவன் முன் டேபிள் மேட்டை இழுத்துப் போட்டு அதன் மேல் வைத்தாள். அவள் துப்பட்டா மொத்தமாக கழுத்துக்குப் போயிருந்தது. 

அவள் டேபிள் மேட்டை இழுத்து குனிந்து வைத்தபோது தாலியும் தங்கச் சங்கிலியும் கீழே தொங்கி ஊசலாட சுடிதார் கழுத்து விரிந்து அவளின் மிருதுவான மாங்கனிகளின் நடுவில் விழும் இணைப் பள்ளம் கவர்ச்சியாய் தெரிவதை நிருதின் கண்கள் கவனித்தன. அவன் அதை கவனிக்க வேண்டும் என்பதுதான் அவளின் விருப்பமும். 

"என்ஜாய் மாமா" முலைப் பிளவு காட்டி நிமிர்ந்து சிரித்தாள்.

"தேங்க் யூ"

அவளே போய் கதவைச் சாத்தி தாழிட்டு வந்து டிவியைப் போட்டாள்.

"பேன் போடுறதா மாமா?"

"வேண்டாம். குளிருது. இப்பவே கை கால் எல்லாம் வெறைச்ச மாதிரி இருக்கு" என்று கைகளைத் தேய்த்துக் கொண்டான்.

கமலி மெல்ல படபடத்துக் கொண்டிருந்தாள். வீட்டுக்குள் நுழைந்த பின் அவளின் காமம் கூடியிருந்தது. 

நிருதியுடன் உடலுறவு கொள்ள வேண்டும் என்கிற தவிப்பு உள்ளெழுந்து படுத்தியது. மறு பக்கம் அவனிடம் காமத்துக்கு எப்படி அணுகுவது என்றும் தடுமாற்றமாயிருந்தது. 

ப்ரிட்ஜிலிருந்து தண்ணீர் எடுத்து கொஞ்சம் குடித்து விட்டு மூடியிட்டு அவன் முன் வைத்தாள். 

"கூலிங் தண்ணி மாமா. ஜில்லுனு இருக்கு"

"வெய்"

"இருங்க வரேன்" என்று நேராக பாத்ரூம் சென்று கதவைச் சாத்திக் கொண்டாள் கமலி.. !!

பனி முகில் கோட்டை -1

 இரவு நேரம், கம்பெனி முன் இருக்கும் அந்த பஸ் ஸ்டாப்பில் மார்பில் கைகளை சற்று அழுத்திக் கட்டியபடி தனியாக நின்றிருந்தாள் கமலி. 

முன் பனிக் காலத்தில் பொழியும் மெல்லிய இளம் பனி, இதமான காற்றுடன் இணைந்து குளிர் காற்றாய் படர்ந்திருந்தது. அவள் அந்த இடத்தில் நீண்ட நேரமாகக் காத்திருந்தாள். 

அவளுடன் நின்ற இரண்டு பெண்களின் ஏரியா வழியாகச் செல்லும் பஸ் வந்து அவர்களை ஏற்றிச் சென்று விட்டது. ஆனால் அவளின் ஏரியா வழியாகச் செல்லும் பஸ் மட்டும் வரவே இல்லை.

 ஒரு மணி நேரம் காத்திருந்த பின் பொறுமையிழந்தாள். உள்ளே எழுந்த கடுப்புடன் சலித்துப் போய் பேகைத் திறந்து போனை எடுத்தாள்.

 நிமிர்ந்து ரோட்டின் இரண்டு பக்கத்திலும் ஒரு பார்வை பார்த்தாள். ஒரு வாகனத்தையும் காணவில்லை. பின்னால் திரும்பி ஒதுக்குப் புறமாக உள்ளே தள்ளியிருக்கும் கம்பெனியின் கேட்டைப் பார்த்தாள். லைட் வெளிச்சத்தில் வாட்ச் மேன் இவளைப் பார்த்த மாதிரி உட்கார்ந்திருப்பது கொஞ்சம் ஆறுதல் அளித்தது. 

அவள் வேலை பார்க்கும் அந்த கம்பெனி ஊரை விட்டுத் தள்ளி ஒரு காட்டு ஏரியா பக்கம் ஒதுக்குப் புறமாக இருந்தது.. !!

பார்வையைத் திருப்பி போனுக்கு கொண்டு வந்து கால் டயலிங் போய் தன் பெரியம்மா மகளான ஜோதியின் எண்ணுக்கு கால் செய்தாள். 

ரிங்காகி மறு பக்கத்தில் எடுத்து "அலோ" என்றாள் ஜோதி. அவளின் கணீரென்ற குரல் காதில் அறைவது போலிருந்தது. 

"மாமா இருக்காராக்கா வீட்ல?" சிணுங்கிய குரலில் கேட்டாள் கமலி.

"ஏன்டி?"

"இருந்தா வர சொல்லுக்கா"

"எதுக்குடி? என்னாச்சு?"

"டைமாச்சு. பஸ்ஸே வரல. ரொம்ப நேரமா நிக்கறேன். ப்ளீஸ்க்கா மாமாவை வந்து என்னை பிக்கப் பண்ணிக்க சொல்லு. குளுரு வேற.  இனி நான் வீட்டுக்கு போய்தான் ஏதாவது செய்யணும். பிரேமும் வீட்ல இல்ல"

"எங்க போனான்?"

"எங்கியோ மேட்ச் இருக்குனு போயிட்டான். கபடியாடறதுக்கு?"

"அவன் போயி அங்க என்னடி பண்ண போறான்?" என்று கிண்டலாய் சிரித்தாள் ஜோதி. 

அவளும் சிரித்தாள். "ஆமா. அவன் என் கூட இருந்து மட்டும் என்ன பண்ண போறான்? அவனை விடு, இப்ப மாமாவை வரச் சொல்லு?"

"எங்க நிக்கற இப்போ?"

"கம்பெனி முன்னாலக்கா. எனக்கு ஓட்டி வெச்சிட்டாங்க. வேனு ஆறு மணிக்கே போயிடும். நான் பஸ்லதான் போகணும். என் கூட இருந்த ரெண்டு பேருக்கும் பஸ் வந்து அவங்க போயிட்டாங்க. இப்ப நான் மட்டும் தனியா நிக்கறேன். பிரேம் இருந்தாலாவது என்னை வந்து கூட்டிட்டு போவான். அவனும் இல்ல. இன்னிக்கு ஒரு நாள் பஸ்ல போனு சொல்லிட்டான். இப்பவே மணி எட்டு. நான் வீட்டுக்கு போயி என்ன பண்றதுனே எனக்கு தெரியல"

"ஒருத்திதான? ஒருத்திக்கு என்ன பண்ண போற?"

"துணியெல்லாம் தொவைக்கணும்க்கா. ஒரு வார துணி அப்படியே கெடக்குது. பாப்பாளுக்கு மாத்தறதுக்கு துணியே இல்ல. அவளுக்கு டெய்லி ரெண்டு துணி வேணும். எங்க மாமியாளும் தொவைக்க மாட்டா. பாத்துக்கறதே பெருசு. காலைல துணி தொவைக்கலாம்னா எனக்கு நேரமே கெடைக்கறதில்ல. நைட்ல வேலை முடிஞ்சு போனா சாப்பிட செஞ்சு குடுத்து நான் சாப்பிட்டு படுக்கவே செரியாருக்குது அவ்ளோ டயர்டாகிருது"

"சரி இரு உங்க மாமன்கிட்ட தரேன். நீயே கூப்பிடு. நான் சொன்னா ஏதாவது வம்பு வரும்"

"சரி குடு" லைனில் காத்திருந்தாள் கமலி. 

அவள் அக்கா ஜோதி தன் கணவனிடம் பேசுவது கேட்டது.

"இந்தாங்க. கமலி பேசணுங்கறா"

"என்னவாம்"

"பஸ் இல்லாம கம்பெனி முன்னால தனியா நிக்கறாளாம். உங்களை வர சொல்றா"

"போகச் சொல்லு அவள"

"பாவங்க. போய் கூட்டிட்டு வந்துருங்க"

"......"

"லைன்ல இருக்கா நீங்களே பேசுங்க"

"ஏன் அவ புருசன் என்ன ஆனானாம்?"

"அவன் மேட்ச் இருக்குனு போயிட்டானாம். தனியா நிக்கறா. பேசுங்க"

வாங்கி "அலோ..?" என்றான்.

"ஏன் மாமா ஒரு போன வாங்கறதுக்குள்ள இத்தனை கேள்வியா?" என்றாள் கமலி.

வாய் விட்டு சிரித்தான். பின் "ஏன் உன் புருசன் எங்க போனான்?" என சிரிப்பினூடாகவே கேட்டான். 

"மேட்ச் இருக்குனு போயிட்டான் மாமா. நான் ஒரு மணி நேரமா நிக்கறேன். நம்ம பஸ்ஸே வரல. பயங்கர கடுப்பு. ப்ளீஸ் மாமா கொஞ்சம் வண்டியெடுத்துட்டு வாங்களேன்"

"வந்தா என்ன வாங்கி தருவ எனக்கு?"

"நீங்க என்ன கொழந்த பையனா நான் வாங்கி தரதுக்கு?" சிரித்தபடி கேட்டாள்.

"ஏன் கொழந்தை பையனுக்குதான் வாங்கி தரணுமா?"

"என்ன வேணும். பீரா? சரி வாங்கி தரேன் வந்து தொலைங்க"

"தொலைங்கவா? இவ்வளவு சலிச்சிட்டெல்லாம் நீ ஒண்ணும் வாங்கி தர வேண்டாம். பஸ்லயே போ"

"மாமா ப்ளீஸ். கோவிச்சுக்காதீங்க. நான் டென்ஷன்ல அப்படி சொல்லிட்டேன். ஸாரி. ஒண்ணுக்கு ரெண்டு பீரா வாங்கி தரேன் போதுமா? ஜோதிக்காகிட்ட நீங்க செருப்படி வாங்கினாலும் பரவால. வாங்க. இன்னிக்கு மட்டும் என்னை வந்து பிக்கப் பண்ணிக்கோங்க. உங்களுக்கு புண்ணியமா போகட்டும்"

"அந்த புண்ணியத்த நீயே வெச்சிக்க. எனக்கு உன் காசுல பீரு வேணும் அவ்வளவுதான்"

"சரி.. சரி.. வாங்கி தரேன் வாங்க"

"உங்கக்கா என்ன என்னை செருப்புல போடுறது? நான் போடுவேன் அவள" சிரிப்பு. 

"ஐயோ மாமா.. யாரோ என்னமோ பண்ணுங்க. இப்ப நீங்க வாங்க ப்ளீஸ்"

"பைல காசு வெச்சிருக்கியா?"

"எவ்வளவு வேணும்?"

"சம்பளம் வாங்கிட்டியா?"

"வாங்கிட்டேன். ஏ டி எம்ல எடுத்து வெச்சிருக்கேன். தரேன் வாங்க. சைடிஸ்ட்டு கூட நானே வாங்கி தரேன். என் வயிறு எரிஞ்சாலும் பரவால நீங்க நல்லா குடிங்க"

"ஓய்.. என்ன லொள்ளு இது. அப்ப நான் வரல போ.."

"சும்மா மாமா.. வாங்க ப்ளீஸ்"

"ம்ம்.. அந்த மரியாதை. சரி இரு வரேன். உங்கக்காகிட்ட தரதா?"

"குடுங்க. சீக்கிரம் வாங்க மாமா. நீங்க வரவரை அக்காகூட பேசிட்டிருக்கேன்"

"எங்க வரது கம்பெனிக்கேவா?"

"ஆமா மாமா. கம்பெனி முன்னாலதான் நிக்கறேன் இப்ப"

"வரேன் இரு"

"தேங்க்ஸ் மாமா"

மீண்டும் ஜோதி லைனில் வந்தாள். "என்னடி உங்க மாமனுக்கு பீரு வாங்கி தரியா?"

"ஏன் வேண்டாமா?"

"அது நீ என்னமோ பண்ணிக்க. ஆனா இந்த ரெண்டு வாரமா ஆளு குடிக்கல"

"ரொம்ப நாளா இதை கேட்டே என்னை கிண்டல் பண்ணுதுக்கா மாமா. இன்னிக்குதான் நேரம் கூடி வந்துருக்குது போல"

"சும்மா ஜாலிக்குதான் உன்கிட்ட கேக்குது. அதெல்லாம் குடிக்கணும்னா காசே கேக்காது. நேரா கெளம்பி போயிடும்"

"தெரியும்க்கா" 

கால் மணி நேரம் ஆனது. முகக் கவசம் அணிந்து முகத்தை பெருமளவில் மறைத்திருந்த நிருதி வந்து அவள் மேல் லைட் அடித்தபடி முன்னால் பைக்கை நிறுத்தினான். 

இன்று இளம் பச்சை நிற டிசைன் சுடிதார் போட்டிருந்தாள் கமலி. த்ரீபோர்த் கை. உடலை இறுக்கி பிடித்த மாதிரி பிட்டாயிருந்தது. குண்டி வரைக்கும் தவழ்ந்து விளையாடும் நீளக் கூந்தல் அவளுக்கு. அவள் ஓரளவு நல்ல நிறம்தான். மெலிந்த உடல். பால் கொடுத்து கனிந்த தனங்கள். உடலுக்கேற்ற பின்னமைப்புகள். அளவான உயரம். 

துப்பட்டாவை சரி செய்தபடி நகர்ந்து அவனிடம் வந்தாள் கமலி.

"அதென்ன ஆளு மேலயேதான் லைட் அடிப்பிங்களா?" என்று சிரித்தபடி கேட்டாள். 

"நீதானானு தெரிய வேண்டாமா?" என்று நிருதியும் சிரித்தான்.

"அதான் இந்த வீதி லைட் வெளிச்சம் இருக்கில்ல?"

"அதுல உன் மூஞ்சி தெரியல"

"இப்ப பாத்துட்டிங்களா?"

"பாத்தேன். அப்பவும் தெரியல"

"ஏன்?"

"மாஸ்க் போட்டு மூடியிருக்கியே அந்த அழகு மூஞ்சிய வேற" என்று அவள் கண்களைப் பார்த்து கிண்டலாய் சிரித்தான்.

"மாஸ்க் எடுத்துட்டு காட்டணுமா?"

"பரவால உக்காரு. அதென்ன பாக்காத மூஞ்சியா?"

"ஆமா.. பாத்திங்க" சிரித்தபடி பேகை நகர்த்தி மீண்டும் துப்பட்டாவை இழுத்து சரியாகப் போட்டுக் கொண்டு "உக்காரட்டுமா?" எனக் கேட்டாள்.

"உக்காரு.. உக்காரு"

அவன் தோளில் ஒரு கை வைத்து அவன் பின்னால் ஏறி உட்கார்ந்தாள். "போங்க" அவள் தொடை அவன் பின் பக்கத்தில் முட்டியது.

வண்டியை நகர்த்தி யூ டர்ன் எடுத்தபோது அவன் தோளை நன்றாகவே பற்றிக் கொண்டாள் கமலி. அவன் முதுகில் முட்முலை மார்பையழுத்தி விலகி நேரானாள். குளிர் காற்றின் தாக்கத்தை அவன் உடலுக்குப் பின் மறைந்து தவிர்த்தாள். மெல்ல அசைந்து, இயல்பாகி உட்கார்ந்து "பேண்ட் போடலியா?" எனக் கேட்டாள். 

"ஏன் பேண்ட் போட்டாதான் என் கூட வருவியா?"

"இல்ல. லுங்கில வந்துருக்கீங்க அதான் கேட்டேன்"

"நைட்தான? எவ பாக்கறது போச்சு?"

"நான் பாக்கறேன்ல?"

"நீ பாக்கறதெல்லாம் ஒரு மேட்டரா?"

"ஏன் நான் பொண்ணில்லயா?"

"இல்ல"

"உம்.. அப்றம்?"

"பொம்பள.." சிரித்தான். 

அவன் தோளில் குத்தினாள் "அப்படி ஒண்ணும் வயசாகிடல எனக்கு"

"என்ன வயசு?"

"ஏன் தெரியாதா?"

"இருபத்தி எட்டா?"

"அவ்ளோ ஆகல"

"அப்ப இருவதா?"

"ரெண்டுக்கும் நடுவுல"

"இருவத்தி நாலா?"

"இருவத்தி அஞ்சு முடிய போகுது"

"அது ரெண்டுக்கும் நடுவுலயா?"

"ஆமா.." சிரித்தாள்.

"ஆனா கலக்கலாத்தான் இருக்க" என்றான்.

சட்டென புரியவில்லை

"என்ன?" எட்டிக் கேட்டாள். 

"நீ இந்த பச்ச கலர் சுடில கலக்கலா இருக்கேன்னேன்"

"ஓஓ.." புரிந்து சிரித்தாள் "நாங்கள்ளாம் எப்பவுமே கலக்கிட்டுதான் இருக்கோம்"

"அப்படியா சொல்லவே இல்ல?"

"ஆமா சொல்லிட்டா மட்டும்?"

"என்ன சொல்ற?"

"நீங்கதான் கண்டுக்கறதே இல்லையே?"

"என்ன கண்டுக்கறது?"

"கடுப்பாக்காம போங்க?"

"ஏன் கடுப்பு?"

"மாமா.. நான் வேற ஒரு டென்ஷன்ல இருக்கேன். என் வாயை புடுங்காதீங்க ஏதாவது சொல்லிட போறேன்"

"என்ன டென்ஷன்?"

"தெரிஞ்சு தீத்துட போறீங்களா?"

"முடிஞ்சா தீக்கறேன்"

"........."

"சொல்லு கமலி?"

"ஊம்.."

"........."

"ஏய் கமலி" வண்டி ஸ்லோவானது.

"கொஞ்ச நாளா பிரேம் செரியில்ல?" என்றாள்.

"என்ன செரியில்ல?"

"அக்கா சொன்னதில்லையா?"

"என்னனு சொல்லு? அப்பதான அதை உங்கக்கா என்கிட்ட சொன்னாளா இல்லையானு தெரியும்? அவ டெய்லியும் ஒராயிரம் விசயத்த என்கிட்ட சொல்லிட்டேதான் இருக்கா. இதுல நான் எதைனு எடுத்துக்கறது?"

"ஆனா யாருகிட்டயும் சொல்ல வேண்டாம்னு அக்காகிட்ட நான்தான் சொன்னேன்"

"என்ன சொன்ன?"

"பிரேம் ஒரு மாதிரி ஆகிட்டான்"

"எப்படி?"

"நைட்ல படுக்கைல உச்சா போயிடறான்"

"என்னது?" நிறுத்தி விட்டான்.

"நிறுத்தாம போங்க"

மீண்டும் வண்டியை நகர்த்தினான்.

"சொல்லு?"

"பிரேம் தூங்கறப்ப பெட்லயே உச்சா போயிடறான் மாமா. அதனால அவன தனியா பாய்ல படுக்க சொல்லிட்டேன். அவனும் படுத்துக்கறான்"

"ஏய்.. என்ன சொல்ற கமலி?"

"ஆமா மாமா. வெளிய சொன்னா வெக்க கேடு"

"ஏன் ஓவரா ஏதாவது தண்ணியடிக்கறானா?"

"அதெல்லாம் இல்ல. நார்மலாவே போயிடறான். சுகர் இருக்கும்போல?"

"டாக்டர்கிட்ட போறதுதான?"

"சொல்லி அலுத்துட்டேன். திட்னா அழுகறான் சின்ன பையன் மாதிரி. என்ன பண்றதுனே தெரியல"

"எப்பருந்து இது?"

"இப்ப நாலஞ்சு மாசமா தனி படுக்கைதான்"

"அட கொடுமையே"

"அத ஏன் கேக்கறீங்க"

"டெய்லியும் அந்த மாதிரி போயிடறானா?"

"டெய்லியும் இல்ல. ஆனா எப்ப போவானு சொல்ல முடியாது. ஒரு கொழந்தை பெத்த பின்னால இப்படி ஒரு மனுசன் படுக்கைல உச்சா போறான்னா அது எவ்வளவு கேவலம் மாமா.."

"சொல்லவேல்ல நீ. உங்கக்காளும் சொல்லல?"

"இதெல்லாம் வெளிய சொல்ற மேட்டரா மாமா..?"

"சரிதான். டாக்டர் கிட்ட கூட்டிட்டு போய் என்ன பிரச்சனைனு பாரு. இன்னும் அவன் சின்ன பையன்தான?"

"ஆமா அவன் சின்ன பையன். நான் மட்டும் பெரிய பொம்பள உங்களுக்கு?"

"ஹா ஹா.. " சிரித்தான் "ரெண்டு பேருக்கும் ஒரே வயசுதான?"

"இல்ல  என்னை விட அவன் பெரியவன்"

"எத்தனை வருசம் பெரியவன்?"

"ஆறு மாசம் பெரியவன்"

"அடக் கொடுமையே அவ்வளவு பெரிய வயசானவனயா நீ லவ் பண்ணி கல்யாணம் பண்ண?" என்று கிண்டலாய் சிரித்தான்.

அவளும் சிரித்தாள். 

"என்ன பண்றது மாமா. ஸ்கூல்லருந்தே லவ்வு. அவன் என்னைத்தான் கல்யாணம் பண்ணிப்பேனு ஒத்த கால்ல நின்னான். சரினு ஓகே பண்ணி ஒரு புள்ளைய பெத்தும் ஆச்சு"

"அதுக்கு துணை வேணாமா?"

"துணை வேணாம்னு யாரு சொன்னா.. ??"

"அப்ப அடுத்த குழந்தைக்கு ட்ரை பண்லயா?"

"இந்த ஒண்ண பெக்கவே நாலு வருசமாச்சு. தெரியாதா உங்களுக்கு?"

"அட.. லேட்டானாலும் ஒண்ணு ஆச்சுனா அடுத்ததும் பிக்கப் ஆகாதா?"

"எனக்கென்னமோ அடுத்தது பிக்கப் ஆகற மாதிரி தெரியல மாமா"

"ஏன் கமலி இப்படி சொல்ற?"

"அதான் தனி தனி படுக்கையாச்சே?"

"சரி. அதுக்கு? "

"போ மாமா.. ஒண்ணுமே தெரியாத மாதிரி கேக்காதிங்க" என்று வெட்கச் சிரிப்புடன் அசைந்து அமர்ந்தாள்.

"ஏய் லூசு. தனி படுக்கைனா அது பண்ண கூடாதுனு ஏதாவது இருக்கா?"

"அது.. அப்படி இல்லதான். ஆனா.. அது பண்றதில்ல அவன்"

"அட.. ஏன்? "

"பயந்துக்கறான்"

"பயந்துக்கறானா? எதுக்கு?"

"என்ன மாமா இப்படி கேக்கறீங்க? நான் என்ன சொல்றேனு புரியலியா?"

"புரியாம இல்ல. ஆனா ஏன் பயந்துக்கறான்?"

"தெரியலியே. வம்பு பண்ணி நானா ஏதாவது பண்ணா பண்ணதுதான்"

"நீ அவனை பண்ணுவியா?"

"ஐயோ... போங்க பேசாம" சட்டென வெட்கி விட்டாள் கமலி.

"என்ன வெக்கமா?" சிரித்தபடி கேட்டான் நிருதி.

"பின்ன.. ? இப்படியா கேப்பாங்க?" தணிந்த குரலில் சொன்னாள்.

"ஊம்ம்.. வேற எப்படி கேக்கறது?"

"எப்படியும் கேக்க வேணாம். வாயை மூடிட்டு வண்டியை ஓட்டுங்க"

"ஏய்.. நீ என்ன கல்யாணம் ஆகாதவளா என்ன? இதுக்கு போய் புதுப் பொண்ணு மாதிரி இப்படி வெக்கப் பட்டுக்கற? அய்யய்யே.."

"என் வெக்கம் உங்ககிட்டதான் லூசு மாமா"

பைக்கை மெதுவாக ஓட்டியபடி ஒரு சின்ன இடைவெளிக்குப் பின் மீண்டும் கேட்டான் நிருதி.

"அப்ப கஷ்டம்தானா கமலி?"

"என்ன கஷ்டம்?" குளிர் காற்றில் மெல்ல சிலிர்த்தபடி கேட்டாள். 

"மேட்டர் பண்றது?"

"ச்சீ.. மாமா.. உங்களை..." எனச் சிணுங்கி அவன் முதுகில் குத்தினாள் கமலி.

"சரி போ.. சொல்லலேன்னா எனக்கென்ன?"

"ஆமா.. உங்களுக்கு என்ன?"

"ஒண்ணுல்ல.."

"ம்ம்.." இன்னும் அவனுடன் பேச வேண்டும் போலிருந்தது கமலிக்கு. ஆனால் தாம்பத்யத்தைப் பற்றிப் பேசுவது கூச்சத்தை அளித்தது. அவனுடன் எப்போதுமே அவள் ஜாலியாக பேசக் கூடியவள்தான் என்றாலும் இது போன்ற அந்தரங்க விசயங்களைப் பற்றி இதற்கு முன் பேசியதே இல்லை. அவன் மீது எப்போதுமே அவளுக்கு ஒரு மதிப்பு உண்டு. அதனால் எவ்வளவு ஜாலியாக சிரித்து சிரித்து பேசினாலும் தவறாகவோ அந்தரங்கமாகவோ பேசியதே இல்லை. அந்த உணர்வே இப்போதும் கமலியைப் பேச விடாமல் தடுத்தது.. !!